PLUS
Mέσα από την περιπέτεια της πανδημίας πρέπει κάπως να ξανασκεφτούμε πόσο αλληλένδετοι είμαστε, πόσο δεμένοι και πως λόγω αυτού δεν πρέπει να αισθανόμαστε αβοήθητοι. Υπάρχει σαν ένα μαύρο σύννεφο από πάνω μας το τεράστιο ζήτημα της ανυπαρξίας βοήθειας, που πέρασε στο πετσί μας, πώς η απομόνωση μας οδήγησε να χάσουμε ένα μεγάλο μέρος του αγώνα που δίναμε καθημερινά στην κοινωνία, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, τα δικά του όρια και τις δυνάμεις του.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στο οποίο βρεθήκαμε όλοι μπροστά είναι η απώλεια αυτοπεποίθησης. Γιατί η αυτοπεποίθηση μπορεί να κερδηθεί μόνον μέσα από τον καθημερινό αγώνα και τις σχέσεις. Όχι μέσα από την πληροφορία που απορροφούμε παθητικά.
Τώρα ένας πόλεμος έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι πρέπει να μιλήσουμε ξανά γι’ αυτή την ιστορία του κόσμου που οδεύει προς την καταστροφή και ποια είναι η δική μας θέση μέσα σε αυτόν. Έχουμε όλοι την ανάγκη να βάλουμε ακόμη περισσότερο τη φωνή του σήμερα στο πώς μπορείς να στέκεσαι ως πολίτης μιας μεγαλύτερης κοινωνίας απέναντι στα πράγματα. Γιατί αυτό που συνειδητοποιούμε όλοι, πολύ σοκαριστικά, στον συγκεκριμένο πόλεμο είναι ότι όλοι μας είμαστε δεμένοι ο ένας με τον άλλον.
Δεν μπορούμε λοιπόν να κλείσουμε τα μάτια μπροστά σε μια χώρα που καταρρέει δίπλα μας. Δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Χτυπά τη δική μας πόρτα με έναν άμεσο τρόπο. Είμαστε όλοι «καλωδιωμένοι» σ’ αυτή την τραγωδία.
Γι’ αυτό πρέπει όλοι να αντιδράσουμε.
