PLUS
Εν μέσω των κινητοποιήσεων πολλών κλάδων για το φορολογικό, με μπροστάρηδες τους ελευθεροεπαγγελματίες γιατρούς και δικηγόρους, ρολά κατέβασε και το ΕΣΥ για 48 ώρες, με τους νοσοκομειακούς γιατρούς να απεργούν με σύνθημα ένα τριπλό αίτημα: διπλασιασμό της χρηματοδότησης για την Υγεία, διπλασιασμό των προσλήψεων και διπλασιασμό των αποδοχών, όπως επισημαίνει ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος.
Της ΑΛΕΞΙΑΣ ΣΒΩΛΟΥ
Δεν αποτελεί πανάκεια, ούτε πρόκειται να ανασχέσει το κύμα φυγής επιστημόνων – Η πρωτοβάθμια, η φροντίδα κατ’ οίκον και τα τμήματα βραχείας νοσηλείας οργανωμένα θα δώσουν «ανάσα» στα νοσοκομεία
Οι νοσοκομειακοί γιατροί υπογραμμίζουν ότι έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι, ότι από τη διαχρονική υποστελέχωση τα περιφερειακά νοσοκομεία έχουν γίνει κέντρα διακομιδής ασθενών, οι οποίοι συρρέουν στα νοσοκομεία του Λεκανοπεδίου και της Θεσσαλονίκης δημιουργώντας ασφυκτικές καταστάσεις και εντείνοντας το πρόβλημα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. Οι τελευταίες μεταδίδονται πολύ πιο εύκολα όταν δεν επαρκεί το προσωπικό στις ΜΕΘ, όταν εκεί γιατροί και νοσηλευτές κάνουν μονοβάρδια και όταν τα ράντζα κατακλύζουν τους διαδρόμους των κλινικών.
Προϋπολογισμός
Η χρηματοδότηση για την Υγεία πρέπει να αυξηθεί καθώς ο προϋπολογισμός παραμένει μνημονιακός, ενώ η χώρα πλέον κατέχει επενδυτική βαθμίδα, όπως προτάσσουν πρώτοι απ’ όλους οι χρόνιοι ασθενείς μέσω του συλλογικού οργάνου τους, της Ένωσης Ασθενών Ελλάδας, και διά στόματος του προέδρου της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου (ΕΛΛΟΚ) Γιώργου Καπετανάκη και του επικεφαλής του Τομέα Ψηφιακής Υγείας της Ένωσης Ασθενών Ελλάδας, Δημήτρη Κοντοπίδη. Όπως εξηγεί ο καθηγητής Πολιτικής Υγείας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Κυριάκος Σουλιώτης στην Ευρώπη κατά μέσον όρο τα κράτη δίνουν το 14% των κυβερνητικών δαπανών για την Υγεία, ενώ η Ελλάδα δίνει το 10%, αλλά η αύξηση της χρηματοδότησης δεν θα λύσει από μόνη της όλα τα προβλήματα. Ούτε θα σταματήσει το brain drain, το κύμα φυγής των επιστημόνων στο εξωτερικό, γιατί είναι γεγονός ότι υπερπαράγουμε γιατρούς και οι γιατροί αυτοί στελεχώνουν τα συστήματα υγείας (και) των άλλων κρατών, αφού υπάρχει ζήτηση. Άρα η προσφορά θα συνεχιστεί… Φυσικά είναι ουτοπικό να πιστέψουμε ότι η χώρα μας θα μπορέσει να συναγωνιστεί σε απολαβές γιατρών τη Γερμανία για παράδειγμα, όταν ένας γιατρός νοσοκομείου στην πατρίδα μας βγάζει 40.000 τον χρόνο και ο Γερμανός γιατρός 135.000 ευρώ. Επιπλέον είναι διαφορετική η ανέλιξη αλλά και η ταχύτητα ανέλιξης στο εξωτερικό, οπότε ούτε αυτό μπορούμε να το συναγωνιστούμε. Μάλιστα πολλοί νέοι γιατροί που έφυγαν για το εξωτερικό, για την Κύπρο, τη Ρουμανία, τη Δανία, τη Γερμανία, τη Σουηδία, την Ολλανδία, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, λένε ότι δεν ήταν μόνο οι αυξημένες αποδοχές (διπλάσιες ή τριπλάσιες) που τους προσέλκυσαν σε χώρες με υψηλό κόστος ζωής, αλλά και οι προοπτικές καριέρας που αυτές οι χώρες προσφέρουν.
Αν δούμε τώρα πόσες κλίνες έχουμε στα νοσοκομεία στην επικράτεια, θα διαπιστώσουμε ότι δεν αποκλίνουμε από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Έχουμε δηλαδή πάνω – κάτω τις κλίνες που χρειαζόμαστε, με εξαίρεση τις παιδιατρικές κλίνες (στις ΜΕΘ, στις παιδοψυχιατρικές κλινικές). Ετησίως έχουμε 2,5 εκατ. νοσηλείες στα νοσοκομεία της επικράτειας. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι ο ασθενής στην πατρίδα μας δεν έχει ένα οργανωμένο μονοπάτι στο σύστημα υγείας. Μπορεί οι νοσηλείες χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας να έχουν μειωθεί σε διάρκεια κατά 50%, αλλά εξακολουθούν να συρρέουν στα νοσοκομεία πολύ περισσότεροι ασθενείς απ’ ό,τι θα έπρεπε, γιατί δεν έχουμε οργανώσει την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και δεν έχουμε φροντίδα κατ’ οίκον, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Πολιτικής Υγείας Κυριάκος Σουλιώτης. Το 80% των ασθενών που προσέρχονται στα ΤΕΠ θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν στα Κέντρα Υγείας. Η πρωτοβάθμια, η φροντίδα κατ’ οίκον, τα τμήματα βραχείας νοσηλείας (Day Care) είναι αυτά που με την οργάνωσή τους θα δώσουν «ανάσα» στα νοσοκομεία. Και για τον πολίτη δεν έχει καμία διαφορά και εντέλει κανένα ενδιαφέρον ποιο είναι το νομικό καθεστώς του νοσοκομείου, αν δηλαδή είναι κρατικό ή νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου. Πρέπει να μάθουμε να μη συγχέουμε τον κρατικό με τον δημόσιο χαρακτήρα των νοσοκομείων και με τις ΣΔΙΤ γίνονται συνέργειες προς όφελος των ασφαλισμένων χωρίς τα νοσοκομεία να μετατρέπονται σε ιδιωτικά, για τους λίγους, όπως υποστηρίζουν με εμμονή κάποιες πολιτικές παρατάξεις στηριζόμενες σε ιδεοληψία.
Στρεβλώσεις
Στην Ελλάδα οι στρεβλώσεις που διαιωνίζονται στο σύστημα υγείας οδηγούν σε αντιφάσεις, όπως το ότι ενώ έχουμε υπερπαραγωγή γιατρών (και μάλιστα στελεχώνουμε με τους γιατρούς μας τα συστήματα υγείας άλλων κρατών), οι Έλληνες πολίτες είναι δεύτεροι στη χειρότερη θέση σε ό,τι αφορά την πρόσβαση στον γιατρό. Παράλληλα τριπλασιάστηκαν τα νοικοκυριά που υφίστανται καταστροφικές δαπάνες, δηλαδή κόβουν από ζωτικές ανάγκες διαβίωσης για να πληρώσουν για φάρμακα, εξετάσεις και περίθαλψη, όπως προκύπτει από την έρευνα του καθηγητή Οικονομικών της Υγείας Ιωάννη Υφαντόπουλου. Την ίδια ώρα πληρώνουμε ως πολίτες κάθε χρόνο 5,5 δισ. ευρώ από την τσέπη μας για την Υγεία, με τον καθηγητή Πολιτικής Υγείας Κυριάκο Σουλιώτη να επισημαίνει ότι οι ιδιωτικές άμεσες πληρωμές στην Υγεία θα έπρεπε να προέρχονται από την ιδιωτική ασφάλιση υγείας.
