Η τραπεζική διαφήμιση και οι 33.000.000 λόγοι για να μην μιλάς

Στα 33 εκατομμύρια ευρώ ήταν το συνολικό μπάτζετ που διέθεσαν οι τέσσερις συστημικές τράπεζες το 2019 προς τέρψη και θρέψη (βεβαίως, βεβαίως) εκδοτών και καναλαρχών. Οι ανακεφαλαιοποιημένες από το υστέρημα του φορολογούμενου πολίτη τράπεζες για να «διαφημίσουν» τα προϊόντα τους στη μνημονιακή Ελλάδα. Τη στιγμή που ο μέσος Έλληνας απειλούταν με κατάσχεση της κατοικίας του σε περίπτωση που δεν ενημέρωνε εγκαίρως το δάνειό του, τη στιγμή που η μικρομεσαία επιχείρηση αδυνατούσε να βρει τρόπο χρηματοδότησης, 33.000.000 ευρώ κατέληξαν σε κανάλια, εφημερίδες και ιστοσελίδες για εν είδη διαφήμισης τραπεζικών προϊόντων! Η αποκάλυψη της «Μ» το περασμένο Σαββατοκύριακο προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς. Τα στοιχεία δεν είναι κρυφά και αυτό οφείλεται στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (έκανε και ένα καλό!), ο οποίος ανάγκασε τα πιστωτικά ιδρύματα να δημοσιοποιούν κάθε χρόνο τις σχετικές καταστάσεις. Ιστοσελίδες με ελάχιστη ή ανύπαρκτη επισκεψιμότητα, ΜΜΕ τα οποία στο παρελθόν μέμφονταν την τακτική του «τραπεζίτης πληρώνει, εκδότης τρώει», αντισυστημικοί και αντισυστημικές ενθυλάκωσαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Μπουκώθηκαν στην κυριολεξία! Και όπως συνηθίζει να λέει ο θυμόσοφος λαός «όταν τρώμε, δεν μιλάμε». Γι’ αυτό τον λόγο, άλλωστε, η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ της χώρας μας εμφανίζει δυσανεξία ως προς την παρουσίαση ρεπορτάζ που αφορούν σκανδαλώδεις τραπεζικές πρακτικές και υποθέσεις που απασχόλησαν και απασχολούν τη Δικαιοσύνη. Είναι προφανές ότι το στόμα που σε ταΐζει, αποκλείεται να το δαγκώσεις. Στα δυο χρόνια κυκλοφορίας της «Μ» δεχτήκαμε ουκ ολίγα τηλεφωνήματα από «φίλους» δημοσιογράφους και όχι μόνο (!!!), οι οποίοι ενδιαφέρονταν να πληροφορηθούν έγκαιρα για τις αποκαλύψεις μας, προκειμένου να ενημερώσουν τους τραπεζίτες φίλους και κατ’ ουσίαν εργοδότες τους!

Από μια ενδελεχή μελέτη των σχετικών λιστών είναι προφανές ότι υπάρχει θέμα. Σοβαρό θέμα! Τα χρήματα όχι μόνο δεν δόθηκαν με αξιοκρατικά κριτήρια αλλά υπάρχει εξόφθαλμη καταστρατήγηση του νόμου της αγοράς, της προσφοράς και της ζήτησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Τράπεζα Πειραιώς έδωσε 20.000 ευρώ σε ιστοσελίδα η οποία μετρούσε μερικούς μήνες ζωής!

Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, ότι ιστοσελίδες μηδαμινής επισκεψιμότητας και εφημερίδες που τις αγορά-ζουν μόνο οι εκδότες τους έλαβαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να διαφημίσουν (αλήθεια σε ποιον;) τα τραπεζικά προϊόντα. Όταν στο πλαίσιο της έρευνας ζητήσαμε να πληροφορηθούμε τα κριτήρια από τους εκπροσώπους των τραπεζών, μας μίλησαν γενικά και αόριστα, μασώντας τα λόγια τους. Το ίδιο έπαθαν όταν τους επισημάναμε με απτά παραδείγματα τους μιντιάρχες οι οποίοι έχτισαν τους κολοσσούς τους βασισμένοι σε δάνεια τα οποία έλαβαν και ξέχασαν να επιστρέψουν.

Η διαπλοκή πολιτικής-τραπεζικής και δημοσιογραφικής εξουσίας καταγράφεται πλήρως στο βιβλίο «Οι βαρόνοι των media» του Χρήστου Πασσαλάρη. Είναι μια διαρκής πραγματικότητα την οποία ζούμε δεκαετίες τώρα στην μικρή μας Ελλαδίτσα. Και απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσουμε να τη ζούμε και με τις ευλογίες της υπάρχουσας κυβέρνησης αλλά και των εποπτικών αρχών! Με τις υγείες μας!

Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί