Του Πέτρου Κουσουλού
Χρειάστηκαν να περάσουν τρία-τέσσερα χρόνια από το 2013 έως ότου το το επίσημο Κράτος επιδείξει τα στοιχειώδη αντανακλαστικά για να “αντιμετωπίσει” το φαινόμενο Αρτέμης Σώρρας. Στο μεσοδιάστημα ο σύγχρονος Μίδας, που ναι μεν θα σώσει την Ελλάδα και τους Έλληνες από τα δυσβάσταχτα χρέη αλλά δεν έχει να πληρώσει τον κουμπάρο του και τον πρώην συνεργάτη του, αλώνιζε ελεύθερος υπό την ανοχή της επίσημης Πολιτείας.
Βλέπετε για τους περισσότερους ο Σώρρας δεν ήταν τίποτε περισσότερο από έναν γραφικό τύπο ο οποίος άρχισε να γίνεται “επικίνδυνος” όταν τα γραφεία της Ελλήνων Συνέλευσις άρχισαν να ανοίγουν το ένα μετά το άλλο, σε Ελλάδα και Εξωτερικό.
Μέχρι τότε ακόμη και η ελληνική Δικαιοσύνη αδυνατούσε (;) να διαπιστώσει εάν ο Πατρινός ήταν ή όχι κάτοχος των 600 δις δολλαρίων, όπως ο ίδιος υποστήριζε. Αδυνατούσε παρόλο που είναι πολύ πιο πιθανόν να γίνει πιστευτός ο ισχυρισμός ότι ο άνθρωπος αναπνέει από τα πόδια.
Έτσι λοιπόν ο Σώρρας απέκτησε Στρατό. Φανατικούς οπαδούς που ορκίζονται στον Δία και πίνουν νερό στο όνομά του. Η οργάνωσή απέκτησε δομή. Οι εφορίες γέμισαν Σωρρόχαρτα, ακόμη και ορισμένοι δικηγόροι χρησιμοποίησαν ως επιχείρημα την ύπαρξη των δολλαρίων προκειμένου να υπερασπίσουν κατηγορούμενους για χρέη προς το Δημόσιο. Δυστυχώς όμως υπήρξε και μια δολοφονία με βασικό κατηγορούμενο τον Μπαλαντίνα, πρωτοπαλίκαρο του Σώρρα και αρχηγικό μέλος της οργάνωσης.
Είναι προφανές ότι άγρια δολοφονία της Κούμπουρα αφύπνησε αρκετούς. Και κυρίως τις Αρχές. Χάθηκε όμως χρόνος. Όχι μόνο ο Σώρρας. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος ο οποίος δίνει το δικαίωμα σε έναν απατεώνα του κοινού Ποινικού Δικαίου να κάνει λόγο για πολιτική δίωξη (!) και πραξικόπημα, καθυβρίζοντας, όπως συνηθίζει άλλωστε, τους πάντες και τα πάντα…
Ας προσέχαμε!