PLUS
H ασπρόμαυρη ιστορία ζωής της ηθοποιού Κάκιας Κοντοπούλου, δοσμένη με συγκίνηση και ευαισθησία, μας οδηγεί σ ένα απροσδόκητο ταξίδι στον χρόνο…
Σε μια βραδιά γεμάτη συγκίνηση, απόψε στον χώρο «ACRO» (Ιερά Οδός 13-15) στις 19.30 θα παρουσιαστεί η μυθιστορηματική βιογραφία του δημοσιογράφου Γιάννη Βίτσα, «Η αντιστάρ» βασισμένη στη ζωή της ηθοποιού Κάκιας Κοντοπούλου. Για το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, θα μιλήσουν αλφαβητικά οι δημοσιογράφοι: Αθηνά Καμπάκογλου, Αμαλία Κάντζου Αλεξία Κουλούρη, Πέτρος Κουσουλός, Χριστίνα Λαμπίρη, Έμη Λιβανίου, Μαρία Νικόλτσιου, Βίκυ Χατζηβασιλείου. Συντονίζει η Ειρήνη Νικολοπούλου, ενώ θα διαβάσουν αποσπάσματα οι Νεκταρία Γιαννουδάκη, Μπέσυ Μάλφα, Φωτεινή Ντεμίρη, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Δήμητρα Παπαδήμα και Μαριάννα Πολυχρονίδη. Η είσοδος είναι ελεύθερη στο κοινό. Μία υπέροχη αληθινή ιστορία ανθρωπιάς, τρυφερότητας, στοργής και αλτρουισμού.
H ασπρόμαυρη ιστορία ζωής της ηθοποιού Κάκιας Κοντοπούλου, δοσμένη με συγκίνηση και ευαισθησία από την πένα του δημοσιογράφου Γιάννη Βίτσα, μας οδηγεί σ ένα απροσδόκητο ταξίδι στον χρόνο γεμάτο νοσταλγία. Η σκληρή πραγματικότητα κατά τα επώδυνα έτη της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου, συνθέτει τον χαρακτήρα μιας γυναίκας που με σθένος πάλεψε για το πεπρωμένο της.
Οι πόρτες έκλεισαν στο άκουσμα των πολιτικών τους φρονημάτων. Ο πατέρας της πεθαίνει, εκείνη φυλακίζεται, ο αδερφός της εξορίζεται στην Μακρόνησο.
Η τύχη της όμως δεν την εγκαταλείπει. Μετατρέπεται σε φύλακα-άγγελό που αγκαλιάζει με λαχτάρα κάθε όνειρο και ελπίδα της.
Ο χορός, αποτελεί τη μοναδική διέξοδο στις οδυνηρές στιγμές της. Μερικά χρόνια αργότερα έρχεται το θέατρο και μαγεύεται από τον κόσμο του! Η Μαρίκα Κοτοπούλη, της προσφέρει την ευκαιρία να συναντηθεί με το πεπρωμένο της. Τα 14 έτη που ακολουθούν είναι γεμάτα από τη γέννηση της δημιουργίας. Με πάθος και ενθουσιασμό υποδέχεται κάθε πολύτιμη εμπειρία.
Βρίσκεται επί σκηνής με τους ογκόλιθους του μουσικού θεάτρου. Σ. Βέμπο, Γ. Βασιλειάδου, Ρ. Βλαχοπούλου, Ο. Μακρή, Μ. Φωτόπουλο, Κ. Χατζηχρήστο, Β. Αυλωνίτη, Λ. Διαννέλο, Γ. Μουζάκη, Γ. Γκιωνάκη, Ν. Ρίζο, Μ. Νέζερ. Συνταξιδεύει με τους ηθοποιούς της γενιάς της, Κ. Βουτσά, Δ. Στυλιανοπούλου, Ρ. Διαλυνά, Κ. Γώγου, Μ. Καραγιάννη, Ά. Ματζουράνη, Σ. Βρανά, Α. Μπάρκουλη.
Αντισυμβατική. Απεχθάνεται τη ματαιοδοξία, απορρίπτει και περιφρονεί κάθε είδους έπαρση, αλαζονεία και ναρκισσισμό.
Ό γεμάτος αγκίδες αρραβώνας της με τον ηθοποιό Αλέκο Λειβαδίτη λήγει άδοξα.
Ο βιομήχανος Αλέκος Δενδρινός την ερωτεύεται παθολογικά. Επί δύο χρόνια του αρνείται κάθε πρόταση γάμου. Η ευφυΐα και η αλήθεια του στο τέλος την κερδίζουν και δέχεται να παντρευτούν. Η αγάπη τους όμως δεν νικά την κατάθλιψη, τον αλκοολισμό και την εμμονή του στον τζόγο. Εκείνος αυτοκτονεί 40 χρόνια μετά και η ίδια βυθίζεται στην άβυσσο του πόνου.
Κληρονομεί ένα ιδιωτικό νησί και έρχεται αντιμέτωπη με τη μαφία. Την πολεμούν ανελέητα. Τη θέλουν νεκρή μα δεν τους κάνει το χατίρι. Παλεύει και τους κερδίζει.
Με το ίδιο πείσμα τα τελευταία δύο χρόνια δίνει μία ακόμη μάχη, αυτή της αιμοκάθαρσης. Άλλωστε μόνο το τετελεσμένο ξεκουράζει τους πολεμιστές. Μια υπέροχη αληθινή ιστορία ανθρωπιάς, τρυφερότητας, στοργής και αλτρουισμού.
Πρόλογος του συγγραφέα
Η γελαστή, αισιόδοξη ημέρα, προσέφερε με γενναιοδωρία και καλοσύνη τα δώρα της, βγάζοντας τον ζωοδότη Ήλιο της, να χαρίσει το ομορφότερο φως του. Έχοντας ένα χαμόγελο παρόμοιο του φωτεινού σύμπαντος που άγγιζε με τόσο ενθουσιασμό το περιβάλλον γύρω μου, έπινα τον πρωινό καφέ μου στο σαλόνι απαντώντας στις ευχές αγαπημένων ανθρώπων για τα γενέθλιά μου. Άλλωστε μία Φθινοπωρινή ημέρα με τόση Άνοιξη μέσα της, δεν μπορεί παρά να σε προϊδεάσει πως μάλλον η προσωπική σου αναγέννηση ξεκινά.
Ξαφνικά, ενώ διάβαζα τις ευχές γνωστών και φίλων έψαξα από περιέργεια να δω από που προέρχεται η ετυμολογία της λέξης γενέθλια και προς έκπληξη διαπίστωσα ότι η ρίζα της προκύπτει από την αρχαιοελληνική λέξη «γένεσις» και δηλώνει την αρχή, την εκκίνηση, το ξεκίνημα ενός Άθλου. Αυτή την εκκίνηση έψαχνα και εγώ. Να συνταξιδέψω με ένα μεγάλο όνειρο και να το κατακτήσω.
Αποφάσισα με συνέπεια να ακολουθήσω τον ορισμό των γενεθλίων. Απευθείας πήρα τηλέφωνο την Κάκια. Είχε προηγηθεί ήδη μία συζήτηση με την κουμπάρα μου -εξαίρετη δημοσιογράφο- Διονυσία Ζαπατίνα, όπου και την ρώτησα αν σκόπευε να μεταφέρει σε βιβλίο τη ζωή της θείας της. Η ίδια έχοντας το συναισθηματικό βάρος αυτής, της τόσο έντονης σχέσης αγάπης να την ακολουθεί, μου απάντησε πως ήταν δύσκολο να μπει στον ρόλο ενός τρίτου προσώπου και να περιγράψει την πορεία της. Τότε της εξέθεσα ότι ήθελα να το κάνω.
Η δύναμη της θέλησης, η ανθεκτικότητα, η ευφυΐα, η αντίσταση σε οποιουδήποτε είδους μιζέρια, η επιμονή, η ειλικρίνεια, η τρυφερότητα, η αντίληψη, το πνεύμα και η φωτιά αυτής της γυναίκας, με είχαν αιχμαλωτίσει από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας πριν από δώδεκα χρόνια.
Το ίδιο απόγευμα βρισκόμουν στο σπίτι της, όπου της πρότεινα να μου διηγηθεί τη ζωή της…
Ξεκινήσαμε από την επόμενη ημέρα. Στο τραπέζι του σαλονιού πέρα από καφέ και σπιτικό κέικ είχε μία σειρά φωτογραφικά άλμπουμ με τη διαδρομή της στο θέατρο.
«Δες ότι θες», μου είπε.
Στην πρώτη σελίδα του σκληρόδετου κόκκινου άλμπουμ, η αναγραφή της πρότασης «Κωνσταντινούπολη. 30-10-1954. Η πρώτη παράσταση», είχε δώσει ήδη το σημάδι της.
«Στις 30 Οκτώβρη εσύ αντίκρισες τον μαγικό κόσμο του θεάτρου και εγώ της ζωής», της ανέφερα.
«Είναι καρμικό να βρεθούμε και να κάνουμε αυτό το βιβλίο», μου απάντησε.
Ακολούθησαν πολλές συναντήσεις, ακόμα περισσότεροι καφέδες, αμέτρητα -δυστυχώς- κομμάτια του εύγευστου κέικ και κυρίως ανάμεικτα και ολικά διαφορετικά συναισθήματα έπειτα από κάθε ραντεβού μας. Άλλοτε κέρδιζε η συγκίνηση, άλλοτε η θλίψη, άλλοτε η ευτυχία. Άλλωστε μια ζωή χωρά στις αποσκευές της, τόσα πολλά επίθετα, για να περιγραφεί.
Από τον Ιανουάριο προβληματιζόμουν σε ποιον εκδοτικό οίκο να καταλήξω. Το δίλλημα έλυσε η φίλη μου Αναστασία Κορινθίου.
«Έλα να πετάξουμε με το Υδροπλάνο μας σε αυτή τη θάλασσα».
Έτσι μπήκα στην καμπίνα απογείωσης αυτού του νέου, γεμάτου ανιδιοτέλεια για τους συγγραφείς, εκδοτικού οίκου, στις 10 Απρίλη την ημέρα γενεθλίων της αγαπημένης μου Κάκιας. Ο μικρός μας άθλος ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε τις γενέθλιες ημέρες μας. Ίσως για να μην ξεχάσουμε ποτέ πως η τύχη αποφάσισε πριν από εμάς για εμάς.
Κάκια μου σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το «ταξίδι». Νομίζω πως δεν κάναμε κανέναν «εσφαλμένο υπολογισμό». Η άναρχη «κρουαζιέρα» μας στις δεκαετίες, ήταν γεμάτη μυρωδιές, μνήμες και συναισθήματα
Γιάννης Βίτσας
Ο Γιάννης Βίτσας γεννήθηκε στην Αθήνα. Ξεκίνησε την πορεία του στη δημοσιογραφία το 1997, σε ηλικία είκοσι ετών, φοιτητής ακόμα στη δημοσιογραφική σχολή, στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό Ξένιος.
Δύο χρόνια αργότερα ακολούθησαν οι σπουδές του στη Νομική σχολή της πόλης Macerata στην Ιταλία.
Επέστρεψε στην Ελλάδα το 2003 και εργάστηκε στην εφημερίδα «Espresso». Ακολούθησαν τα μηνιαία περιοδικά «Vitrine», «Money end life», και η εφημερίδα «Ο κόσμος του Επενδυτή».
Από το 2007 έως το 2009 δουλεύει στην ΕΡΤworld στο πρόγραμμα «Ελληνικό πανόραμα» και συνεργάζεται με τα περιοδικά «Avanti», «Tivo», «Λοιπόν», και «Νύφη».
Το 2009 βρίσκεται στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 9,84 ενώ ξεκινά η συνεργασία του με τα περιοδικά του ομίλου Λυμπέρη. «Εγώ weekly» -όπου και υπήρξε αρχισυντάκτης για τρία χρόνια-, «Hello», «Life end style», «7ημέρες tv», και «Τηλεκοντρόλ». Παράλληλα συνεργάζεται με την εφημερίδα «Πρώτο θέμα». Τα τελευταία τρία χρόνια ασχολείται με μεγάλα project επικοινωνίας, ενώ γράφει για τα περιοδικά «Hello» και «Gala». Το 2018 δούλεψε για το τηλεοπτικό πρόγραμμα «Εμείς» του «Εpsilon».
Έχει συναντηθεί με περισσότερες από 2500 προσωπικότητες της πολιτικής, κοινωνικής και καλλιτεχνικής ζωής κάνοντας συνεντεύξεις. Η «Αντιστάρ» είναι το πρώτο από μία σειρά μυθιστορηματικών βιογραφιών που πρόκειται να εκδοθούν.
