Γράφει ο Δημήτρης Μαρμαράς
Μετά το… κροσέ του Ινσαουράλδε στην Τούμπα, το πέναλτι στον Αθανασιάδη, τον “χαρτοπόλεμο” ανακοινώσεων των ΠΑΕ Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ, τις συγκρούσεις με τα ΜΑΤ των οπαδών του ΠΑΟΚ, τις δηλώσεις του Σάββα Θεοδωρίδη, το προτεταμένο μεσαίο δάκτυλο του χεριού του Σαλίνο, την ανακοίνωση της ΠΑΕ Εργοτέλης για το “χειρουργείο” του διαιτητή στον αγώνα με τον Πανθρακικό, την κίτρινη κάρτα του Αβραάμ Παπαδόπουλου στα… αποδυτήρια (όντως δέχθηκε κάρτα μετά τη λήξη του αγώνα, στα αποδυτήρια, γιατί μίλησε σε έντονο ύφος στον Τάσο Κάκο), κάποιοι μας βάζουν τα γυαλιά του αθλητικού πολιτισμού και του fair play.
Και ενώ όλα όσα προαναφέρθηκαν έγιναν μόλις μέσα σε μια αγωνιστική του δικού μας “ποδοσφαιρικού πολιτισμού” (αλλιώς ονομάζεται και Σούπερ Λίγκα), στον πραγματικό κόσμο του αθλητικού και ποδοσφαιρικού πολιτισμού το fair play είναι γεγονός που επιδοκιμάζεται και επιβραβεύεται. Γιατί ακόμα και οι επιχειρηματίες που ρίχνουν… σωρηδόν τα λεφτά τους σε ένα προϊόν που λέγεται ποδόσφαιρο, ξέρουν ότι θα βγουν κερδισμένοι όταν θα αναβαθμιστεί τον προϊόν στο οποίο επενδύουν και όταν θα προσελκύσουν υγιείς φιλάθλους. Οι αθλητές από την άλλη μεριά γνωρίζουν πως είναι να κερδίζεις, να χαίρεσαι με τη νίκη σου, αλλά αυτό που σε κάνει “μάγκα” (έτσι όπως μας αρέσει να λέμε ότι είμαστε εμείς οι Έλληναραδες) και σε κάνει πραγματικό αθλητή και επαγγελματία, είναι να παραδέχεσαι την ήττα σου.
Όλα αυτά γράφονται με αφορμή την κίνηση του Αάρον Χαντ της Βέρντερ Βρέμης, ο οποίος στην αναμέτρηση με την Νυρεμβέργη κέρδισε πέναλτι. Ο ίδιος κινήθηκε προς τον διαιτητή, του είπε (όπως φαίνεται καθαρά στο βίντεο) ότι δεν υπήρξε παράβαση, ο διαιτητής άλλαξε απόφαση και ο ίδιο ο Χαντ δέχθηκε τα συγχαρητήρια και τα “μπράβο” συμπαικτών και αντιπάλων.
Μετά το βίντεο “όαση”, ξανά τα… κεφάλια μέσα, στη δική μας ποδοσφαιρική… υποκουλτούρα.