PLUS
Τη σκοτεινή πλευρά των Μπαρμπέιντος και των άλλων μικρών εξωτικών νησιών που είθισται να τα θεωρούμε τους τελευταίους χαμένους παραδείσους του κόσμου, αποκαλύπτουν τα νέα ευρήματα του ΠΟΥ και της Pan American Οργάνωσης Υγείας, που φανερώνουν ότι σε αυτούς τους εξωτικούς προορισμούς το ήμισυ του πληθυσμού πεθαίνει πρόωρα από εκφυλιστικά νοσήματα, όπως είναι οι καρδιοπάθειες, η υπέρταση, ο διαβήτης και διάφορες μορφές καρκίνου.
Της ΑΛΕΞΙΑΣ ΣΒΩΛΟΥ
Πρωταθλητές στην παχυσαρκία και την υπέρταση οι κάτοικοι του νησιού!
Μια έρευνα υποδηλώνει ότι σε όλα αυτά τα νησιά το 30% του πληθυσμού πάσχει από υπέρταση, ένα τρομακτικό ποσοστό αν αναλογιστούμε ότι οι άνθρωποι εκεί ζουν με πολύ λιγότερο άγχος απ’ ό,τι οι κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων. Άλλα ευρήματα δείχνουν ότι ο λαός των Μπαρμπέιντος και των άλλων χαμένων παραδείσων του Ειρηνικού και του Ινδικού ωκεανού έχουν υψηλά ποσοστά ψυχικών διαταραχών που πλήττουν το 15% του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένης και της άνοιας. Επίσης, σε παγκόσμιο επίπεδο, 10 από αυτά τα νησιωτικά κρατίδια κατέχουν αρνητικό ρεκόρ στην παχυσαρκία! Όπως εξηγεί ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ, Dr Tedros Adhanom Ghebreyesus, τα νησιά που φαντάζουν ως οι πιο εξωτικοί, οι πιο ελκυστικοί προορισμοί στον κόσμο, μόνο παραμυθένιοι δεν αποδεικνύονται για τους ντόπιους! Η κλιματική αλλαγή, σε συνδυασμό με τα «απόνερα» από την πανδημία του κορωνοϊού, τη φτώχεια, την ανεργία, τις ανισότητες και την περιθωριοποίηση των μειονοτήτων, τροφοδοτούν σε αυτούς τους μακρινούς νησιωτικούς προορισμούς την αύξηση των εκφυλιστικών νοσημάτων, ενώ συμβάλλουν και στην εκτίναξη των ψυχικών διαταραχών.
Παράγοντες Κινδύνου
Από τους μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου που εντοπίζονται στα μικρά (εξωτικά) νησιά ξεχωρίζουν το κάπνισμα και η χρήση προϊόντων καπνού γενικά, η κακή διατροφή και η έλλειψη άσκησης, που συνοδεύονται από ελλιπή Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και ανεπαρκή Συστήματα Υγείας. Τα τελευταία χρόνια δοκιμάστηκαν σκληρά κατά την πανδημία του κορωνοϊού, καθώς ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού των νησιών κόλλησε τη λοίμωξη και νόσησε, με συνέπεια οι υπηρεσίες υγείας να καταστούν ακόμα πιο εύθραυστες, καθώς ήταν αδύνατο να αντιμετωπίσουν τέτοια ασφυκτική πίεση. Στο σκληρό χτύπημα της πανδημίας συνετέλεσε το γεγονός ότι σε αυτά τα νησιά οι πληθυσμοί εμβολιάστηκαν με κινέζικα εμβόλια ή εκδοχές άλλων συμβατικών εμβολίων που παρασκευάστηκαν στην Ινδία και σε άλλες τρίτες χώρες, τα οποία στην πορεία αποδείχθηκαν λιγότερο αποτελεσματικά σε σύγκριση με τα mRNA εμβόλια. Έτσι καταγράφηκαν πολλές επαναλοιμώξεις και τα τοπικά νοσοκομεία δέχτηκαν αυξημένη πίεση από τα πολλαπλά κρούσματα – χωρίς να είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν σε αυτές τις συνθήκες.
Ο ΠΟΥ και ο Pan American Οργανισμός Υγείας έθεσαν ως στόχους τη μείωση κατά 30% των πρόωρων θανάτων στα μικρά εξωτικά νησιά έως το 2030. Για να πραγματοποιηθεί αυτός ο στόχος απαιτούνται συνέργειες για την πρόληψη και την έγκαιρη διάγνωση των εκφυλιστικών νοσημάτων, ενώ απαιτούνται ειδικές πολιτικές για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας, η οποία τείνει να λάβει τις διαστάσεις πανδημίας στα Μπαρμπέιντος και σε άλλους επίγειους παράδεισους.
Για να μειωθεί η επίπτωση των πιο διαδεδομένων νοσημάτων φθοράς (καρδιαγγειακά προβλήματα, σακχαρώδης διαβήτης, καρκίνοι, υπέρταση, εγκεφαλικά επεισόδια, ρευματοπάθειες, οστεοαρθρίτιδες κ.λπ.), χρειάζεται να υλοποιηθούν καμπάνιες ενημέρωσης και να υιοθετηθεί η κουλτούρα της φορολόγησης των ανθυγιεινών συνηθειών, όπως είναι το αλκοόλ, το κάπνισμα, τα πλούσια σε λιπαρά και αλάτι τρόφιμα. Αυτή η διεθνής τάση με τον διεθνή όρο health taxation (φορολογία για την υγεία) προβλέπει ότι όποιος θα εμμένει σε ανθυγιεινές συνήθειες που τεκμηριωμένα βλάπτουν την υγεία, θα πληρώνει αυξημένη φορολογία γι αυτές τις ανθυγιεινές του επιλογές – εν είδει «πέναλτι».
Αντίθετα, όποιος υιοθετεί τις συστάσεις των ειδικών και των επίσημων επιστημονικών φορέων για υγιεινή ζωή και κάνει τις σωστές επιλογές στα καθημερινά διλήμματα που αντιμετωπίζει, θα έχει φοροαπαλλαγές. Η πολιτική υγείας που στηρίζεται σε κίνητρα και αντικίνητρα απέδειξε κατά την εποχή της πανδημίας πως «δουλεύει» σε πληθυσμιακό επίπεδο, και αυτό ήταν ένα από τα σημαντικά μαθήματα του κορωνοϊού.
Την επόμενη ημέρα της πανδημίας, αυτά τα μαθήματα μπορούν να βοηθήσουν να γεφυρωθούν χάσματα και ανισότητες, ώστε να χτιστεί -με κόπο και όχι σε μία μέρα- ένα πιο ανθεκτικό Σύστημα Υγείας που θα μπορεί να αντεπεξέλθει σε νέες προκλήσεις, αφού η επόμενη πανδημία είναι πιθανό να μας περιμένει στη γωνία.
