Η Αθήνα πίσω από το «περιτύλιγμα» της Χριστουγεννιάτικης…χρυσόσκονης

25/12/2014 16:26

Των Πάνου Βρυώνη, Γιώργου Λαιμού

Αθήνα πόλη των…αντιθέσεων. Η πόλη έχει βάλει τα «καλά»της για να γιορτάσει τα Χριστούγεννα και να υποδεχτεί το νέο έτος. Με αυτό τον τρόπο θα δώσει έναν τόνο χαράς σε όσους επιλέξουν να βρεθούν στο κέντρο. Πίσω όμως από αυτό το λαμπερό «περιτύλιγμα» και δίπλα στις βιτρίνες με τα χιλιάδες λαμπιόνια και στολίδια βρίσκεται…η θλίψη και ο πόνος. Δεκάδες άστεγοι και ζητιάνοι που ζητούν τον οβολό όλων και ελεημοσύνη για να περάσουν λίγο πιο «ζεστά» αυτές τις…γιορτινές για τον υπόλοιπο κόσμο, μέρες. Δίπλα στα φώτα λοιπόν, εκείνοι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Οι κοινωνικές δομές μπορεί να έχουν αυξηθεί, όμως και οι ανάγκες είναι μεγαλύτερες.

Βόλτα στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Κρασί και φαγητό στα όμορφα εστιατόρια κάτω από την ακρόπολη με κουβεντούλα για τον πολιτισμό, τη τέχνη, την μουσική, την αρχαιότητα. Όμως η εικόνα είναι τελείως διαφορετικά, όταν κάποιος μπει στα στενά. Εκεί είναι η άλλη…Αθήνα. Αυτή με τους αστέγους και τους ναρκομανείς. Με τις ιερόδουλες που ζητούν νυχτοκάματο…δίνοντας τα πάντα. Με «ξενοδοχεία» ανθρώπινων ψυχών…που καθημερινά πρωταγωνιστούν στο αστυνομικό δελτίο.

Αυτές είναι οι δύο όψεις της Αθήνας…δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Το ereportaz.gr θέλοντας ναι μεν να σας δείξει αυτή την αντίθεση, όχι για κανέναν άλλον λόγω παρά μόνο για προβληματισμό σας παρουσιάζει ένα αποκαλυπτικό φωτορεπορτάζ με τις φωτογραφίες της Σοφίας Κοσμίδου, ενδεικτικό της κατάστασης.

Αν συνεχίσεις τη βόλτα σου σίγουρα θα δεις ζευγαράκια σε καφετέριες να πίνουν ένα ζεστό ρόφημα η σε παγκάκια και σε παγοδρόμια χέρι χέρι να μοιράζονται στιγμές ευτυχίας.

Η μια πλευρά της Αθήνας είναι αυτή, υπάρχει ακόμα μια όμως, που ασυναίσθητα κλείνουμε τα μάτια μας και δεν την βλέπουμε, ή κάνουμε πως δεν την βλέπουμε.

Άνθρωποι μόνοι σε ένα πεζούλι κάτω από μια στέγη με τα απολύτως απαραίτητα να κοιμούνται με διπλές και τριπλές κουβέρτες, έχοντας αφημένο δίπλα τους το «κυπελλάκι της ελεημοσύνης». Άλλοι πάλι στέκονται σε μια γωνιά ευελπιστώντας μια βοήθεια από τους περαστικούς. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν από εποχές, από γιορτές και χαρά, βλέπεις η βιοπάλη και η καθημερινότητα, τους έχει μετατρέψει σε άτομα με μόνο ένστικτο την επιβίωση.