PLUS
Για τον πρώτο, η Αττικό Μετρό ανακοίνωσε την πρόθεσή της να μετονομαστεί σε Παύλο Μπακογιάννη. Ο γιος του δολοφονημένου από την 17Ν πολιτικού και δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης, αρνείται την πρόταση! Κάπως έτσι μοιάζει να μπαίνει οριστικό τέλος στα όποια σχέδια.
Από το πουθενά… ο κακός χαμός με το μετρό! Ήταν προχθές, Παρασκευή 20.09.2019, όταν την απόφασή της να μετονομάσει τον Σταθμό του Ευαγγελισμού σε «Παύλος Μπακογιάννης» ανακοίνωνε η Αττικό μετρό με αφορμή και την συμπλήρωση 30 ετών από την δολοφονία του αποτίοντας φόρο τιμής στον εκλιπόντα.
Όπως έλεγε η ανακοίνωση η απόφαση αυτή συμπληρώνει την προηγούμενη επιλογή της εταιρείας να αποδώσει το όνομα του ήρωα του αντιδικτατορικού αγώνα Αλέκου Παναγούλη στο σταθμό «Άγιος Δημήτριος», η οποία αποφασίστηκε να επικαιροποιηθεί και αυτή.
Ήδη από χθες, Σάββατο, 21.09.2019, προέκυψαν πληροφορίες που έλεγαν πως υπάρχουν αντιδράσεις και η απόφαση μοιάζει να… παγώνει, ωστόσο πλέον φαίνεται πως μπαίνει οριστική «ταφόπλακα» στους όποιους σχεδιασμούς!
Κι αυτό διότι η οικογένεια του αδικοχαμένου πολιτικού που δολοφονήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση, 17 Νοέμβρη, δηλώνει ξεκάθαρα πως διαφωνεί με την απόφαση!
Διά στόματος του γιου του Παύλου Μπακογιάνη και σημερινού δημάρχου Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη, έρχεται η απάντηση και ούτε λίγο ούτε πολύ, η οικογένεια δηλώνει πως δεν θέλει να γίνει η μετονομασία του σταθμού «Ευαγγελισμός» σε «Παύλος Μποακογιάννης».
«Η σύζυγος, τα αδέλφια, τα παιδιά και τα εγγόνια του, τον θέλαμε στο σπίτι κι όχι σε μια ταμπέλα», λέει χαρακτηριστικά ο δήμαρχος Αθηναίων!
Αναλυτικά όσα γράφει ο Κώστας Μπακογιάννης στο Facebook για τις αλλαγές στο μετρό
«Ευχαριστούμε θερμά την «ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΑΕ», για την τιμητική πρόταση μετονομασίας του σταθμού «Ευαγγελισμός» σε «Παύλος Μπακογιάννης», την οποία όμως δεν μπορούμε να αποδεχθούμε.
Η απόφαση έχει προκαλέσει συζητήσεις. Για ευνόητους λόγους, δεν θέλουμε το όνομα του Παύλου Μπακογιάννη να μπει σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση. Άλλωστε, κάτι τέτοιο, θα προσέβαλε τη μνήμη ενός ανθρώπου που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση και την ενότητα.
Η σύζυγος, τα αδέλφια, τα παιδιά και τα εγγόνια του, τον θέλαμε στο σπίτι κι όχι σε μια ταμπέλα.
Το ότι η μνήμη του είναι ζωντανή και οι ιδέες του εξακολουθούν να εμπνέουν 30 χρόνια μετά, μας αρκεί.
Και πάλι ευχαριστούμε πάρα πολύ«.
