PLUS
Πέρα και πάνω από τις πολιτικές της πεποιθήσεις (με τις οποίες μπορείς να συμφωνείς ή να διαφωνείς όσο γουστάρεις) η Άντζελα Γκερέκου παραμένει μια από τις πιο κλασάτες Ελληνίδες της τελευταίας τριακονταετίας και δικαίως πλέον μέλος του Hall of Femme μας.
Δεκαεννιά χρόνια πριν, τέτοιες άγιες μέρες, κυκλοφόρησε το τεύχος του Playboy που είχε εξώφυλλο την 37χρονη τότε Κερκυραία στην πρώτη και τελευταία γυμνή φωτογράφηση της ζωής της.
Εκεί που ξεστόμιζε ατάκες όπως «Η μόνη μεγάλη αλήθεια είναι να ζεις πραγματικά τον έρωτα χωρίς προϋποθέσεις και συμβιβασμούς» κρατώντας με λιμανίσιο τσαμπουκά το βαρύτιμο στήθος της και κοιτάζοντας αδάμαστα στα μάτια τον αναγνώστη.
Το ποσό των 8.000.000 δραχμών που, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, πήρε για να την κάνει, σίγουρα δεν θα μπορούσε να αποτελεί κίνητρο για μια γυναίκα προερχόμενη από μια από τις πιο αρχοντικές -και με δεδομένη οικονομική άνεση- οικογένειες του νησιού.
Την ίδια άνεση που της επέτρεψε να περάσει αρκετά χρόνια σπουδάζοντας διαδοχικά αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και ηθοποιία στην Ακαδημία Θεατρικών Σπουδών του Λονδίνου.
Ίσως αυτό που να την οδήγησε σε αυτή την «τρέλα» να ήταν ο συνδυασμός της ηλικίας της (καμία γυναίκα δεν πλησιάζει τα 40 χωρίς να τρώει μια φρίκη), του πρόσφατου τότε χωρισμού της από τον πρώτο της σύζυγο και η φρέσκια, μόλις λίγων μηνών, γνωριμία της με το παιδικό της είδωλο, Τόλη Βοσκόπουλο.
Τότε που οι δυο τους συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο καμαρίνι του στο On the Rocks της Βάρκιζας, με εκείνον να αναφωνεί «Τι μάτια είναι αυτά, κοπελάρα μου».
Λίγους μήνες μετά οι δυο τους –παρά τη διαφορά ηλικίας 23 ετών- παντρεύτηκαν. Και άρχισαν να κάνουν πράξη τα λόγια που ξεστόμισαν ενώπιο του κουμπάρου τους Τέρενς Κουίκ.
Με τον Τόλη να της λέει «Ορκίζομαι να σε αγαπάω στην υπόλοιπη ζωή μου» και την Άντζελα να του απαντάει «κι εγώ να σε προσέχω σαν τα μάτια μου».
Δεν έχει νόημα να σταθούμε στο κατά πόσο ο Τόλης, με τη γνωστή υπόθεση φοροδιαφυγής, της στέρησε τη μεγαλύτερη νίκη της καριέρας της. Αυτή της θέση της υφυπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού. Ούτε στο αν οι φήμες για το αν χωρίζουν ή όχι είναι αληθινές.
Η ουσία είναι ότι η Άντζελα -τόσο στην περίπτωση του Playboy, όσο και στην περίπτωση του Τόλη- ακολούθησε την αλάνθαστη αμερικάνικη πρακτική του never explain, never complain. Με τη μοναδική της δήλωση που θυμάμαι να λέει πως «Θα είμαι με τον Τόλη μαζί και στα δύσκολα».
Επίσης άνευ νοήματος είναι να αρχίσουμε να παιανίζουμε και πάλι για τα φυσικά κάλλη της. Η παρουσία της σε όλες τις διεθνείς λίστες με τις πιο σέξι πολιτικούς, από το 2004 που πρωτοβγήκε βουλευτής, το καθιστά περιττό.
Προσωπικά θα ήθελα να μεταφερθώ πίσω στο 1986, την εποχή που (η ελληνοβρετανική παραγωγή) «Το κορίτσι της Μάνης» έκανε πάταγο στο φεστιβάλ των Καννών. Τότε που το τηλέφωνο της Γκερέκου χτυπούσε ασταμάτητα από όλες τις μεγάλες εταιρίες του Χόλυγουντ και του Λονδίνου που προσπαθούσαν να κλείσουν ραντεβού μαζί της για ένα συμβόλαιο.
Και να την ταρακουνήσω προκειμένου να συνέλθει και να αρπάξει την ευκαιρία από τα αυτιά.
Βλέπεις τότε η Άντζελα, σοκαρισμένη από τη δημοσιότητα, φέρεται να δήλωσε ότι απαντούσε στα τηλέφωνα ότι την πονούσε το στομάχι της, μην μπορώντας να ντιλάρει με τον θόρυβο που είχε προκαλέσει.
Νομίζω ότι ένα «ταρακούνημα» θα την έκανε να αλλάξει γνώμη και να δοκιμάσει την τύχη της στη διεθνή καριέρα που η ομορφιά της -και ο αέρας κλάσης που την τυλίγει σαν πασμίνα από παιδούλα- της υπαγόρευε να κάνει.
Εκτός και αν υπάρχει κανείς -ακόμη και η ίδια- που τολμά να ισχυριστεί ότι η συμμετοχή της ως αφηγήτρια στις Τολμηρές ιστορίες, στο βιντεοκλίπ του Αυτοκολλητάκι μου ή στην μουσικοχορευτική παράσταση «Ήρθες σαν όνειρο», (αυτά δηλαδή που εγώ θυμάμαι από την καριέρα της), ήταν αυτό που ονειρευόταν η Άντζελα όταν βρισκόταν, όπως γράφεται συνήθως, στον «ευρύτερο κύκλο του Φελίνι».
Γιατί αν υπάρχει μια Ελληνίδα τα τελευταία 30 χρόνια που ήταν πολύ καλή (βλέπε συγκλονιστικά όμορφη) για να μείνει εντός συνόρων, είναι εκείνη.
