PLUS
Από τα λίγα πράγματα που δεν μπορούμε να επιλέξουμε είναι οι γονείς και οι γείτονές μας!
Τυχαίνει συχνά οι δύο αυτοί παράγοντες να κάνουν τη ζωή μας παράδεισο ή κόλαση. Όπως
συμβαίνει με την αφόρητη πίεση που ασκούν στα παιδιά τους κάποιοι γονείς, προκειμένου
να ακολουθήσουν αυτά σπουδές άλλες από εκείνες που τα ίδια θέλουν (μια και
κοντοζυγώνουν οι Πανελλαδικές Εξετάσεις). Ή όπως βιώνουμε σήμερα το έντονο φραστικό
και «στην πράξη» ανεξέλεγκτο pressing που μας ασκεί η «σύμμαχος» στο ΝΑΤΟ γειτονική
μας χώρα, η Τουρκία.
Η γειτνίαση όμως με κακούς ανθρώπους ή έθνη δεν είναι μόνο τωρινό φαινόμενο. Μάλλον
ανάγεται στα πρώτα χρόνια της εμφάνισης του ανθρώπου στη Γη, τότε που η έννοια «δικός
μου χώρος» έγινε σύμφυτη με αυτόν που μπορούσε να επιβάλει διά της βίας τη βούλησή
του – κάτι που αυτομάτως σήμαινε πόλεμο! Όπως είχε πει και ένας γνωστός Αμερικανός
σκηνοθέτης, είναι αποκαρδιωτικό να προσπαθείς να είσαι καλός γείτονας σε μια κακή
γειτονιά.
Στην περίπτωση της Τουρκίας είμαστε καταδικασμένοι να συμβιώνουμε στο μακρύ μέλλον
μαζί τους. Αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως αφού κάποιος απέναντί μας
είναι κακοπροαίρετος και στραβός, οφείλουμε να λάβουμε τα μέτρα μας, τα οποιαδήποτε
μέτρα, για να μη μας ενοχλεί.
Με το καλό λοιπόν να υποδεχθούμε τον γείτονα Τσαβούσογλου ελπίζοντας πως, ως άμεσοι
γείτονες και σε περιβάλλον μεγάλης ρευστότητας στην περιοχή μας, θα ξεφύγουμε από έναν
φαύλο κύκλο καχυποψίας και έλλειψης εμπιστοσύνης προς όφελος των λαών μας.
Όπως δημοσιεύτηκε στη «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
