PLUS
Ίσως το καλύτερο που ακούστηκε αυτές τις ημέρες με τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία
και την αγωνία των χιλιάδων ανθρώπων να βρεθούν έξω από τα πυρά των ρωσικών
πυραύλων, ήταν η παραίνεση ενός Έλληνα της Ουκρανίας για όσους ομοεθνείς μας
στηρίζουν τη ρωσική εισβολή. «Αν είναι μάγκες, ας πάρουν ένα αεροπλάνο, ας πάνε στη
Μόσχα και μέσα στην Κόκκινη Πλατεία ας πουν κάτι εναντίον του Πούτιν. Μόνο που, πριν
φύγουν, τους συμβουλεύω να έχουν κάνει τη διαθήκη τους».
Για να λέμε και μερικές αλήθειες, ίσως παραδίνουμε σημασία και αξία στον αριθμό και στο
ειδικό βάρος όσων υψώνουν φωνές συμπαράστασης στους Ρώσους εισβολείς εν Ελλάδι.
Μικρός ο αριθμός τους, ακόμα μικρότερη η επιρροή τους και η δυνατότητά τους να
επηρεάσουν τον προσανατολισμό και την πορεία της χώρας.
Όσο καταβυθιζόμαστε μέσα στα social media, τόσο και παραφουσκώνουμε δίχως λόγο τη
δήθεν δύναμη αυτών που για τους όποιους δικούς τους λόγους αποφάσισαν πως το να
εισβάλεις μέσα σε μία ανεξάρτητη χώρα και να ισοπεδώνεις τις πόλεις της σφαγιάζοντας
τους πολίτες της είναι νόμιμο και ηθικό.
Όσο για την κάθε Ζαχάροβα, που χάνει κάθε αίσθηση δημοκρατίας και δίνει μαθήματα
«ορθότητας και Δημοκρατίας» σε μια χώρα που «απέχει παρασάγγας» όσον αφορά τις
δημοκρατικές διαδικασίες από τη δική της, μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να λυπόμαστε
για την κατάντια της.
Κατάντια γιατί, είτε το δεις έτσι είτε αλλιώς, ο Πούτιν αναδεικνύεται στον ιδανικό
αυτόχειρα. Ναι, ο πλανήτης που τρόμαξε από την ορμή και τον κυνισμό του γνωρίζει καλά
σε ποιο στρατόπεδο βρίσκεται η πραγματική δύναμη. Σε αυτό που -παρόλες τις αδυναμίες
και τα λάθη που έχει ως πολιτικό σύστημα- μπορείς να μιλάς και να εκφράζεσαι ελεύθερα
και να αναπνέεις τον καθαρό αέρα της ελευθερίας.
