PLUS
Υπολογίζεται ότι το 3% των Αμερικανών εργαζομένων εγκατέλειψαν τη δουλειά τους τον Σεπτέμβριο, ανέφερε η Στατιστική Υπηρεσία Εργασίας των ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα.
Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό από τότε που η υπηρεσία άρχισε να παρακολουθεί τον συγκεκριμένο δείκτη πριν από δύο δεκαετίες.
Του Justin Fox
Κύμα αποχωρήσεων
Το αυξημένο αυτό κύμα εγκατάλειψης θέσεων εργασίας έχει λάβει και όνομα, “η Μεγάλη Παραίτηση” και, όσοι εκτελούν χρέη συμβούλων επιχειρήσεων, τους προσφέρουν πολλές συμβουλές για το τι πρέπει να κάνουν επ’ αυτού.
Εάν τα εισερχόμενά μου ηλεκτρονικά μηνύματα αποτελούν κάποια ένδειξη, οι περισσότερες από αυτές τις συμβουλές επικεντρώνονται στο πώς να διατηρήσει κανείς τους πνευματικά εργαζόμενους ή υπαλλήλους γραφείου ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να τους/μας αποκαλεί.
“Οι αδιάφοροι διευθυντές και η αποτυχία τους να αναπτύξουν σχέσεις με εργαζόμενους από απόσταση βρίσκονται κυρίως πίσω από το κύμα φυγής”, τονίζει εταιρεία συμβουλευτικής.
Η έρευνα μιας άλλης αποκαλύπτει ότι το 52% των πνευματικά εργαζόμενων “είναι πιθανό να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους εάν οι αξίες της εταιρείας δεν ευθυγραμμίζονται με τις δικές τους”. Περισσότεροι από τους μισούς εργαζομένους στον τομέα της τεχνολογίας ισχυρίζονται ότι υποφέρουν από επαγγελματική εξουθένωση “και όσοι υποφέρουν από επαγγελματική εξουθένωση έχουν διπλάσιες πιθανότητες να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους σε σχέση με εκείνους που δεν υποφέρουν”, αναφέρει άλλη έρευνα. Και ούτω καθεξής.
“Μαγική” εικόνα
Ωστόσο, η απότομη αύξηση των παραιτήσεων τον περασμένο χρόνο δεν οφείλεται στην αναστάτωση των πνευματικά εργαζομένων λόγω επαγγελματικής εξουθένωσης, στην αδιαφορία των διευθυντών ή στην αναντιστοιχία αξιών.
Η εταιρεία συμβούλων Mercer αναφέρει, με βάση έρευνες σε εργαζομένους τις οποίες έχει διεξαγάγει, ότι “οι εργαζόμενοι πρώτης γραμμής και οι χαμηλόμισθοι αποχωρούν από τις δουλειές τους σε ποσοστά υψηλότερα από τον ιστορικό μέσο όρο”, ενώ οι υψηλότερα αμειβόμενοι υπάλληλοι γραφείου δεν το πράττουν.
Ανάλυση των δεδομένων τρέχουσας έρευνας πληθυσμού της συναδέλφου μου αρθρογράφου στο Bloomberg Opinion, Allison Schrager, διαπίστωσε ότι οι εργαζόμενοι με πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν παραιτούνται ούτε εγκαταλείπουν το εργατικό δυναμικό σε υψηλότερα ποσοστά από ό,τι πριν από την πανδημία, αντιθέτως αυτό το κάνουν οι λιγότερο μορφωμένοι εργαζόμενοι.
Τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας των ΗΠΑ δεν αναλύονται ανά αμοιβή ή επίπεδο εκπαίδευσης, ωστόσο ταξινομούνται ανά κλάδο και οι βιομηχανίες οι οποίες διαθέτουν μεγάλο αριθμό πνευματικά εργαζομένων δεν βλέπουν μεγάλες αυξήσεις στα ποσοστά παραιτήσεων.
Το ποσοστό στις επαγγελματικές και επιχειρηματικές υπηρεσίες ήταν μόλις 0,4 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο τον Σεπτέμβριο του 2021 σε σχέση με την περίοδο πριν από την πανδημία, συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 2020. Στις χρηματοοικονομικές δραστηριότητες παρέμεινε αμετάβλητο. Στον κλάδο της πληροφορίας, ο οποίος αποτελείται από τις τηλεπικοινωνίες, τις εκδόσεις, τις τηλεοπτικές και κινηματογραφικές δραστηριότητες, το λογισμικό και τις περισσότερες εταιρείες του χώρου του διαδικτύου, το ποσοστό παραιτήσεων μειώθηκε κατά 0,3 ποσοστιαίες μονάδες. Μειωμένο είναι επίσης στον κλάδο της εξόρυξης.
Οι μεγαλύτερες αυξήσεις στα ποσοστά παραιτήσεων αφορούν τομείς όπως η αναψυχή και η φιλοξενία, όπου οι υπάλληλοι γραφείου είναι ολιγάριθμοι, η εξ αποστάσεως εργασία σπάνια αποτελεί επιλογή και οι μισθοί είναι χαμηλοί.
Στον τομέα της μεταποίησης, η αύξηση του ποσοστού παραιτήσεων είναι πολύ μεγαλύτερη στον κλάδο των μη διαρκών αγαθών, με χαμηλότερες αμοιβές (στα οποία η παραγωγή τροφίμων αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος) απ’ ό,τι στον κλάδο διαρκών αγαθών, όπου εντοπίζονται υψηλότερες αμοιβές.
Νέα φάση
Νωρίτερα μέσα στην περίοδο της πανδημίας, πολλοί από αυτούς τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους πρώτης γραμμής μπορεί να παραιτήθηκαν λόγω φόβων για τον Covid-19, ζητημάτων παιδικής φροντίδας ή άλλων δυσκολιών εξισορρόπησης επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Τους τελευταίους μήνες, οι περισσότεροι φαίνεται να έχουν παραιτηθεί επειδή έχουν βρει καλύτερες δουλειές κάπου αλλού – μερικές φορές στον ίδιο κλάδο, μερικές φορές όχι. Στην κατασκευή μη ανθεκτικών αγαθών υπήρξαν 222.000 προσλήψεις τον Σεπτέμβριο έναντι 166.000 παραιτήσεων, ενώ στις μεταφορές, την αποθήκευση και τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (σκεφτείτε τα κέντρα διανομής της Amazon.com) είχαμε 301.000 προσλήψεις έναντι 171.000 παραιτήσεων. Σε επίπεδο οικονομίας, υπήρξαν 6,5 εκατομμύρια προσλήψεις έναντι 4,4 εκατομμύρια αποχωρήσεων.
Ο Nick Bunker του Indeed Hiring Lab, ο οποίος με έκανε να συνειδητοποιήσω την ιδιαιτερότητα των κλάδων λευκού κολάρου στα δεδομένα περί αποχωρήσεων, το συνοψίζει ως εξής: “Η “Μεγάλη παραίτηση” είναι περισσότερο μια ιστορία έντονης ζήτησης για εργαζομένους, παρά μια επανεξέταση των όρων εργασίας μεταξύ εργαζομένων υψηλότερου εισοδήματος”.
Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται πραγματικά για παραιτήσεις, τουλάχιστον όχι όπως θεωρώ ότι γίνεται γενικά κατανοητός ο όρος. Πρόκειται για χαμηλόμισθους εργαζόμενους οι οποίοι μεταπηδούν σε υψηλότερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Τέτοιες ευκαιρίες ήταν λίγες κατά τη διάρκεια της τρομακτικής περιόδου μετά τη μεγάλη ύφεση του 2008-2009. Οι αμοιβές άρχισαν να αυξάνονται ταχύτερα στο κάτω μέρος της κλίμακας των μισθών το 2015 και η ποικιλία επιπέδων αμοιβής σε αυτές τις θέσεις έχει αυξηθεί έκτοτε – αν και δεν έχει επιστρέψει ακόμα εκεί που βρισκόταν στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Η παραίτηση είναι μερικές φορές ο μόνος τρόπος για να συνειδητοποιήσει κανείς αυτά τα κέρδη. Ο Greg Jaffe της Washington Post δημοσιοποίησε μια υπέροχη ιστορία νωρίτερα μέσα στον Νοέμβριο σχετικά με μια μαζική αποχώρηση από τα McDonald’s στο Μπράντφορντ της Πενσυλβάνια, όπου ο ιδιοκτήτης του franchise αρνήθηκε να αυξήσει τους μισθούς.
Ερωτώμενος ο αρχηγός της “ανταρσίας” κατά της εργοδοσίας, ανέφερε: “Γιατί να θέλει να εργάζεται κανείς σε μια εταιρεία που δεν τον εκτιμά;”. Ήταν σε θέση να “διασκεδάσει” ορισμένες τόσο βαθιές σκέψεις επειδή είχε ήδη εξασφαλίσει μια καλύτερα αμειβόμενη θέση σε ένα εργοστάσιο ξυλείας στην πόλη και μπορούσε να είναι βέβαιος ότι και οι συνάδελφοί του θα είχαν κάπου να στηριχτούν.
Αυτό έκαναν, με τον Jaffe να αναφέρει ότι οι “McRejects” βρήκαν νέες θέσεις εργασίας με υψηλότερες αμοιβές στους ανταγωνιστές των McDonald’s Burger King, Dunkin’ Donuts και Tim Hortons, καθώς και στις αλυσίδες παντοπωλείων Save-A-Lot και Crosby.
Τα παραπάνω δεν μοιάζουν στην πραγματικότητα με μια Μεγάλη Παραίτηση, είναι ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, υπέροχα.
Πηγή: Bloomberg/Capital.gr
Διαβάστε ακόμα
ΕΝΦΙΑ: Μικρότερος κατά 70 εκατ. ευρώ το επόμενο έτος
Αυξήσεις για χαμηλόμισθους στον ιδιωτικό τομέα
