Γράμμα στον μικρό φουστανελά

Γράφει η Μαίρη Πανούση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

Μικρέ μου, Κάθε μέρα που αφήνει πίσω της τα πέντε σου χρόνια, σε ψηλώνει και λίγα εκατοστά πιο πάνω από τις ρίζες σου…ξεδιπλώνει τον κορμό σου…σού χτίζει πλάτες γερές, να σηκώσεις πάνω τους τα φτερά σου…

Όταν θα έρθει εκείνη η ώρα, που σαν Ερμής και άγγελος μαζί, θα απογειωθείς, με την ορμή της νιότης σου, θυμήσου να αποτινάξεις από πάνω σου κάθε “υποχρέωση” σε σύμβολα, πρέπει και προγονικά dna…

Εσύ γεννήθηκες με ψυχή tabula rasa, δεν “έχεις υποχρέωση”! Αν τα ‘σύμβολα’ στάθηκαν αφορμή να λάβεις καλή Παιδεία, προχώρα ως Άνθρωπος, με ευγένεια και καλλιέργεια. Κοίτα, άκου, μίλα – μην πιθηκίζεις – και πρόσφερε στον εαυτόν σου, στους άλλους, στην ανθρωπότητα… Για Σένα! Αν τα ‘πρέπει’ σού έθεσαν φραγμούς στη σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου, αν έδωσες μάχες πολλές και κάποιες τις κέρδισες, πάρε τα “λάφυρα της νύχτας σου” και προχώρα πλέον καθαρός, ως αυτούσια οντότητα κι ενώσου με άλλες. Μάθε, κατανόησε, αποδέξου, δημιούργησε, ζήσε… Για Σένα! Αν το ‘προγονικό dna’ σού διοχέτευσε αρχές, ιδανικά κι αξίες, προχώρα Ελεύθερος και δίδαξε την Ελευθερία σε όποιον βρεις μπροστά σου..

. Ξεκινώντας από το παιδί σου, μικρέ μου! Για Εκείνο! Μάθε του πως η Ελλάδα δεν είναι ούτε τα βουνά, ούτε οι κάμποι, ούτε οι σημαίες, ούτε η Ακρόπολη, ούτε οι πιέτες της φουστανέλας σου! Ελλάδα σημαίνει Ελευθερία ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ – ακόμα και μέσα στις χειρότερες συνθήκες, μιας μασκοφορεμένης ή μη χούντας, ακόμα και μέσα στις καλύτερες συνθήκες σε κάποιο classy στέκι των Παρισίων – να είσαι και να λέγεσαι Έλληνας!

Γιατί Έλληνας σημαίνει Πολίτης του Κόσμου! Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό θα σε αφήσει απλά να φέρνεις γυροβολιές σε…πανηγύρια, να μετράς τις πιέτες της σκλαβιάς σου και να παραμένεις…ο μικρός φουστανελάς…checked-in σε μια μικρή κουκίδα του πλανήτη με ήλιο, θάλασσα, ρετσίνα και “ωχ αδερφέ, στην Ελλαδίτσα ζεις” Μόνο μην ξεχνάς: τα υποκορεστικά μειώνουν…το μέγεθος, την αξία, τις δυνατότητες, την προσπάθεια. Τα υποκορεστικά βολεύουν!

Κόψε εσύ λοιπόν τον ομφάλιο λώρο κι άλλαξε τον ρου, μικρέ μου Ίκαρε! Κι όταν η λευτεριά τούτη σε φοβίζει λιγάκι, μπες στο trans ενός υπέροχου τσάμικου, γέμισε τα σωθικά σου και με την ύστατη ενεργεική νότα και φύγε πάλι… Εκατομμύρια Ελλάδες σε περιμένουν εκεί έξω!