PLUS
Το 2013 αλλά –κυρίως- το 2014 παρακολουθώντας μεγάλο μέρος του εγχώριου τύπου νόμιζες ότι οι Έλληνες δημοσιογράφοι ευαισθητοποιήθηκαν, ξαφνικά, για την τριτοκοσμική κατάσταση που επικρατούσε στο αποκαλούμενο «κολαστήριο του Κορυδαλλού». Το νοσοκομείο του μεγαλύτερου σωφρονιστικού καταστήματος της χώρας. Η αλήθεια βέβαια ήταν άλλη.
Το ενδιαφέρον εστιαζόταν στο πρόσωπο του επιχειρηματία, Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, και το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε. Η δύναμη του χρήματος του πρώην «Μίδα» και νυν κατηγορούμενου για το μεγαλύτερο τραπεζικό σκάνδαλο των τελευταίων ετών στην χώρα μας, στάθηκε ικανή να παρακινήσει γραφίδες αλλά και ράδιο-τηλεοπτικές εκπομπές και να αναδείξουν την άθλια κατάσταση που επικρατούσε στην αποθήκη ανθρώπινων ψυχών. Έστω και από… σπόντα, μιας και το θέμα δεν ήταν το όλον αλλά το… μείζον, δηλαδή το θέμα του επιχειρηματία, οι «πληβείοι» του Κορυδαλλού κατόρθωσαν να αναδείξουν το μέγεθος του προβλήματος. Λίγο καιρό αργότερα ο Λαυρεντιάδης αποφυλακίστηκε. Τα δημοσιεύματα, τα περισσότερα τουλάχιστον, σταμάτησαν. Το ίδιο και οι εκπομπές που με δακρύβρεχτο τρόπο αναδείκνυαν τις δύσκολες ώρες που περνούσε στον Κορυδαλλό.
Τα φώτα έσβησαν. Όχι όμως και το πρόβλημα. Οι υπόλοιποι ασθενείς τρόφιμοι δεν είχαν την ίδια τύχη. Ούτε για αποφυλάκιση, ούτε καν για δημοσιογραφική κάλυψη του Γολγοθά που ανεβαίνουν.
Για ορισμένους, όπως πληροφορούμαι, η κράτησή τους χωρίς νοσηλεία, ισοδυναμεί με ποινή θανάτου. Είναι ασθενείς, βαριά ασθενείς. Είναι πανθομολογούμενο ότι η ποιότητα δημοκρατίας για μια χώρα φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται στους κρατούμενούς της. Και δη στους ασθενείς. Και εάν σε θέματα ανθρωπισμού η «δεξιά» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανάλγητη, κάποιος θα περίμενε μια… αριστερή κυβέρνηση να έσκυβε επάνω από το πρόβλημα. Από τα πρώτα νομοθετήματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν η αποφυλάκιση των κρατουμένων με σοβαρά προβλήματα αναπηρίας. Και οι πέτρες γνωρίζουν ότι ήταν φωτογραφικό αλλά δεν αφορούσε τον Σάββα Ξηρό. Αφορούσε άλλη πιο… ευαίσθητη υπόθεση.
Είναι οξύμωρο η ηγεσία του υπουργείου και κατ΄επέκταση η αριστερή κυβέρνηση να είναι μεν ευαίσθητη σε θέματα αναπηρίας αλλά ανάλγητη σε θέματα ανθρώπινης αξιοπρέπειας και συνθηκών διαβίωσης.
Τις τελευταίες ημέρες η δύναμη του διαδικτύου αποδεικνύει ότι εξακολουθεί και υπάρχει ελπίδα. Το #close_kolastirio αποδεικνύει ότι υπάρχουν ακόμη Έλληνες που δεν συμβιβάζονται με την ιδέα της… θανατικής ποινής. Το θέμα είναι τι κάνει και η κυβέρνηση.
