PLUS
Απροσεξία, επιπολαιότητα και υπερεκτίμηση των δυνάμεών τους είναι τα συχνότερα λάθη που κάνουν φέτος στη θάλασσα πολλοί συμπολίτες μας μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι φαίνεται πως ξέχασαν τους βασικούς κανόνες ασφαλείας στο νερό από τη μεγάλη τους λαχτάρα να χαρούν τη θάλασσα μετά από δυόμισι χρόνια πανδημίας.
Της Αλεξίας Σβώλου
Θλιβερό ρεκόρ με θανάτους ηλικιωμένων σε πολλές παραλίες φέτος!
Στην Ελλάδα καταγράφονται σχεδόν 350 πνιγμοί κατά τη διάρκεια του χρόνου, με την πλειονότητα των περιστατικών να συμβαίνει κυρίως το καλοκαίρι. Η νεαρή Ελευθερία, ναυαγοσώστρια στην παραλία της Νέας Μάκρης, υπογραμμίζει ότι δυστυχώς φέτος έχουν αυξηθεί πολύ από την έναρξη του καλοκαιριού τα περιστατικά πνιγμού στους ηλικιωμένους, καθώς μέσα στον Ιούνιο και τον Ιούλιο έχουν ήδη καταγραφεί περισσότεροι από πέντε πνιγμοί στη συγκεκριμένη ακτογραμμή, η οποία εκτείνεται από τη Ραφήνα μέχρι και τον Σχινιά. Πρόκειται για ένα θλιβερό ρεκόρ, καθώς με βάση τα διαθέσιμα στατιστικά η ανατολική ακτή της Αττικής δεν ξεπερνούσε για όλη τη θερινή σεζόν την καταγραφή τριών – τεσσάρων πνιγμών. Όπως εξηγεί η ναυαγοσώστρια, είναι πολύ πιθανό μετά τα περιοριστικά μέτρα κατά της πανδημίας οι ηλικιωμένοι να υποτιμούν τους κινδύνους και να κολυμπούν μέχρις εξαντλήσεως προκειμένου να χαρούν τη θάλασσα, με αποτέλεσμα να συμβαίνουν δυσάρεστα συμβάντα. Η συγκεκριμένη ακτογραμμή στην οποία ζουν τουλάχιστον δύο θαλάσσιες χελώνες -που τρώνε καθημερινά έως και 100 μέδουσες η καθεμία για να τραφούν- δεν θεωρείται από τις «επικίνδυνες», ούτε υπάρχουν εκεί ισχυρά θαλάσσια ρεύματα, όπως ισχύει για άλλες περιοχές της Ελλάδας, και συνεπώς τόσοι πνιγμοί δεν δικαιολογούνται εύκολα.
Διασώσεις
Θυμίζουμε ότι πρόσφατα στην παραλία «Μύτη» της Χαλκιδικής, τρεις φίλοι από τα Σκόπια παρασύρθηκαν από τα κύματα και τα ισχυρά θαλάσσια ρεύματα που υπάρχουν στο σημείο όπου ο Θερμαϊκός «συναντά» το Αιγαίο και κόντεψαν να πνιγούν. Ο πρώτος διασώθηκε πολύ γρήγορα, χάρη στην παρέμβαση wind surfers, ο δεύτερος βρέθηκε ζωντανός μετά από μία ολόκληρη μέρα στα κύματα, καθώς μέσα στην ατυχία του είχε την τύχη να βρει μια αθλητική μπάλα και να γαντζωθεί πάνω της -μια ιστορία που μοιάζει βγαλμένη από κινηματογραφική ταινία και θυμίζει έντονα τον «Ναυαγό» με τον Τομ Χανκς-, ενώ ο τρίτος (ο νεότερος και πιο άπειρος κολυμβητής) δυστυχώς αγνοείται ακόμα. Τέτοια επικίνδυνα σημεία υπάρχουν αρκετά στην Ελλάδα, όπως στον Όρμο του Ναβαρίνου στην Πύλο και στη διάσημη παραλία «Μύρτος» της Κεφαλονιάς, εκεί όπου ταμπέλες ενημερώνουν τους λουόμενους για την ύπαρξη δυνατών ρευμάτων στην ανοιχτή θάλασσα και για υψηλό κίνδυνο πνιγμού.
Στον κόσμο περισσότερες από 236.000 ανθρώπινες ζωές χάνονται από πνιγμό ετησίως και οι θάνατοι αυτοί αφορούν κυρίως παιδιά κι εφήβους, και ακολουθούν οι ηλικιωμένοι που υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους στη θάλασσα. Σύμφωνα με τα δεδομένα που εκθέτει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την πρόληψη των πνιγμών, ο πνιγμός είναι μακράν η πρώτη αιτία απώλειας ζωής για τους νέους ηλικίας έως 24 ετών και δεύτερη αιτία θανάτου που σχετίζεται με ατύχημα. Περισσότερο από το 90% των περιστατικών πνιγμών στον κόσμο καταγράφονται σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, με τους επιστήμονες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας να υπογραμμίζουν πως τα βρέφη και τα νήπια έως και πέντε ετών αντιμετωπίζουν τον υψηλότερο κίνδυνο. Σε αρκετές χώρες χαμηλού εισοδήματος, μάλιστα, ο θάνατος από πνιγμό δεν σχετίζεται με κολύμβηση στη θάλασσα, αλλά με παιχνίδι σε αυλές κοντά σε πηγάδια ή βαρέλια με νερό, κατά τη μεταφορά με πλοία, όπου ένα παιδί μπορεί να πέσει στο νερό, και σε καθημερινές δραστηριότητες όπως είναι το ψάρεμα, το πλύσιμο ρούχων σε ποτάμια και η μεταφορά νερού για οικιακή χρήση από κάποιο ποτάμι ή λίμνη προς το σπίτι. Τα τελευταία χρόνια αυξάνονται και τα ποσοστά πνιγμών που οφείλονται σε ακραία καιρικά φαινόμενα -καταιγίδες, πλημμύρες, υπερχείλιση χειμάρρων-, κάτι το οποίο ανησυχεί τους ειδικούς και θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής από τέτοιου είδους φαινόμενα, τα οποία δυστυχώς όχι μόνο δεν αναμένεται να εκλείψουν, αλλά να αυξηθούν πολύ στο μέλλον εξαιτίας της εξελισσόμενης κλιματικής αλλαγής.
«Μέσα σε ενάμιση μήνα στην ακτογραμμή από Ραφήνα μέχρι Σχινιά έχουν χάσει τη ζωή τους από πνιγμό πέντε ηλικιωμένοι – αριθμός που συνήθως δεν καταγράφεται για τη συγκεκριμένη περιοχή ούτε σε ολόκληρη την καλοκαιρινή σεζόν»
Ενημέρωση
Ο ΠΟΥ καλεί όλους τους πολίτες της παγκόσμιας κοινότητας σε ατομικό, κοινωνικό και κρατικό επίπεδο να κάνουν «ένα πράγμα» ο καθένας για να μειωθούν τα περιστατικά πνιγμού διεθνώς. Για τον πολίτη ατομικά αυτό είναι να μοιραστεί με την οικογένεια, φίλους και γνωστούς τις πληροφορίες των ασφαλών κανόνων κολύμβησης και συμπεριφοράς στη θάλασσα. Για τις κοινωνίες η δράση μεταφράζεται στην κατάρτιση προγραμμάτων ενημέρωσης για το κοινό, και για τους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς στη διεξαγωγή εκστρατειών ενημέρωσης για τη σωστή συμπεριφορά στη θάλασσα, σε ποτάμια και λίμνες και κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων σπορ. Στην πατρίδα μας η οργάνωση «Safe Water Sports» έχει επωμισθεί αυτόν τον ρόλο, σε συνεργασία με όλους τους θεσμικούς φορείς (ΕΟΔΥ και συναρμόδια υπουργεία), μετά από ένα τραγικό γεγονός που συνέβη το καλοκαίρι του 2014 στη Μύκονο. Τότε στην παραλία «Καλό Λιβάδι» ένα 10χρονο παιδί, ο Μιχαήλ Πασχαλάκης, έχασε τη ζωή του κάνοντας θαλάσσια σπορ μαζί με τους φίλους του. Ο πατέρας του Μιχαήλ, Παναγιώτης Πασχαλάκης, ίδρυσε τον οργανισμό «Safe Water Sports» και παραμένει έκτοτε πρόεδρός του.
H Ελλάδα κατέχει την 11η θέση σε παγκόσμια κλίμακα στον κατάλογο των χωρών με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή, που «μετρά» 13.676 χιλιόμετρα. Κάθε χρόνο 50.000 Ευρωπαίοι πολίτες τραυματίζονται συμμετέχοντας σε θαλάσσια σπορ ή σε δραστηριότητες με σκάφη, με πολλά ατυχήματα να γίνονται στις ελληνικές θάλασσες. Σε κρατικό επίπεδο, κατά τον ΠΟΥ πρέπει να ισχύσουν αυστηρότερες νομοθεσίες για οτιδήποτε σχετίζεται με δραστηριότητες στο νερό, να γίνονται διεξοδικοί έλεγχοι και να υλοποιούνται ειδικά κατά τη θερινή σεζόν καμπάνιες ενημέρωσης για στοχευμένους πληθυσμούς, όπως είναι για παράδειγμα οι ηλικιωμένοι. Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας οι οποίοι ενδέχεται να πάσχουν από υποκείμενα νοσήματα (και μάλιστα όχι από ένα νόσημα, αλλά από περισσότερα) θα πρέπει να μην κολυμπούν μέχρις εξαντλήσεως, να κολυμπούν πάντα παράλληλα με την ακτή και όχι κάθετα ώστε να κρατούν δυνάμεις και για την επιστροφή, και να μην κολυμπούν ποτέ μόνοι τους στη θάλασσα. Επειδή μπορεί τους συμβεί μια αδιαθεσία πρέπει πάντοτε να έχουν τουλάχιστον άλλον έναν άνθρωπο για παρέα μαζί τους, ώστε αν συμβεί κάποιο αναπάντεχο γεγονός, ο άλλος να φέρει βοήθεια.
