Αναφαίρετο δικαίωμα του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου να διασπάσει (ουσιαστικά) την παράταξη που ίδρυσε ο πατέρας του. Δεν θα σχολιάσουμε τα περί ανήθικης πολιτικής κίνησης και χτυπήματος κάτω από την μέση που του αποδίδουν οι (πρώήν) πλέον σύντροφοί του στην Χαριλάου Τρικούπη. Είναι γνωστό ότι η λέξη “ηθική” στην πολιτική απουσιάζει εδώ και χρόνια.
Στην ρητορική την οποία αναπτύσει έστω και εγγράφως ο ΓΑΠ μέσω του προσκλητήριου που απεύθυνε στον κόσμο για συμμετοχή στο “Κίνημα Αλλαγής” διαπιστώνεται μια αριστερή στροφή. Ένας “αντεξουσιαστικός” τρόπος γραφής που προφανώς θέλει να τονίσει τον ριζοσπαστισμό του νέου εγχειρήματος.
Κατά τη διάρκεια της σύντομης προεκλογικής περιόδου ο ΓΑΠ θα κληθεί να απαντήσει σε πολλά θέματα. Θέματα τα οποία δεν αφορούν μόνο το δυσώδες παρασκήνιο πίσω από την ιστορία των Καννών αλλά και τον τρόπο που τα στελέχη της δικής του κυβέρνησης (που ναι, ξέρουμε, έριξαν τα συμφέροντα) άσκησαν την εξουσία.
Τρανό παράδειγμα ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ο εκλεκτός του ΓΑΠ ο οποίος ως υπουργός Οικονομικών κλήθηκε να χειριστεί την λίστα Λαγκάρντ με τα γνωστά απότελέσματα. Ήταν τόσο σφοδρή η σύγκρουσή του με τα “συμφέροντα” που κατέληξε να σβήνει -σύμφωνα με το κατηγορητήριο- τα ονόματα των συγγενών του.
Το ίδιο πρόσωπο όμως είχε προχωρήσει μια ακόμη πιο αδιανόητη ενέργεια η οποία αποκαλύψθηκε δημοσιογραφικά από το ereportaz.gr. Σε συνομιλίες του με τους συνεργάτες του στο ΥΠΟΙΚ, το 2011, είχε αποδεχθεί ότι παρέδωσε στους δανεστές την κατάλυση του ελληνικού Συντάγματος.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου μια τέτοια αποκάλυψη θα είχε σημάνει τον ξεσηκωμό των βουλευτών του “Συνταγματικού Τόξου” και την αυτόματη αποπομπή του υπουργού “υβριστή” του Συντάγματος.
Και σε αυτά λοιπόν, όπως και σε πολλά άλλα, οφείλει να απαντήσει ο ΓΑΠ. Γιατί στα λόγια όλοι “καλοί” είμαστε…