PLUS
Η εικόνα ενός ανθρώπου να χαϊδεύει ένα κατοικίδιο ζώο είναι σαφέστατα μία ωραία, τρυφερή εικόνα. Η επαφή με κατοικίδια ζώα συνήθως φέρνει οφέλη και στη σωματική υγεία όσο και στη ψυχική υγεία των ανθρώπων.
Της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (ΡΙΤΑ) ΜΩΡΑΪΤΑΚΗ – ΠΙΚΡΟΥ*
Όμως, αν τα κατοικίδια δεν είναι υγιή τότε μπορεί να αποτελέσουν πηγή μετάδοσης ζωοανθρωπονόσων. Αυτή η συνθήκη γίνεται χειρότερη όταν μιλάμε για τα αδέσποτα ζώα, για τα οποία ο έλεγχος της υγείας τους είναι πιο δύσκολος. Όμως, υπάρχει και κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Η ευζωία και προστασία των αδέσποτων ζώων μας είναι μέγιστο δείγμα του πολιτισμού μας. Δεδομένου ότι κείμενο αυτό γράφεται με αφορμή την σημερινή, παγκόσμια ημέρα των αδέσποτων ζώων, η κοινωνία μας και ο πολιτισμός φαίνεται και από την συμπεριφορά μας σ’ αυτά τα κακόμοιρα αδέσποτα πλάσματα, που κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους.
Οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί. Το προσδόκιμο ζωής για έναν αδέσποτο σκύλο είναι έως δύο χρόνια την ίδια στιγμή που για έναν δεσποζόμενο σκύλο είναι 18 χρόνια.
Όλα αυτά τα πλάσματα του θεού υποφέρουν από την εγκατάλειψη, τις μολύνσεις, τις αρρώστιες, την πείνα, τα ατυχήματα, τις φόλες και όλα αυτά επιβαρύνουν τη δημόσια υγεία.
Μελέτες αναφέρουν ότι άνθρωποι νεαρής ηλικίας ή υπερήλικες είναι πιο ευαίσθητα σε τέτοιες ασθένειες, όπως επίσης άτομα με ανοσοκαταστολή αλλά και οι έγκυες γυναίκες. Οι πιο συχνές ασθένειες προέρχονται από τον ιό της λύσσας, από βακτήρια, παράσιτα, μύκητες.
Για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ο έλεγχος του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων είναι πολύ σημαντικός για την Δημόσια Υγεία. Γι’ αυτό και κάνει συστάσεις για την εφαρμογή προγραμμάτων ελέγχου που πρώτα απ’ όλα έχουν στόχο την προάσπιση της ευζωίας τους και την αποφυγή οποιασδήποτε κακοποίησής τους.
Παράλληλα προωθούνται προγράμματα υιοθεσιών αδέσποτων ζώων και προγράμματα στειρώσεων προκειμένου να διατηρείται ο πληθυσμός τους σε πλαίσια που δεν δημιουργούν προβλήματα στην Δημόσια Υγεία.
Τα προγράμματα αυτά έχουν ως στόχους την αύξηση του επιπέδου υγείας και ευζωίας των αδέσποτων ζώων, τη διατήρηση του πληθυσμού τους σε αποδεκτά όρια, την προώθηση των υιοθεσιών, τους εμβολιασμούς και τις παρασιτώσεις, την προστασία του περιβάλλοντος και την καταπολέμηση των παράνομων μεταφορών και διακινήσεων ζώων.
Για να εφαρμοστούν όλα αυτά χρειάζεται συνεργασία μία σειρά θεσμών και ειδικών. Είναι οι αρμόδιες Κτηνιατρικές Υπηρεσίες, οι επαγγελματίες κτηνίατροι, τα φιλοζωικά σωματεία, οι τοπικοί φορείς, όπως οι Δήμοι και οι Περιφέρειες και πολίτες που δηλώνουν ενδιαφέρον για να υιοθετήσουν αδέσποτα ζώα.
Για την οργανωμένη πολιτεία είναι κομβικής σημασίας θέμα να γνωρίζει τον αριθμό του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων. Γι’ αυτό χρειάζονται εγγραφές και ταυτοποιήσεις των ζώων, έλεγχος στους εκτροφείς, έλεγχος στις μετακινήσεις των ζώων, έλεγχος στα καταφύγια αδέσποτων ζώων.
Για την ευζωία των αδέσποτων είναι σημαντικό ότι έχουν αυστηροποιηθεί οι ποινές, ποινικές και διοικητικές για την κακοποίηση, την κακομεταχείριση ή και θανάτωση ζώου. Όμως, χρειάζεται πάνω απ’ όλα η ανθρωπιά. Να επιστρέψουμε στις ηθικές μας αξίας. Να υιοθετήσουμε ένα αδέσποτο. Και όταν νοιαζόμαστε γι’ αυτά, θα νοιαστούμε περισσότερο για το συνάνθρωπό μας. Και θα μπορέσουμε να ξαναφτιάξουμε τις κοινωνίες μας.
*Η κα Μωραϊτάκη – Πικρού είναι Εντεταλμένη Σύμβουλος για την προστασία των αλσών και για την υγεία ζώων στην Περιφέρεια Αττικής.
