Αναμφισβήτητα η 25η Μαρτίου εκτός από την εθνική επανάσταση και τη γιορτή του Ευαγγελισμού, συνδέεται γαστρονομικά με τον μπακαλιάρο με σκορδαλιά.
Γιατί όμως με το συγκεκριμένο έδεσμα;
Κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, η Εκκλησία επέτρεπε στους πιστούς να φάνε ψάρι μόνο δύο φορές, συγκεκριμένα του Ευαγγελισμού και την Κυριακή των Βαΐων.
Στην ορεινή όμως Ελλάδα και στις πιο φτωχές περιοχές ο παστός μπακαλιάρος ήταν η εύκολη και οικονομική λύση.
Όποιες κι αν ήταν οι καιρικές συνθήκες οι πιστοί ήξεραν ότι θα βρουν παστό μπακαλιάρο ακόμη και στα μικρά μπακάλικα. Με τα χρόνια, αυτή η συνήθεια εδραιώθηκε στη ζωή των ανθρώπων και έγινε μέρος της εθιμοτυπίας του διπλού εορτασμού.
Η ιστορία του μπακαλιάρου ξεκινάει με την εποχή των Βίκινγκς το 800 μ.Χ.
Πρώτοι τον πάστωσαν οι Βάσκοι, που ξεκίνησαν το εμπόριο του μπακαλιάρου από το Μεσαίωνα και τον ονόμασαν «ψάρι του βουνού», ενώ στη χώρα μας ήρθε τον 15ο αιώνα και στο ελληνικό τραπέζι μπήκε μέσω της σαρακοστιανής νηστείας…