Μνημονιακός γενιτσαρισμός

Του Γιάννη Δαραβίγκα

Κάθομαι τα βράδια και χαζεύω στην τηλεόραση τον προεκλογικό κατήφορο. Οι συζητήσεις ή καλύτερα οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι αλλά και οι νεόκοποι τηλεοπτικοί θορυβοποιοί έχουν καταφέρει να εμπλουτίσουν την ελληνική τηλεόραση με κάμποσες ακόμη ώρες προγράμματος, με αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε trash tv.

Όμως εκείνο που μου προξενεί μεγάλη εντύπωση, αλλά ταυτόχρονα και απογοήτευση, είναι η αγωνία που εκπέμπουν από τα τηλεπαράθυρα ορισμένοι υποψήφιοι σωτήρες για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών της χώρας. Δεν με ενδιαφέρει εν προκειμένω αν και πόσα χρωστάμε αλλά είναι θλιβερό να ακούς από έλληνες πολιτικούς να εκστομίζουν με πάθος, ανάμικτο με πρόδηλη αγωνία, προς τους κομματικούς ανταγωνιστές-αντιπάλους το ερώτημα: «δεν θα πληρώσουμε τους τόκους και τα χρεωλύσια των δανείων;;»

Μα καλά, οι επίδοξοι αντιπρόσωποι των Ελλήνων πολιτών στο ελληνικό Κοινοβούλιο δεν ενδιαφέρονται, δεν νοιάζονται για το πως θα ζήσουν οι έλληνες, πως και που θα εργασθούν ώστε να μπορέσουν να πληρώσουν τα όποια χρέη έχουν προς το Δημόσιο αλλά και πως θα ορθοποδήσουμε οικονομικά;;  Είναι στην καλύτερη περίπτωση ύποπτο  το εμμονικό ενδιαφέρον τους για την πρωτίστως, απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των δανείων και των δανειστών της χώρας μας και να περνάει σε δεύτερη μοίρα η εξυπηρέτηση των συμφερόντων αλλά κυρίως η επιβίωση των ελλήνων.

Θα μπορούσε να ισχυριστεί ένας καλοπροαίρετος ότι αν δεν πληρωθεί κάποια δόση θα χρεωκοπήσουμε και ίσως γι’  αυτό οι επίδοξοι σωτήρες μας ενδιαφέρονται για την πληρωμή των υποχρεώσεών μας.  Όμως εν προκειμένω η απάντηση είναι απλή, πολύ απλή. Υπάρχει άραγε, έχει κάποιος ακούσει ή διαβάσει, τι συνέβη σε πάμπολλες χώρες –μεταξύ των οποίων και η Γερμανία– όταν χρεωκόπησαν;; Οι χώρες αυτές ως οντότητες ούτε σβήστηκαν από τον χάρτη, ούτε εξαφανίστηκαν από την διεθνή κοινωνική, πολιτική και οικονομική σκηνή. Συνέχισαν και εξακολουθούν να υπάρχουν και μάλιστα κάποια στιγμή, όλες στάθηκαν στα πόδια τους και οι περισσότερες έγιναν οικονομικά πανίσχυρες. Κατά συνέπεια οι χώρες δεν χρεωκοπούν, οι πολίτες χρεωκοπούν, όμως ένας εξαθλιωμένος, πτωχός, άνεργος λαός δεν μπορεί να αποπληρώσει τις όποιες οικονομικές υποχρεώσεις του. Εκεί λοιπόν βρίσκεται και η λύση του προβλήματος της Ελλάδος. Όσο οι πολιτικές λιτότητας με τις τραγικές επιπτώσεις τους, φτώχεια, ανεργία, μετανάστευση κλπ, που εφαρμόζονται και δεν επιτρέπουν στους έλληνες να σταθούν στα πόδια τους δεν υπάρχει σωτηρία.

Έτσι λοιπόν, οι οικονομικοί γενίτσαροι που θέλουν να ισχυρίζονται ότι προασπίζονται τα συμφέροντα των ελλήνων αλλά ανερυθρίαστα κόπτονται υπέρ των συμφερόντων των δανειστών μας, καλό θα ήταν να βάλουν έστω και για τα προσχήματα λίγο νερό στο κρασί τους και αν μη τι άλλο ας θέσουν στην ίδια μοίρα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού με τα συμφέροντα των δανειστών του.