PLUS
Μέσα στον κυκεώνα της προσπάθειας να αντιμετωπιστεί η πανδημία του COVID-19 και στο κυνήγι της υγειονομικής προστασίας του γενικού πληθυσμού, δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στις παρελκόμενες «απώλειες» που προέκυψαν από τη δραματική αλλαγή της καθημερινότητάς μας.
Tης Αλεξίας Σβώλου
Τα προγνωστικά µοντέλα για τη σπονδυλική στήλη δείχνουν µεγάλη ζηµιά στους µαθητές εξαιτίας του εγκλεισµού
Οι αλλαγές αυτές προκάλεσαν στρεβλώσεις που πρόλαβαν να εγκατασταθούν στο σώμα, καθώς τα περιοριστικά μέτρα και το πάγωμα πολλών αθλητικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων δεν κράτησε μία εβδομάδα, αλλά πέντε μήνες. Ό,τι διαρκεί πάνω από δύο μήνες γίνεται συνήθεια και μια ελληνική μελέτη ακολουθεί τη μόδα των προγνωστικών μοντέλων που χρησιμοποιούν οι καθηγητές Περιβαλλοντικής Μηχανικής ∆ημοσθένης Σαρηγιάννης και Αναλυτικής Χημείας Νίκος Θωμαΐδης, για να αποτυπώσει τα αποτελέσματα των lockdown στο μυοσκελετικό σύστημα.
Αλγόριθμοι
Έτσι, λοιπόν, όπως ο καθηγητής ∆ημοσθένης Σαρηγιάννης τοποθετεί τις συγκεντρώσεις του ιικού φορτίου του κορωνοϊού στα λύματα σε αλγόριθμους για να προβλέψει την εξέλιξη της επιδημιολογικής καμπύλης, κατά τον ίδιο τρόπο ο επικεφαλής της έρευνας, φυσικοθεραπευτής και ειδικευμένος στην ολιστική τεχνική Bowtech Τάσος Τερζόπουλος χρησιμοποιεί παραμέτρους που δείχνουν τη μεταβολή στον τρόπο ζωής για να προβλέψει πόσο θα επηρεαστεί το μυοσκελετικό σύστημα τα προσεχή χρόνια και τι προβλήματα θα εμφανίσουμε μακροπρόθεσμα.
Όπως εξηγεί ο κ. Τερζόπουλος: «Οι αλλαγές που επιβλήθηκαν εξ ανάγκης -για την πρόληψη της διασποράς του COVID-19- μένουν στην αφάνεια, καθώς όλη η προσπάθεια επικεντρώνεται στην πρόοδο των εμβολιασμών και στη στήριξη του συστήματος υγείας. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα θα αποτελέσουν τις παράπλευρες απώλειες της υγείας του μυοσκελετικού συστήματος, ιδιαίτερα των παιδιών, που θα πληρώσουν το τίμημα του περιορισμού της κίνησης ως ενήλικoi τα προσεχή χρόνια». Εξηγώντας πώς προκύπτει το αποτέλεσμα, ο φυσικοθεραπευτής θυμίζει πως η ζωή μας είναι συνδεδεμένη με τα μαθηματικά. Ακόμα και η ποιότητα της υγείας μας ορίζεται από εξισώσεις, όπως ορίζονται τα προγνωστικά μοντέλα για την πορεία του COVID-19. Εν προκειμένω, η εξίσωση της μυοσκελετικής υγείας περιλαμβάνει τρεις παράγοντες που έχουν διαταραχθεί σε μεγάλο βαθμό στον παιδικό πληθυσμό.
Αυτοί οι τρεις παράγοντες είναι οι ώρες που το παιδί κινείται-παίζει, οι ώρες που κάθεται και οι ώρες που κάνει αθλητικές δραστηριότητες. Αν φ είναι ο πρώτος παράγοντας, x ο δεύτερος και ψ ο τρίτος, είναι προφανές ότι η εξίσωση έχει διαταραχθεί. Γιατί με τον περιορισμό της κυκλοφορίας και το κλείσιμο των σχολείων συνέβησαν οι εξής μεταβολές: Ο παράγοντας φ (κίνηση-παιχνίδι) μειώθηκε κατά 50%, ο παράγοντας χ (οι ώρες που κάθεται) διπλασιάστηκε ή τριπλασιάστηκε και ο παράγοντας φ (ο αθλητισμός) μηδενίστηκε. Είναι λοιπόν εμφανές ότι η «εξίσωση» έχει αλλάξει λύση. Αν στον αλγόριθμο προσθέσουμε το γεγονός ότι η σπονδυλική στήλη έχει μνήμη και κρατάει αυτήν την αλλαγή, δηλαδή αναπαράγει στους ενηλίκους τη λανθασμένη εξίσωση (που ισοδυναμεί με μια παθολογική στάση σώματος), προκύπτει ότι η αύξηση της καθιστικής ζωής (τηλεκπαίδευση και ψηφιακή ψυχαγωγία) θα είναι καθοριστική για το πόσο γρήγορα θα αρχίσουν να εμφανίζουν μυοσκελετικές παθήσεις ως ενήλικοι.
«Ο αλγόριθμος δείχνει πως τα παιδιά που είναι σήμερα 8-15 ετών θα εμφανίσουν εκφυλιστικά προβλήματα της σπονδυλικής στήλης που σήμερα εμφανίζουν άτομα ηλικίας 40-45 ετών κατά μία 20ετία νωρίτερα, δηλαδή στις ηλικίες από 20-25 ετών. Συνεπώς το τίμημα θα είναι βαρύ και για την ποιότητα της υγείας του πληθυσμού αλλά και για την οικονομία της χώρας, αν υπολογιστεί ότι η πρώτη και πιο συχνή αιτία που κάποιος παίρνει αναρρωτική άδεια από τη δουλειά του είναι τα μυοσκελετικά προβλήματα και ιδιαίτερα της οσφυϊκής μοίρας, δηλαδή οσφυαλγία, δισκοκήλες, ισχιαλγία. Στις ΗΠΑ έχει υπολογιστεί ότι οι μυοσκελετικές παθήσεις αποτελούν μεγάλο βαρίδι για το σύστημα υγείας, ένα βαρίδι που κοστίζει στην οικονομία κάποια δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι το κόστος της ‘‘εξίσωσης’’ που δεν βγαίνει για τη σπονδυλική στήλη έχει μεγάλη επίπτωση στην προσωπική υγεία του καθενός αλλά και στις δαπάνες υγείας του κράτους» εξηγεί ο κ. Τερζόπουλος.
Ατομική ευθύνη
Η ερώτηση που προκύπτει εύλογα είναι αν μπορούμε να κάνουμε κάτι εμείς σήμερα για να μειώσουμε αυτό το κόστος, μια και ζούμε στην εποχή της ατομικής ευθύνης. Και βέβαια απαντά ο ειδικός. «Προσπαθούμε να διατηρήσουμε τους παράγοντες που επηρεάζουν τη σπονδυλική στήλη σταθερούς. Αυτό μεταφράζεται στο να κάνουμε μικρά, αλλά σημαντικά πράγματα που όταν γίνουν τρόπος ζωής θα έχουν ευεργετική επίδραση στο μυοσκελετικό σύστημα» λέει ο κ. Τερζόπουλος και δίνει μερικές συμβουλές για τα παιδιά και τους γονείς. Μάθετε τα παιδιά να σηκώνονται από την καρέκλα όπως όταν είναι στο σχολείο. Πρέπει να κρατάνε κινητικά αλλά και νοητικά τη ροή του σχολείου.
Κάντε έναν περίπατο με τα παιδιά σας το πρωί ή μετά το πέρας των μαθημάτων 20-30 λεπτά, ακόμα και 10-15 λεπτά αν δεν υπάρχει χρόνος για το μισάωρο.
Κάντε μετά τον περίπατο 5-10 λεπτά ασκήσεις και διατάσεις. Απλά πράγματα που όλοι γνωρίζουν χωρίς να χρειάζεται να είναι γυμναστές.
Κάντε τουλάχιστον μία-δύο φορές την εβδομάδα κάποια δραστηριότητα, όπως ποδήλατο, ποδόσφαιρο, σε κάποια πλατεία ή αλάνα και πεζοπορία μαζί με τα παιδιά σας. μυοσκελετικό
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
