PLUS
Το κορίτσι του «Master Chef» αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο στην Άννα Τσιάλτα και στην «ΜΠΑΜ στο ρεπορτάζ» και σερβίρει περουβιανές συνταγές σε εστιατόριο στου Ψυρρή.
Τo «Master Chef» μπήκε φέτος πολύ δυναμικά στην τηλεοπτική μας ζωή, καταφέρνοντας να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον και να εξάψει την περιέργειά μας με τα ενδιαφέροντα μαγειρικά του εγχειρήματα και τις όλο και μεγαλύτερες προκλήσεις που έθεσε στους επίδοξους MasterChefs. Από τις παίκτριες που κατάφεραν να απασχολήσουν το τηλεοπτικό κοινό ήταν και η Μάρλεν Γρυντάκη, που στην συνέντευξή της στην «ΜΠΑΜ» μας δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο.
Πώς ήταν το παιχνίδι για σένα; Θα το ξαναέκανες;
Αλλιώς το βλέπεις από μέσα, αλλιώς όταν είσαι έξω. Η αλήθεια είναι πως πέρασα πολύ ωραία. Δεν θα το ξαναέκανα, όχι, αλλά όλη η εμπειρία ήταν όμορφη. Θα ήθελα να ήμουν λίγο πιο επαγγελματίας και όχι τόσο ναζιάρα όσο φάνηκα με τους κριτές. Είμαι επαγγελματίας στη δουλειά μου, αλλά αυτό δεν βγήκε τόσο καλά στην τηλεόραση. Δεν θα μπορούσα να ξανακλειστώ σε ένα σπίτι με τόσα άτομα διαφορετικών χαρακτήρων, δεν με ηρεμούσε όλο αυτό. Πιστεύω πως όλα γίνονται για κάποιον λόγο σε αυτή τη ζωή. Όλα όμως.
Για τον νικητή τι θα πεις;
Του άξιζε όλο αυτό του Σταύρου. Είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει και χαίρομαι που θα καταφέρει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να ανοίξει κάτι δικό του, διαφορετικά θα τα φάει στα αυτοκίνητα, στα ταξίδια και στις γυναίκες (γέλια).
Τα δικά σου όνειρα; Τι ετοιμάζεις;
Εδώ στου Ψυρρή, στο μαγαζί που έχει ο Διονύσης Πρώιμος, θα δουλέψω μαζί του σε μια κουζίνα περουβιανή. Είναι ένα μαγαζί με έμπνευση από το Περού, με λατινικές νότες, που ο Διονύσης με σκέφτηκε να μπω μέσα στην κουζίνα και θα φτιάξω ό,τι καλύτερο μπορώ. Η κατάσταση είναι δύσκολη παγκοσμίως, αλλά η Ελλάδα είναι πάντα καλύτερη στο να βγαίνει ο κόσμος έξω και να δοκιμάζει νέα πράγματα. Είναι το πρώτο κάζουαλ περουβιανό μαγαζί στην Αθήνα. Μας έχει βοηθήσει πολύ η δημοσιότητά μας από το παιχνίδι και όλο αυτό μας κάνει καλό.
Θα κάνεις κάτι με τα παιδιά από το παιχνίδι;
Θα κάνουμε κάποιες βραδιές στο μέλλον με τα παιδιά από το παιχνίδι και θα μαζευτούμε όλοι μαζί εδώ, στο μαγαζί. Με τον Τζονάρα θα ήθελα πολύ να δουλέψω και πιστεύω πως από κει και πέρα όλοι μαζί θα έχουμε μια επαφή και θα κάνουμε όμορφες βραδιές. Η μαγειρική είναι η ζωή μου, με εκφράζει πολύ και αυτό θέλω να κάνω.
Η παιδική σου ηλικία πώς ήταν;
Ήταν δύσκολη. Είχα όμορφες στιγμές αλλά στα 10 μου, χώρισαν οι γονείς μου και αυτό με ανάγκασε να μοιράζομαι σε δυο νομούς (Χανιά-Ρέθυμνο) για να είμαι και με τον έναν και με τον άλλον. Δύσκολη περίοδος ήταν όταν πέθανε ο πατέρας μου, ήμουν μόλις στα 16. Ήταν άρρωστος και πιθανόν να το είχα συνειδητοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά πάντα η απώλεια σε στιγματίζει. Τον στήριζα πολύ, ακόμα και οικονομικά εγώ, γιατί πάντα ήμουν δυναμική από μικρή. Στήριζα και όλη την οικογένειά μου, ακόμα και στο θάνατο του η πιο δυνατή ήμουν. Δεν βγαίνει προς τα έξω ότι είμαι ευαίσθητη, αλλά πίστεψέ με είμαι πολύ.
Μπήκες στη διαδικασία να κάνεις ψυχανάλυση;
Δεν έκανα ψυχανάλυση. Ξεκίνησα το θέατρο και με βοήθησε πάρα πολύ. Μέσα από το θέατρο έγινα καλύτερος άνθρωπος και ήταν σαν να κάνω ψυχανάλυση. Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να έχω έναν άνθρωπο να με συμβουλεύει. Τώρα που ίσως είμαι λίγο καλύτερα οικονομικά, θα το κάνω. Τότε δεν είχα τη δυνατότητα να το κάνω. Έχω περάσει πολλά. Έφυγα πολύ μικρή από το σπίτι μου για το εξωτερικό για σπουδές. Η ζωή στο εξωτερικό είναι καλύτερη από το χωριό. Πατάς στα πόδια σου, έχεις ελευθερία κινήσεων και όχι αυτό το «τι θα πει ο κόσμος»… Σε μια κλειστή κοινωνία τα πράγματα δεν είναι εύκολα, δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος όταν μεγαλώνεις έξω.
Μοντέλο; Το κάνεις ακόμα;
Για μένα ήταν ένα θεραπευτικό κομμάτι να φύγω από την κουζίνα και να νιώσω γυναίκα. Επίσης, να βοηθήσω και όλες τις γυναίκες να φοράνε ό,τι θέλουν και να μην έχουν κόμπλεξ γιατί πιθανόν έχουν κάποια κιλά παραπάνω. Είναι σημαντικό όλο αυτό και το ευχαριστήθηκα πολύ. Δεν γελοιοποιήθηκα και μπόρεσα να κάνω αυτό που ήθελα. Έχω και μια καλή συνεργασία στα σκαριά. Το πώς ντυνόμαστε παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη διάθεσή μας.
«Πρέπει να βρω χρόνο για τον έρωτα»
Έρωτας; Υπάρχει; Είσαι ερωτευμένη; Έρωτας απατηλός… (γέλια) Πρέπει να βρω χρόνο για τον έρωτα και απ’ ό,τι βλέπω δεν έχω χρόνο. Προτεραιότητα είναι η δουλειά μου. Βέβαια, εδώ που τα λέμε υπάρχει κάτι (γέλια) αν με αντέξει με τον χρόνο που δεν έχω, θα δείξει. Θα ήθελες να είσαι η νικήτρια; Θα το ήθελα πολύ. Δεν πειράζει όμως εγώ δεν αφήνω τίποτα για αύριο, αφού μπορώ να το κάνω σήμερα!
*Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
