PLUS
Αυτό που καταφέραμε είναι να δημιουργήσουμε μια τεταμένη σχέση της νέας γενιάς με το παρελθόν. Κάναμε τα παιδιά μας θύματα της τυχαιότητας. Που χωροταξικά γεννήθηκαν σε έναν σμπαραλιασμένο κόσμο. Βρέθηκαν να κουβαλούν στις μικρές πλάτες τους μια ιστορία που δεν γνωρίζουν καν. Μια ιστορία όμως που τα διαμορφώνει. Γιατί αυτή η νέα γενιά είναι που γαλουχείται ακόμα πιο εύκολα σε κάποιον δήθεν υψηλό τρόπο ζωής, όπως μαρτυρά η δίψα των νέων για προβολή, για ακριβά αυτοκίνητα, για fast food, αλλά και όλες τις ιδέες περί πλούτου.
Όμως μέσα από αυτήν τη «φτηνή» πραγματικότητα που άφησε πίσω μας ένας ιδιότυπος συνεχής πόλεμος, το ψέμα τα ξεγυμνώνει μέσα στον τσουχτερό κόσμο που τους έμελλε να ζήσουν. Η άσκοπη τέλεση τόσων απάνθρωπων και άδικων πράξεων τα γεμίζει «κόκκινο». Με το κόκκινο της ανασφάλειας, της νευρικότητας, ακόμα και της εγκληματικότητας. Με το κόκκινο μιας πλαστής περηφάνιας, μιας ζωής βουτηγμένης στο ψέμα και στην άγνοια. Έρμαια μιας «ξένης» πραγματικότητας.
Μόνο η αποδοχή μας είναι λυτρωτική… Μπορεί να επουλώσει τις πληγές της νέας γενιάς. Και μέσα από αυτήν την ευκαιρία που θα τους δώσουμε να τα οδηγήσει στην ελπίδα. O πολιτισμός, άλλωστε, θεμελιώνεται στην ελπίδα. Και, μέσα στην κοινωνική οργάνωση που επιλέξαμε, τα παιδιά μας εκκολάπτουν ακριβώς αυτήν την ελπίδα του πολιτισμού. Η νέα γενιά πρέπει να διαχειριστεί τη νέα γνώση που έχει προκύψει. Οικονομική. Βιοτεχνική. Πολεμική. Πνευματική. Να τη διαχειριστεί και να τη μεταδώσει στον ανθρώπινο παράγοντα. Να μεταδώσει την ελπίδα της ίδιας της ζωής!
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
