PLUS
Στο σημείο μηδέν βρίσκεται η επιχείρηση αμίαντος στο Μάτι και το Νέο Βουτζά, όπου οι κάτοικοι καταγγέλλουν χρονικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης που ουδέποτε τηρήθηκαν, αλλά και απουσία νέου σχεδιασμού και χρονοδιαγράμματος για το συγκεκριμένο επείγον ζήτημα αποκατάστασης σύμφωνα με τα Νέα
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ από τα Νέα του Σαββατοκύριακου οι πυρόπληκτοι προσανατολίζονται τώρα στην κατάθεση μήνυσης για έκθεσή τους σε κίνδυνο, ενώ έχει προηγηθεί εξώδικη διαμαρτυρία του Εξωραϊστικού Συλλόγου Μάτι προς τα υπουργεία Υποδομών και Περιβάλλοντος και τον Δήμο Μαραθώνα (έγγραφο που έμεινε αναπάντητο).
Η πραγματικότητα είναι ότι οκτώ μήνες μετά τη φονική φωτιά και δυόμισι εβδομάδες μετά την άσκηση πλημμεληματικών διώξεων για την εθνική τραγωδία στο Μάτι οι κάτοικοι παλεύουν με την ανοικτά πληγή του αμίαντου, που θα ,πρεπε να έχει κλείσει από τις 30 Δεκεμβρίου 2018, με βάση τη συμφωνία κυβέρνησης και τεσσάρων εξειδικευμένων εταιρειών.
Το σίγουρο επίσης είναι ότι νέες συμβάσεις δεν υπάρχουν ακόμα (προφανώς ούτε κονδύλια), γι’ αυτό πέφτουν στο κενό οι συνεχείς εκκλήσεις όσων επέζησαν από την τραγωδία με τους 100 νεκρούς να απαλλαγούν οριστικά από τον αργό «θάνατο» που παραμονεύει σε διαλυμένα σπίτια, αυλές και δημόσιους χώρους.
“Η λέξη απελπισία είναι λίγη για να περιγράψει το κλίμα στην περιοχή μας. Φωνάζουμε από την πρώτη στιγμή για τον αμίαντο και όμως η διαδικασία έχει σταματήσει. Βρέχει, φυσάει και μας κυριεύει η ανησυχία. Αφήνουμε τον αμίαντο κληρονομιά στα παιδιά μας» επισημαίνει στα Νέα η Έφη Μπομπόνη, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Κατοίκων (ΣΕΚΜΑ).
Το χρονικό μιας πρόχειρης έως χαοτικής διαχείρισης μεταφέρει η πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου Μάτι και μέλος της ΣΕΚΜΑ Τίνα Κολλάρου «Ο αμίαντος και γενικώς περιβαλλοντικά ζητήματα τέθηκαν στους αρμοδίους ήδη από την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου 2018 όταν είδαμε τον Πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου. Ακολούθησε η πρώτη επίσκεψη του υπουργού Υποδομών Χρήστου Σπίρτζη στο Μάτι και τελικά εκδόθηκε ένα δελτίο Τύπου των αρμόδιων υπουργείων που έδιναν γενικές και ελλιπείς, κατά τη γνώμη μας, οδηγίες προς τους κατοίκους για τον αμίαντο». Ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με την ίδια, από τον περασμένο Αύγουστο, πυρόπληκτοι (λόγω των καθυστερήσεων, είτε από άγνοια) άρχισαν να απομακρύνουν μόνοι τους και να πετούν αμιαντουχα υλικά – όπως σπασμένες στέγες ελενίτ – σε κάδους με μπάζα ή και στα χωράφια: «Προέκυψε έτσι μια ανεξέλεγκτη κατάσταση. Δεν υπήρχε παρέμβαση της πολιτείας, με αποτέλεσμα να γεμίζουν σταδιακά με θραύσματα αμιάντου και οι κοινόχρηστοι χώροι. Απευθυνθήκαμε με υπόμνημα στο γραφείο του Αλέξη Τσίπρα και στο υπουργείο Υποδομών, μέχρι και ειδική τηλεφωνική γραμμή ζητήσαμε. Όποιος τηλεφωνούσε εκεί όμως άκουγε τη φράση “δεν ξέρουμε κάτι, πάρτε τον δήμο”. Τελικά μόνοι μας ξεκινήσαμε να τοιχοκολλούμε ενημερωτικά πόστερ”.
Για μήνες, σύμφωνα με τις καταγγελίες, υπάρχει ένα ασταμάτητο μπαλάκι ευθυνών: οι πυρόπληκτοι απευθύνονται στον δήμο, που δηλώνει αναρμόδιος, χωρίς τεχνογνωσία και χρήματα, και τους παραπέμπει στο υπουργείο, ενώ το υπουργείο τούς δείχνει τον δήμο δηλώνοντας αναρμόδιο για τους δημόσιους χώρους. Στις αρχές τον περασμένου Σεπτεμβρίου, πάντως, έγινε γνωστό ότι υπήρξε σύμβαση με τέσσερις εξειδικευμένες εταιρείες για την απομάκρυνση του αμιάντου από τις κατεστραμμένες κατοικίες στο Μάτι: «Στην πράξη γνωρίζουμε ότι οι εταιρείες κατάφεραν να πιάσουν δουλειά προς τα τέλη του Οκτωβρίου στα κατεδαφιστέα σπίτια».
Όπως αποδεικνύεται, η σύμβαση (προϋπολογισμού 2.000.000 ευρώ) έπεσε έξω χρονικά, αλλά και όσον αφορά τους υπολογισμούς για το πού και πόσος αμίαντος υπάρχει στους πληγέντες οικισμούς της Ανατολικής Αττικής. Αρχικά από τις αυτοψίες πού είχαν διενεργήσει τα τεχνικά κλιμάκια του υπουργείου Υποδομών είχε εκτιμηθεί η ύπαρξη αμιαντούχων υλικών και αποβλήτων σε 600 κτίρια στους Δήμους Μαραθώνα και Ραφήνας και στον Κινέτα τον Δήμου Μεγαρέων.
