PLUS
Μήπως δε φταίει η ζωη για τις ατυχίες που μας συμβαίνουν, αλλά ο τρόπος που σκεπτόμαστε; Ποιός πραγματικά όμως καθορίζει τον τρόπο αυτό και πορευόμαστε καθ’ ολη τη διάρκεια της ζωή μας;
Η απάντηση στο ποιοί υπαγορεύουν τις πράξεις μας και καθορίζουν τη ζωή μας κρύβεται στους εσωτερικούς υποσυνείδητους κανόνες ή γνωστές σε όλους μας πεποιθήσεις.
Για την ακρίβεια πρόκειται για τις βασικές περιοριστικές πεποιθήσεις, οι οποίες δημιουργούνται στο ανθρώπινο μυαλό από την αρχή της ζωής του βρέφους μέχρι και την ηλικία των έξι, και αυτό διότι στο διάστημα αυτό ο παιδικός εγκέφαλος δεν έχει ωριμάσει πλήρως και το παιδί προσεγγίζει κυρίως συναισθηματικά όσα ακούει και βιώνει, χωρίς την ωριμότητα να αντιληφθεί την αλήθεια ή το ψεύδος μερικών από τα πράγματα που ακούει να επαναλαμβάνονται συχνά στο οικογενειακό ή στο κοντινό του περιβάλλον (παππούδες, γιαγιάδες, θείοι, φίλοι).
Από την ηλικία των έξι ετών και μετά, όπου το παιδί αρχίζει να διαχωρίζει ότι κάποια πράγματα ισχύουν και κάποια άλλα ίσως όχι, μπορεί να ταξινομήσει καλύτερα τις πληροφορίες που παίρνει, παρόλα αυτά όμως, δε σημαίνει ότι οι περιοριστικές πεποιθήσεις δεν ορίζουν τις σκέψεις, τις επιλογές, τις αποφάσεις και τα συναισθήματα μας και χαράσσουν το δρόμο χωρίς να το καταλάβουμε, γεγονός που συμβαίνει ακριβώς επειδή αποτελούν για κάθε έναν από εμάς βασικές «αλήθειες» με τις οποίες μεγαλώσαμε.
“Αν η πραγματικότητά δεν μας αρέσει,μπορούμε να την αλλάξουμε, αλλάζοντας τον τρόπο που σκεπτόμαστε” Πως μπορούμε όμως να το πετύχουμε αυτό;
Καταρχήν, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η οπτική και οι αποφάσεις μας βασίζονται σε κάποια αξιώματα αυτού του τύπου. Είτε πρόκειται για κοσμοθεωρίες ή συμπαντικές πεποιθήσεις που έχουμε και αφορούν στον κόσμο, στην ευρύτερή του έννοια (πχ. Ο κόσμος είναι κακός) ή για προσωπικές περιοριστικές πεποιθήσεις που αφορούν στην προσωπικότητα, τον χαρακτήρα και την ταυτότητά μας (πχ. Είμαι άχρηστος, είμαι μικρός, είμαι χαζός, είμαι κακός) είναι πάντα χρήσιμο να αναρωτηθούμε πια ως ενήλικες πόσο αληθινά είναι όσα έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε.
Συγκεκριμένα οι πρώτες πεποιθήσεις βρίσκονται βαθιά ριζωμένες στο υποσυνείδητο, και αποτελούν αξιωματική αλήθεια, κυρίως γιατί δεν πρόκειται σχεδόν ποτέ να βρεθούν στο συνειδητό κομμάτι και να αμφισβητηθούν, εκτός κι αν το άτομο έχει μπεί στη διαδικασία να δουλέψει με τον εαυτό του μαζί με τη βοήθεια κάποιου ειδικού και μέσω αυτής της αναζήτησης αντιληφθεί πόσο βαθιά ριζωμένες περιοριστικές πεποιθήσεις ίσως έχει και να προσπαθήσει να τις αλλάξει.
Αν πάλι κάποιος θέλει να παλέψει να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται μόνος του χωρίς τη βοήθεια ενός ειδικού μπορεί να δοκιμάσει να διαβάσει το νέο βιβλίο με τίτλο ” Η Χαρτογράφηση των Πεποιθήσεων” Τόμος Α’ και Τόμος Β’ της Ευγενίας Καρυώτη και του Georges Philips από τις εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ.
Πρόκειται για ένα σύγγραμμα το οποίο αποκαλύπτει στο αναγνωστικό κοινό τη μεγάλη επιρρόη που έχουν κάποια γεγονόντα τα οποία έχουν συμβεί κατά την παιδική του ηλικία και έχουν στην ουσία στιγματίσει την ενήλικη ζωή του, ανέφερε χαρακτηριστηκά ο ο κ. Ανδρέας Σιδέρης και προσθέτει πως σκοπό έχει αρχικά το αναγνωστικό κοινό να μπορέσει να εντοπίσει τις αιτίες που του έχουν δημιουργήσει αυτές τις πεποιθήσεις και ύστερα να προσπαθήσει να τις αναπλαισιώσει ώστε να τους δώσει ένα διαφορετικό συναισθηματικό περιεχόμενο και ολοκληρώνει λέγοντας ότι το βιβλίο αυτό πρέπει να είναι συνοδοιπόρος για όλους τους ενήλικες καθώς θα τους βοηθήσει να επαναχαρτογραφήσουν την πορεία τους στη σύγχρονη κοινωνία και στις σύγχρονες απαιτήσεις.
H συγγραφέας του συγγράματος κα Ευγενία Καρυώτη τόνισε με τη σειρά της, ότι οι καθημερινές δυσκολίες ήταν έκεινες που την ώθησαν να γράψει το συγκεκριμένο βιβλίο, καθώς δεν μπορούσε να διανοηθεί πως πίσω από μια αντίδραση της, θα μπορούσε να ελλοχεύει μια ερμηνία ή μια σκέψη που συνδέεται αυτόματα με βιώματα κατά την παιδική της ηλικία, τα οποία θα επηρέαζαν την ενήλικη ζωή της.
“Όταν λοιπόν κατάλαβα ότι μπορώ να αλλάξω αυτό που νιώθω αλλάζοντας τον τρόπο που σκέφτομαι, ένιωσα μεγάλη ελευθερία δίοτι αντί να θεωρώ τους άλλους υπεύθυνους, ανέλαβα την ευθύνη να αλλάξω εγώ τη δομή της σκέψης μου” ανέφερε και συμπληρώσε : “Η Χαρτογράφιση των Πεποιθήσεων, μπορεί να φανεί χρήσιμο σε κάποιους ανθρώπους καθώς θα τους ωθήσει να κάνουν μια εσωτερική έρευνα και να αναθεωρήσουν κάποια στερεότρυπα σχήματα που θα έχουν στο μυαλό τους, και τους εμποδίζουν να ζήσουν μια ζωή με ποιότητα”.
Αξίζει να σημείώσουμε πως η κα. Καρυώτη, η οποία ήθελε να τεκμηριώσει τα όσα γράφει στο βιβλίο της με επιστημονική υποστήριξη και όχι απλά με μια μέθοδο, έκανε μια μεγάλη έρευνα γύρω από τον κλάδο της νευροεπιστήμης, με αποτέλεσμα η συγγραφή του βιβλίου να διαρκέσει πέντε χρόνια.
Το νέο αυτό βιβλίο που σκοπό και μόνο έχει να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής μας είναι από τη προηγούμενη εβδομάδα διαθέσιμο στο κοινό το οποίο δεν του αρέσει η πραγματικότητα που βιώνει και επιθυμεί να την αλλάξει.
Μάλιστα την προηγούενη εβδομάδα έγινε και η παρουσίαση του βιβλίου “Η Χαρτογράφιση των Πεποιθήσεων” στην αίθουσα Auditorium, Σίνα 2-4, Αθήνα, (σταθμός Μετρό Πανεπιστήμιο), και ώρα 8 μ.μ..
Την παρουσίαση ξεκίνησε ο κ. Ανδρέας Σιδέρης ο οποίος αφού έκανε μια μικρή εισαγωγή αναφερόμενος στο σκοπό της εκδήλωσης, παρουσίασε αρχικά τον συντονιστή της παρουσίασης τον δημοσιογράφο Πέτρο Κουσουλό και ύστερα συνέχισε με τους ομιλητές, την συγγραφέα του βιβλιου Ευγενία Καρυώτη, την ηθοποίο Μαλβίνα Πιτυχούτη και την διδάκτωρ κοινωνικής ψυχολογίας Κάτια Ρωμανού.
Αξίζει να σημειωθεί πως η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα ζεστή μιας και ο κόσμος αγκάλιασε ήδη από το ξεκίνημα αυτήν την προσπάθεια.
Κλείνοντας χρειάζεται να επισημάνουμε πως μπορεί οι πεποιθήσεις που βρίσκονται στον πυρήνα μας και αφορούν τον εαυτό μας και τους άλλους να ειναι αόρατες στο μάτι και να λειτουργούν “στον αυτόματο” τον περισσότερο καιρό, χωρίς τη συνειδητή μας συμμετοχή αλλά χρωματίζουν την αντίληψή μας για όλα όσα βλέπουμε γύρω μας. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη “παγίδα” για έμας, την οποία το βιβλίο “Η Χαρτογράφιση των Πεποιθήσεων” θα μας βοηθήσει να μην “πέσουμε” μέσα.
Δείτε το video:
