Λαγκάρντ: Εκτός πραγματικότητας το Σύμφωνο Σταθερότητας

Αλλαγές στο σύστημα δημοσιονομικής εποπτείας και πειθαρχίας της Ευρωζώνης ακόμα και αν απαιτηθεί τροποποίηση των συνθηκών λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναμένεται να προτείνει η Κριστίν Λαγκάρντ στη σημερινή συνεδρίαση του Eurogroup.

Στη σκιά των διατυπώσεων στελεχών του ΔΝΤ για ανάγκη απομείωσης του ελληνικού χρέους με παράλληλη υλοποίηση σκληρών μεταρρυθμίσεων δημοσιονομικής προσαρμογής, η επικεφαλής του Ταμείου θα προβεί σε ανάλογες συστάσεις στους υπουργούς Οικονομικών των κρατών – μελών της Ευρωζώνης.

Βάσει των όσων αναφέρονται στην έκθεση του άρθρου 4 του καταστατικού του ΔΝΤ για τη ζώνη του ευρώ, «οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για δημοσιονομικό έλλειμμα έως 3% του ΑΕΠ και για χρέος κάτω του 60% του ΑΕΠ είναι πλέον παρωχημένοι». Ειδικότερα, το Ταμείο θεωρεί πως οι στόχοι για έλλειμμα 3% και χρέος μέχρι 60% θα ήταν συμβατοί, εφόσον ο ονομαστικός ρυθμός ανάπτυξης ήταν υψηλότερος από 5%, εξέλιξη που βάσει της διαμορφωθείσας κατάστασης στην Ευρώπη, παραμένει μια ουτοπία.

Ουτοπία οι στόχοι για χρέος έως 60% και ετήσιο έλλειμμα 3%

Σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ, «ο δυνητικός ρυθμός ανάπτυξης έχει αναθεωρηθεί προς τα κάτω, με τον μεσοπρόθεσμο ρυθμό ονομαστικής αύξησης του ΑΕΠ να εκτιμάται σε περίπου 3% για πολλές χώρες της Ευρωζώνης». Σύμφωνα με το Ταμείο, περίπου τα μισά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν χάσει τον στόχο για το δημόσιο χρέος έως 60% του ΑΕΠ, τα περισσότερα έτη μετά το 1999, ενώ στο σύνολό της η Ευρωζώνη δεν τον έχει πετύχει τα τελευταία 16 χρόνια. Το ίδιο πάνω κάτω -σε μικρότερο όμως βαθμό- συμβαίνει με τον στόχο για έλλειμμα έως 3% του ΑΕΠ. Ως χαρακτηριστικές περιπτώσεις, το ΔΝΤ αναφέρει την Ελλάδα και την Πορτογαλία.

Λύση στα προβλήματα αυτά έρχεται αν δοθεί περισσότερο έμφαση στον λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ, με παράλληλη εφαρμογή ευέλικτων κανόνων όσον αφορά στο ύψος των δαπανών και την εκτέλεση του προϋπολογισμού για κάθε κράτος -μέλος. Παράλληλα, απαραίτητη κρίνεται η άμεση ενεργοποίηση κυρώσεων σε όσες χώρες παραβιάζουν τους δημοσιονομικούς κανόνες.