Η εθνική μας ταλάντωση!

Ένα εμβληματικό ολυμπιακό έργο που δεν συντηρήθηκε ποτέ και είναι έτοιμο να καταρρεύσει, αντιπλημμυρικά έργα που δεν συντηρήθηκαν ποτέ και κατέρρευσαν, σιδηροδρομικό δίκτυο και συστήματα ασφάλειας που δεν είχαν συντηρηθεί και κόστισαν ανθρώπινες ζωές, μετασχηματιστές της ΔΕΗ του 1950 που δεν έχουν συντηρηθεί και καίνε δάση όταν εκρήγνυνται, γέφυρες του οδικού δικτύου που κατέρρευσαν επειδή δεν είχαν συντηρηθεί, ασθενοφόρα ή λεωφορεία που δεν επαρκούν γιατί τα περισσότερα δεν έχουν συντηρηθεί.

Και αυτά είναι μόνο όσα έφτασαν με εκκωφαντικό και τραγικό τρόπο στα μέσα ενημέρωσης, χωρίς να μπορεί κανείς να φανταστεί πόσα άλλα θα υπάρχουν μόνον όταν συμβεί κάτι.
Αστοχίες υλικών που οφείλονται σε αστοχίες διαδικασιών, που οφείλονται σε αστοχίες διοίκησης, που οφείλονται σε αστοχίες ευθύνης, σε αστοχίες της ίδιας της πολιτικής, η οποία υποτίθεται πως εξασφαλίζει τις υποδομές…

Μια χώρα που όσο πάει και ταλαντώνεται και πιο επικίνδυνα, χωρίς τις βασικές δομές και υποδομές, χωρίς σχέδιο για συντήρηση, με αλλεργία στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και χωρίς πρόβλεψη κανονιστικής προσαρμογής στο μέλλον!

Και επειδή μιλάμε για εμβλήματα. Ο Καλατράβα δεν πρόσθεσε απλώς την αρχιτεκτονική του στο Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά υποτίθεται ότι πρόσθεσε το κάτι παραπάνω στην αισθητική της νεοελληνικής ανάπτυξης.

Μόνο που η αισθητική, το φανταχτερό και η λαμπρότητα δεν μπορούν να είναι δημιουργήματα ενός κράτους και μιας κοινωνίας με μόνιμη ροπή στο περιστασιακό φαίνεσθαι. Θέλουν διαρκές σχέδιο φροντίδας και συντήρησης, θέλουν βιώσιμη διαχείριση και μακροπρόθεσμη αντοχή!

Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί