«Η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στο «πρώτο πλήγµα» κατά της Τουρκίας»

Η Μεσόγειος φλέγεται

ΤΟΥ Δ. Γ. ΠΑΠΑΔΟΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Τύμπανα πολέμου ηχούν στην Ανατολική Μεσόγειο με την Ελλάδα να είναι σε επιφυλακή για την αντιμετώπιση θερμού επεισοδίου με την Τουρκία, την Αίγυπτο να προειδοποιεί τον Ερντογάν να μην στείλει στρατό στη Λιβύη, κάνοντας λόγο για «ποτάμια αίματος» και τις ΗΠΑ να σκοτώνουν με drone τον νούμερο ένα στρατηγό του Ιράν, Κασέμ Σουλεϊμανί, που ηγούταν των «Φρουρών της Επανάστασης». Η Τουρκία προς το παρόν στέλνει Σύρους μισθοφόρους στη Λιβύη με πολιτικές πτήσεις για να στηρίξει την ετοιμόρροπη κυβέρνηση του Φαγιέζ Μουσταφά αλ-Σαράτζ, η οποία δείχνει ανήμπορη να αμυνθεί στην επίθεση που δέχεται από τα στρατεύματα του στρατηγού Χαφτάρ. Την ίδια στιγμή Ρωσία, Αίγυπτος, Ισραήλ και αραβικός κόσμος τάσσονται κατά της απόφασης της Τουρκίας να στείλει στρατό στη Λιβύη προειδοποιώντας για το μέλλον. Στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ποντάρει στη συνάντηση που θα έχει στις 7 του μηνός με τον Αμερικάνο πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, προκειμένου να αναχαιτιστεί η τουρκική προκλητικότητα.

«Η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στο «πρώτο πλήγµα» κατά της Τουρκίας»

Ελληνας πολιτικός θεωρεί ότι η «Θεωρία Πολέµου» του µακαρίτη Έλληνα φιλοσόφου Π.Κονδύλη, θα έπρεπε να αποτελεί ευαγγέλιο για την ελληνική πολιτική τάξη

Πεπεισμένος ότι η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει στο «πρώτο πλήγμα» κατά της Τουρκίας, είναι Έλληνας πολιτικός, που βρίσκεται σήμερα εκτός κεντρικής σκηνής, αλλά έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Οι λέξεις τρομάζουν και είναι ιδιαίτερα προκλητικές και μάλιστα σε μια χώρα που την τελευταία δεκαετία έγινε πειραματόζωο διεθνών οικονομικών οργανισμών, ενώ αποτελεί και μόνιμο παιχνίδι της εγχώριας πολιτικής ελίτ, που κατά βάση και παρά τις επιφανειακές αλλαγές της, παραμένει αδιόρθωτη με την ίδια έξη προς την επιδειξιομανία, τον λαϊκισμό και την αδιαφορία για τον τόπο.

Η κλιμάκωση της έντασης με την Τουρκία δεν έγινε σε μια ημέρα, αλλά προετοιμάζονταν πολλά χρόνια ενώ οι γείτονες προειδοποιούσαν οι ίδιοι για τις κινήσεις, που στην τελική αμφισβητούν σήμερα την εθνική κυριαρχία και απειλούν με ακρωτηριασμό. Το πρόσωπο που μιλάει στην «ΜΠΑΜ» δεν στερείται κύρους, το αντίθετο μάλιστα, αλλά δείχνει έμπλεος και μια αηδία, η αποφορά της οποίας είναι έντονη σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την πολιτική ζωή της χώρας, όπου οι ιδέες και τα οράματα, έχουν αντικατασταθεί, όπως λέει ο ίδιος, «με μπόλικη μικροπολιτική που στο όνομα μιας δήθεν άποψης, πάντα επικοινωνιακών προδιαγραφών, που κρατάει ναρκωμένες τις υγιείς δυνάμεις, προσφέροντας στην κοινωνία που αγνοεί τα επισυμβαινόμενα, έναν ευδαιμονισμό που καταναλώνει το μέλλον».

Τα 500.000 ελληνόπουλα που τα χρόνια της κρίσης έφυγαν στο εξωτερικό και έχουν ελάχιστες πιθανότητες να επιστρέψουν, αποτελούν κατά τον ίδιο την καλύτερη φωτογραφική απεικόνιση της σημερινής κατάστασης. Ο ίδιος θεωρεί ως μέγα κίνδυνο την τουρκική απειλή που έχει αναβαθμιστεί ποιοτικά σε σχέση με το παρελθόν, καθώς έχουν μεταβληθεί και οι γεωπολιτικοί παράγοντες με τις ΗΠΑ και την Ρωσία να τηρούν ο καθένας για λογαριασμό του μια «ευμενή ουδετερότητα» υπέρ της Τουρκίας. Ο ίδιος θεωρεί ότι σε περίπτωση θερμού επεισοδίου μπορεί να ενεργοποιηθούν αλυσιδωτές εξελίξεις αρνητικού χαρακτήρα για την Ελλάδα, οι οποίες και με την παρότρυνση των «συμμάχων», να καταλήξουν σε ακρωτηριασμό για την Ελλάδα. Ο ίδιος φιλαναγνώστης θεωρεί ότι η «Θεωρία Πολέμου» του μακαρίτη Έλληνα φιλοσόφου Π.Κονδύλη, θα έπρεπε να αποτελεί ευαγγέλιο για την ελληνική πολιτική τάξη, καθώς εκεί προτείνεται ένα πλήρες δόγμα άμυνας της χώρας που συνίσταται: στην ισχυρή οικονομία αλλά και στις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, που θα διασφαλίζουν καίρια από κάθε απειλή τη χώρα και τον λαό της. Ο ίδιος κάνει αναφορά στην ιδέα του «πρώτο πλήγματος» στον εχθρό που επεξεργάζεται επιστημονικά ο Κονδύλης, υπογραμμίζοντας ότι οι συνεχείς υποχωρήσεις δεν αποτελούν πάντα τον καλύτερο δρόμο για την ειρήνη, υπό την έννοια ότι οι γείτονες αποθρασύνονται, όπως και έχει ήδη συμβεί.

Μιλώντας για την καθοριστική σημασία μιας εναρκτήριας φάσης ενός πολέμου, ο Π. Κονδύλης σημειώνει: «…Ό,τι δεν κερδίζεται ή ό,τι χάνεται στη φάση αυτή είναι δυσκολότατο ν’ αποκτηθεί ή να αναπληρωθεί κατόπιν. Γι’ αυτό και το πρώτο πλήγμα το οποίο εγκαινιάζει την καθοριστική εναρκτήρια φάση του πολέμου, πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μαζικότερο και κυριότερο. Πρώτο πλήγμα, με τη στρατηγική έννοια του όρου, δεν είναι ο πρώτος τυχόν πυροβολισμός που πέφτει κατά το πρώτο θερμό «επεισόδιο» μιας πολεμικής αντιπαράθεσης, αλλά είναι μία συντονισμένη και ακαριαία ενέργεια όλων των κλάδων των ενόπλων δυνάμεων προς εκμηδένιση των ζωτικών σημείων του εχθρικού πολεμικού δυναμικού, ιδίως όσων εμφανίζονται κρίσιμα μέσα στη δεδομένη συγκυρία. Μπορεί να καταφερθεί στο πλαίσιο της κλιμάκωσης ενός τοπικού ‘’θερμού επεισοδίου’’, αλλά και πολύ νωρίτερα ακόμα, όταν δηλαδή διαπιστωθεί ότι επίκειται έτσι κι αλλιώς εχθρική επίθεση…» «…Μπροστά στη γενικότερη πλεονεκτική θέση της Τουρκίας η ελληνική πλευρά δεν θα είχε σοβαρές πιθανότητες στρατιωτικής νίκης αν δεν έβρισκε τη δύναμη και την αποφασιστικότητα να καταφέρει το πρώτο (μαζικό) πλήγμα αιφνιδιάζοντας τον εχθρό».

Και αυτό γιατί, όπως εξηγεί ο Π. Κονδύλης, «Με δεδομένη την τουρκική υπεροπλία και τη γενικότερη τουρκική γεωπολιτική υπεροχή. ένα (μαζικό) πρώτο πλήγμα εξ’ ανατολών θα παραλύσει τεχνικά και ψυχολογικά την ελληνική πλευρά». Αναφορικά με το ελληνικό αμυντικό δόγμα της χώρας μας που συνίσταται στο ότι η Ελλάδα μόνο αμύνεται και το οποίο μοιάζει και ολίγον παιδαριώδες (με την ιστορικότητα της Τουρκίας ως εχθρού), ο Κονδύλης παρατηρεί: «… Όποιος θέλοντας και μη υιοθετεί αμυντική στρατηγική στο ιστορικό και το πολιτικό επίπεδο, δεν είναι γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο υποχρεωμένος να υιοθετήσει αμυντική στρατηγική στο στρατιωτικό επίπεδο. Τα δύο επίπεδα δεν πρέπει να συγχέονται κατά κανένα τρόπο. Άλλο είναι η άμυνα ως ιστορικοπολιτικός σκοπός και άλλο η άμυνα ως στρατιωτικό μέσο, άλλο ο αμυντικός χαρακτήρας ενός πολέμου και άλλο η αμυντική διεξαγωγή ενός πολέμου…». Εν είδη συμπεράσματος με τα λόγια του Π Κονδύλη, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι: «…Αν η ελληνική πλευρά, λέγοντας ‘’αμυντικό δόγμα’’, εννοεί ότι, φοβούμενη μήπως εκτεθεί στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης και των συμμάχων προτίθεται σε οποιαδήποτε περίπτωση (γενικού) πολέμου να αφήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και το πλεονέκτημα του πρώτου (μαζικού) πλήγματος στον εχθρό, τότε έχει κατά πάσα πιθανότητα υπογράψει μόνη της και εκ προοιμίου την καταδίκη της…». 

* Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ” της Κυριακής