Νέα δίκη για τον Κάρλος το τσακάλι, τον πιο “διάσημο”… τρομοκράτη

22/09/2021 23:32

Ο Κάρλος το Τσακάλι δικάζεται ξανά στη Γαλλία, στοχεύοντας σε μείωση της ισόβιας κάθειρξης που του έχει επιβληθεί για τη δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα σε κατάστημα στο Παρίσι το 1974.

Ο Ίλιτς Ραμίρες Σάντσες, όπως είναι το πραγματικό όνομά του, είναι φυλακισμένος στη Γαλλία από το 1994. Το 2017 κρίθηκε ένοχος για την επίθεση με χειροβομβίδα που έγινε το 1974 σε κατάστημα στην Champs Elysees, το Drugstore Publicis, κατά την οποία δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν και 36 τραυματίστηκαν.

Η έφεση δεν αφορά την ανατροπή της καταδίκης του, παρά μόνο το ύψος της ποινής του. Η απόφαση αναμένεται την Παρασκευή.

«Βρίσκομαι σε αναγκαστικές διακοπές στην Γαλλία εδώ και 27,5 χρόνια», είπε ο Κάρλος στο δικαστήριο. Στη συνέχεια, διαμαρτυρήθηκε για τη σωματική έρευνα στην οποία υποβλήθηκε κατά την άφιξή του στο δικαστήριο, δηλώνοντας ότι από τη στιγμή που φυλακίστηκε στη Γαλλία, τίποτε παράνομο δεν έχει βρεθεί επάνω του.

Ο 71χρονος σήμερα Ραμίρεζ ήδη εκτίει άλλες δύο ποινές ισόβιας κάθειρξης και έχει χάσει τις εφέσεις που άσκησε για αυτές. Η μία αφορά τη δολοφονία δύο Γάλλων αστυνομικών και ενός πληροφοριοδότη τον Ιούνιο του 1975 και η άλλη επιθέσεις σε τρένα, σε σιδηροδρομικό σταθμό και σε δρόμο του Παρισιού το 1982 και το 1983, που κόστισαν τη ζωή 11 ανθρώπων, ενώ τραυματίστηκαν περίπου 150.

Ποιός είναι ο Κάρλος το Τσακάλι

Τα παιδικά και νεανικά χρόνια του Κάρλος στο Καράκας
Ο Ilich Ramírez Sánchez γεννιέται στις 12 Οκτωβρίου 1949 στο Καράκας της Βενεζουέλας, όπου και περνά τα παιδικά του χρόνια. Ο πατέρας του, δικηγόρος στο επάγγελμα και μαρξιστής, επιμένει το αγόρι να μην πάρει χριστιανικό όνομα και το ονομάζει Ίλιτς, ως φόρο τιμής στον Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν.

Οι πεποιθήσεις του πατέρα θα ωθήσουν τον Ίλιτς να προσχωρήσει στη νεολαία του κομμουνιστικού κόμματος της Βενεζουέλας το 1959.

Το 1968 γράφεται στο πανεπιστήμιο Patrice Lulumba της Μόσχας απ΄ όπου αποβάλλεται δύο χρόνια μετά.

Στην Ιορδανία ο Ίλιτς, γίνεται Κάρλος
Μετά τις σπουδές του προσχωρεί στο Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), το οποίο έδρευε στο Αμάν της Ιορδανίας. Εκεί, εκπαιδεύεται στο στρατόπεδο για ξένους εθελοντές και αποκτά το παρατσούκλι Κάρλος.

Το πλούσιο «βιογραφικό» του Κάρλος
Ως μαχητής της ελευθερίας επιχειρεί σε όλη τη Μέση Ανατολή υπακούοντας στις εντολές των αξιωματούχων της PFLP.

Το 1973 όταν ο Κάρλος θα ξεκινούσε τη διαβόητη τρομοκρατική του δράση, για λογαριασμό της PFLP: στο στόχαστρο τίθενται ισραηλινών συμφερόντων επιχειρήσεις και μεμονωμένα άτομα, αλλά και όποιοι φέρονται να έχουν σχέσεις με το κράτος του Ισραήλ. Ο ίδιος αναλαμβάνει την ευθύνη για βομβιστική επίθεση στην Τράπεζα Χαποαλίμ του Λονδίνου, αλλά και για παγιδεύσεις με εκρηκτικά σε οχήματα έξω από τρεις γαλλικές εφημερίδες, τις οποίες κατηγορούσε η PFLP για μονομέρεια στην κάλυψη θεμάτων που αφορούσαν στη δράση του Ισραήλ.

Αναλαμβάνει, επίσης, την ευθύνη για χτύπημα με χειροβομβίδα σε γαλλικό εστιατόριο, ενώ θα συμμετάσχει και στα δύο αποτυχημένα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα με ρουκέτες σε αεροπλάνα της ισραηλινής Ελ Αλ, που έγιναν στο παρισινό αεροδρόμιο Ορλί στις 13 και 17 Ιανουαρίου 1975.

Λίγους μήνες αργότερα, ο σύνδεσμός του στην PFLP θα τον προδώσει στις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες, με τον Κάρλος να σκοτώνει τους δύο πράκτορες που τον ανέκριναν -και τον σύνδεσμο φυσικά- και να καταφέρνει να διαφύγει στη Βηρυτό.

Το χτύπημα στο στρατηγείο του ΟΠΕΚ
Το πιο διαβόητο τρομοκρατικό του χτύπημα ήταν η κατάληψη του στρατηγείου του ΟΠΕΚ (Οργανισμός Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών) στη Βιέννη κατά τη διάρκεια συνεδρίου του οργανισμού το 1975: στις 21 Δεκεμβρίου οδηγεί την ομάδα του στη διάσκεψη των αρχηγών του ΟΠΕΚ, πιάνοντας 60 ομήρους και σκοτώνοντας άλλους τρεις, με το φαινομενικό αίτημα του Κάρλος να είναι η μετάδοση ανακοινωθέντος για τον παλαιστινιακό αγώνα από τα αυστριακά ραδιόφωνα και τους τηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας.

Οι αυστριακές Αρχές αποδέχονται το αίτημα, για να αποφύγουν την εκτέλεση των ομήρων, ενώ την επόμενη μέρα παρέχουν στα μέλη της PFLP και τους ομήρους αεροπλάνο, με το οποίο και καταφεύγουν στο Αλγέρι: εκεί απελευθερώνουν τους ομήρους και δίνεται άσυλο στους περισσότερους τρομοκράτες.

Ο Κάρλος, στη σκιά του χτυπήματος του 1975, αποφασίζει να εγκατασταθεί στο Άντεν, όπου συστήνει τη δική του οργάνωση: την αποκαλεί Οργάνωση Ένοπλου Αγώνα και στρατολογεί σύριους, λιβανέζους και γερμανούς ενώ δικτυώνεται με την ανατολικογερμανική Στάζι. Από εκεί βάζει στο στόχαστρο πολυάριθμους ευρωπαϊκούς στόχους, με τη φήμη του ως αδίστακτου και αποτελεσματικού τρομοκράτη να εκτοξεύεται. Οι παραγγελίες βέβαια για τρομοκρατικά χτυπήματα έχουν πια σκοτεινές προελεύσεις, συγκεχυμένους στόχους και προέρχονται από κακόφημους «χορηγούς», γεγονός που έδωσε στον «αδέσποτο» τρομοκράτη μια μυστηριώδη αίγλη.

Ο «πιο καταζητούμενος άνθρωπος του κόσμου» δεν είχε κανένα πρόβλημα να προδίδει τους εργοδότες του για περισσότερους πόρους, σαρώνοντας ταυτόχρονα την Ευρώπη με ένα κύμα τρομοκρατικών χτυπημάτων. Τον Φεβρουάριο του 1981 χτυπά τα γραφεία του Radio Free Europe στο Μόναχο, με μια σειρά ακόμα από τυφλά χτυπήματα να αποδίδονται στην δική του οργάνωση.

Και βέβαια όταν στις 16 Φεβρουαρίου 1982 θα συλληφθούν δύο μέλη του Ένοπλου Αγώνα στο Παρίσι, ο ελβετός τρομοκράτης Bruno Breguet και η γυναίκα του Κάρλος Magdalena Kopp, ένα κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων θα συγκλόνιζε τη Γαλλία ως αντίποινα: βομβιστικό χτύπημα σε γαλλικό τρένο στις 19 Μαρτίου 1982 (5 νεκροί, 77 τραυματίες), παγιδευμένο αυτοκίνητο σε αραβική εφημερίδα του Παρισιού στις 22 Απριλίου 1982 (1 νεκρός, 63 τραυματίες), βόμβα στον σταθμό της Μασσαλίας στις 31 Δεκεμβρίου 1983 (2 νεκροί, 33 τραυματίες) και χτύπημα σε γαλλικό τρένο την ίδια μέρα, που θα άφηνε 3 νεκρούς και 12 τραυματίες.

Η σύλληψη
Καταφεύγει στο Σουδάν και οι γαλλικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες πρόσφεραν στη σουδανική κυβέρνηση μια σειρά από συμφωνίες για την έκδοση του Κάρλος το 1994: στις 14 Αυγούστου, πράκτορες της χώρας τον ναρκώνουν και τον παραδίδουν στους Γάλλους, οι οποίοι τον μεταφέρουν στο Παρίσι για να δικαστεί.

Κατηγορείται αρχικά για τον φόνο των δύο γάλλων πρακτόρων και του συνδέσμου της PFLP το 1975, με τη δίκη να ολοκληρώνεται στις 23 Δεκεμβρίου 1997 και να τον καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη. Το 2001, αφού μεταστράφηκε στον ισλαμισμό, ο Κάρλος παντρεύτηκε τη δικηγόρο του, Isabelle Coutant-Peyre.

Πηγή: Reuters, ΑΠΕ/ AFP