Η ώρα της Συνεπιµέλειας !

03/03/2021 15:46

Ολοένα και περισσότεροι πατεράδες μπαίνουν στη θέση του Ντάστιν Χόφμαν και την ίδια ώρα μητέρες κάθε ηλικίας επιχειρούν να βαδίσουν στα χνάρια της Μέριλ Στριπ και να γίνουν κομμάτια της ιστορίας που αποτυπώθηκε μέσα από την εκπληκτική ταινία «Κράμερ εναντίον Κράμερ». Το νομοσχέδιο με τις αλλαγές στο Οικογενειακό ∆ίκαιο οδήγησε διαζευγμένους άνδρες και χωρισμένες γυναίκες στα χαρακώματα. Σε θέσεις μάχης! Νομικής και όχι μόνο.

Του Σταύρου Γεωργακόπουλου

∆ιευκολύνσεις

Το νομοσχέδιο παρουσιάστηκε την περασμένη Τετάρτη στο υπουργικό συμβούλιο. Με τα ρεπορτάζ να επικεντρώνονται κυρίως στις διευκολύνσεις που δημιουργούνται. Όπως, για παράδειγμα, την έκδοση διαζυγίου με ένα κλικ. Το νομοσχέδιο, όμως, ήρθε σε μία περίοδο που το ελληνικό #metoo σε συνδυασμό με τις αποκαλύψεις για βιασμούς ανηλίκων και trafficking ασυνόδευτων προσφυγόπουλων βρίσκεται στην καθημερινή συζήτηση. Αποκτά, λοιπόν, η επιμέλεια ή, η συνεπιμέλεια των παιδιών ειδικό βάρος ώστε να γίνει ακόμα σημαντικότερη. ∆ιότι ούτως ή άλλως είναι σημαντική.

Κάπως έτσι βλέπουμε εν ενεργεία εφέτες όπως ο Παναγιώτης Κατσίκερος να στέλνουν επιστολή στον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, και στον υπουργό ∆ικαιοσύνης, Κώστα Τσιάρα, για να στηρίξουν τη νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης. Γι’ αυτό βλέπουμε τηλεοπτικές παρεμβάσεις, με προσωπικά βίντεο, του Αντώνη Κανάκη και του Θοδωρή
Μαραντίνη, να στηρίζουν τα αιτήματα των πατεράδων που ζητούν τα ίδια δικαιώματα απέναντι στα παιδιά. Την ίδια ώρα οι μητέρες προσπαθούν να απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα. Ζητούν από διαζευγμένες γυναίκες της showbiz και όχι μόνο να συνδράμουν τον αγώνα τους με ανάλογα βίντεο. Παράλληλα, οργανώνονται σε συλλογικότητες για να
μπορέσουν να συσπειρωθούν και να εκφράσουν τις ενστάσεις τους.

«α) Ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης,

β) Εισάγεται αυθαιρέτως ελάχιστη επικοινωνία 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των διατροφών ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών. Άλλωστε, μόνο η αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της

γ) Εισάγονται αυθαιρέτως υποχρεώσεις των γονέων έναντι των ανιόντων της πατρικής ή μητρικής γραμμής (παππούδες, γιαγιάδες) τις οποίες συνδέει με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας

δ) Εισάγει αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες ερειδόμενες σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας», αναφέρουν μεταξύ άλλων οι γυναίκες στα κείμενα που διακινούνται διαδικτυακά και όχι μόνο.

Οι άνδρες επικαλούνται, εκτός των άλλων, και μία απόφαση που εκδόθηκε πρόσφατα από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών (ΠΠρΑθ 124/2021) που αναφέρει ότι «η αποξένωση του παιδιού από τον πατέρα, πλήγμα στο παιδί και προσβολή προσωπικότητας του πατέρα».

Παρέμβαση

Επί της ουσίας, βέβαια, η νομοθετική παρέμβαση δεν επιβάλει τη συνεπιμέλεια, καθώς ο χρόνος μοιράζεται κατά 2/3 στον έναν γονιό και κατά 1/3 στον άλλον. Ουσιαστικά, δηλαδή, δημιουργεί μία βάση για να επικοινωνεί κάθε παιδί καθημερινά και με τους δύο γονείς. Άρα, γίνεται ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως υποστηρίζουν οι πατεράδες, οι οποίοι στο πλαίσιο των δικαστικών αντιπαραθέσεων στερήθηκαν πολλές φορές τη δυνατότητα της ανεμπόδιστης επικοινωνίας με τα παιδιά τους.

«Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο του συνολικού, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή για
λόγους, που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου.

Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής», αναφέρει το άρθρο 13.
«Ας αντιληφθούν οι πάντες ότι τα παιδιά δεν είναι πεδίο βολής, δεν είναι όπλα, ανθρώπινες ασπίδες, αντικείμενο πλύσης εγκεφάλου και οτιδήποτε άλλο νοσηρό και απεχθές επινοούν ασυνείδητοι γονείς, συνεργοί και ανέχονται ακόμα και νομικοί τους παραστάτες.

Αποδοκιμασία

Η νομική και δικαστική κρίση, συμπορεύεται με την κοινωνία και πλέον η νομική αλλά και η πολύ σημαντική κοινωνική αποδοκιμασία και απομόνωση αποξενωτριών και αποξενωτών γονέων θα πρέπει να είναι δριμεία», έγραψε πρόσφατα ο δικηγόρος Μάριος Ανδρικόπουλος, εκφραστής της πλευράς που θεωρεί ότι η παρέμβαση του υπουργού ∆ικαιοσύνης κινείται
προς τη σωστή κατεύθυνση και αναγνωρίζει ότι ένα παιδί έχει δύο γονείς. Προς τη σωστή κατεύθυνση είναι και η θέσπιση του οικογενειακού διαμεσολαβητή.Στα άρθρα 6 και 15 ορίζεται ότι:

«Σε περίπτωση διαφωνίας κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας οι γονείς υποχρεούνται να καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων, προσφεύγοντας, εάν είναι απαραίτητο, σε διαμεσολάβηση», αναφέρεται μεταξύ άλλων στο άρθρο 6, ενώ στο 15 υπογραμμίζεται πως «το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το
δικαστήριο».

Είπαμε, όμως, ότι ήδη οι δύο πλευρές βρίσκονται στα χαρακώματα. Πρόκειται, άλλωστε, για τις πρώτες ουσιαστικές αλλαγές στο Οικογενειακό ∆ίκαιο έπειτα από 37 χρόνια…