PLUS
Ως λόγος υπεράσπισης των επιθέσεων του Ισραήλ, τόσο εντός των παλαιστινιακών εδαφών όσο και στην ευρύτερη περιοχή, είναι ο ισχυρισμός ότι το Ισραήλ επιβάλλεται να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο επειδή περιβάλλεται από χώρες που προσπαθούν να το εκμηδενίσουν. Ο αντίλογος σε αυτόν τον ισχυρισμό είναι πως τα γεγονότα των τελευταίων μηνών και η επίθεση στον Λίβανο τις τελευταίες ημέρες καταδεικνύουν ότι το Ισραήλ δεν αμύνεται αλλά αντιθέτως είναι αυτό που αποτελεί απειλή για τους γείτονές του.
Και προς επίρρωση των όσων καταλογίζονται στο Ισραήλ είναι αρκετό και μόνον να σκεφτούμε πως την περασμένη Δευτέρα, οι ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές σκότωσαν 558 ανθρώπους στο Λίβανο ,μεταξύ των οποίων ήταν 50 παιδιά, καθώς και εργαζόμενοι στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας, εργαζόμενοι στον τομέα των πρώτων βοηθειών και κυβερνητικοί υπάλληλοι .
Ο πρωθυπουργός του Λιβάνου, Νατζίμπ Μικάτι, λέει ότι ένα εκατομμύριο άνθρωποι θα εκτοπιστούν. Η επίθεση που σκότωσε τον ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα την Παρασκευή ισοπέδωσε έξι πολυκατοικίες στη Βηρυτό. Μια νέα Γάζα αρχίζει να δημιουργείται γρήγορα και στον Λίβανο καθώς χιλιάδες άνθρωποι φεύγουν αναζητώντας ένα ασφαλές μέρος μακριά από μία νέα κλιμάκωση του πολέμου όπου δεν υπάρχει όριο στις ζωές αμάχων που θα μπορούσαν να θυσιαστούν για την επίτευξη των στόχων του Ισραήλ.
Από την έναρξη της σύγκρουσης στη Γάζα, το Ισραήλ και η Χεζμπολάχ έχουν εμπλακεί σε έναν πόλεμο σηματοδότησης στρατιωτικής ικανότητας και αποφασιστικότητας, ανταλλάσσοντας πυραύλους και ισχυρή ρητορική, αλλά ποτέ δεν ξεκίνησαν ανοιχτό και ασυγκράτητο πόλεμο. Αυτό άλλαξε με τις επιθέσεις στους τηλεειδοποιητές της Χεζμπολάχ, ακολουθούμενες από αεροπορικές επιδρομές που κλιμακώθηκαν την περασμένη εβδομάδα, σημάδι πως το Ισραήλ δεν αναζητά απλώς μια επίδειξη αποφασιστικής στρατιωτικής δύναμης απέναντι στον εχθρό του, την Χεζμπολάχ, αλλά και τη στρατιωτική νίκη που εξακολουθεί να του διαφεύγει στο τέλμα της Γάζας.
Υπάρχει όμως ο κίνδυνος η Χεζμπολάχ και το Ιράν, που μέχρι στιγμής απέχουν από μια ξεκάθαρη κήρυξη πολέμου, να οδηγηθούν σε μια σύγκρουση που θα αποκαθιστούσε την τρωθείσα περηφάνειά της, την οποία όμως ούτε αυτοί ούτε το Ισραήλ μπορούν να κερδίσουν.
Και έτσι είμαστε ξαναγυρνάμε πάλι στο αδιέξοδο, σε μια κατάσταση όπου οι άμαχοι βρίσκονται στη μέση ενός πολέμου με το Ισραήλ να δικαιολογεί τους θανάτους τους προφασιζόμενο άμυνα έναντι μια σοβαρής «υπαρξιακής απειλής».
Η κλιμάκωση όμως αυτή απειλεί την εύθραυστη περιφερειακή σταθερότητα, μεταμορφώνοντας το Ισραήλ σε μια επιθετική δύναμη εκτός ελέγχου, που ξεκινά έναν νέο ακόμη πιο επικίνδυνο πόλεμο με την εισβολή στον Λίβανο και τη δολοφονία του Νασράλα ενάντια στις ρητές επιθυμίες των Ηνωμένων Πολιτειών .
Προς το παρόν οι γείτονές του και η ευρύτερη περιοχή δείχνουν απρόθυμοι να παρασυρθούν σε οποιοδήποτε είδος πολέμου με το Ισραήλ, πόσο μάλλον σε έναν πόλεμο στον οποίο θα εξοντωθούν και σίγουρα αν μπορούσαν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς μέσα στα Ισραηλινά εδάφη στις 7 Οκτωβρίου η οποία ανέτρεψε το status quo της περιοχής δεν θα ήταν επιλογή τους.
Πριν τον πόλεμο της Γάζας αντί να επιθυμούν την καταστροφή του Ισραήλ, πολλά κράτη στην περιοχή θεωρούσαν το ζήτημα του Ισραήλ και της Παλαιστίνης διευθετημένο ή τουλάχιστον παραμερισμένο, και μάλιστα σε σημείο που εξυπηρετούσε σε μεγάλο βαθμό τους όρους του Ισραήλ. Τώρα όλα δείχνουν να παίρνουν μια διαφορετική τροπή.
Η Αίγυπτος είχε υπογράψει μια συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ, η Ιορδανία, που η Δυτική Όχθη της είναι ακόμα κατεχόμενη από το Ισραήλ, υπέγραψε ειρήνη το 1994 και με τις συμφωνίες του Αβραάμ , τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Μαρόκο και το Σουδάν συμφώνησαν να ξεκινήσουν τη διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων με το Ισραήλ και να αναγνωρίσουν το καθεστώς του ως κυρίαρχου έθνους . Η εξομάλυνση των σχέσεων και η αναγνώριση της Σαουδικής Αραβίας, μια σημαντική νίκη για το Ισραήλ, ήταν καθ’ οδόν πριν από τις 7 Οκτωβρίου. Μάλιστα αυτή η συναίνεση μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ δείχνει πως μπορεί να συνεχιστεί και μετά τον πόλεμο της Γάζας, ο οποίος δεν θεωρείται από τη Σαουδική Αραβία ως αλλαγή παιχνιδιού στη σχέση της με το Ισραήλ έχοντας δηλώσει ότι εάν και όταν τελειώσει, το κράτος του Κόλπου θα εξακολουθούσε να ενδιαφέρεται για την ομαλοποίηση θέλοντας να διατηρήσει αδιατάρακτες τις σχέσεις της με τους δυτικούς συμμάχους. Τώρα με την επέκταση του πολέμου βρίσκεται αντιμέτωπη με την έντονη κριτική στο εσωτερικό της όσων θεωρούν πως πρέπει να υπερασπιστεί το αραβικό έθνος.
Η Αίγυπτος επίσης η οποία βρίσκεται στη δίνη μιας οικονομικής κρίσης τώρα βρίσκεται υπό την έντονη πίεση να αποφασίσει να αφήσει Παλαιστίνιους πρόσφυγες, επιτρέποντας ενδεχομένως την εθνοκάθαρση της Γάζας στη διαδικασία. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν ήδη εμπλακεί σε έναν πόλεμο στο Σουδάν, το Κατάρ είναι σταθερός σύμμαχος των ΗΠΑ και φιλοξενεί τη μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική εγκατάσταση στη Μέση Ανατολή. Η Ιορδανία, μια χώρα φτωχή σε πόρους με εύθραυστη οικονομία, έχει δεχθεί περισσότερους από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Συρία τα τελευταία χρόνια και εξαρτάται σχεδόν εξ ολοκλήρου από την αμερικανική βοήθεια για να παραμείνει ζωντανό. Η Συρία δείχνει αμήχανη μπροστά στα χτυπήματα στο έδαφός της από το Ισραήλ, και ο Λίβανος είναι ένα κράτος που βρίσκεται υπό μια οικονομική και πολιτική μόνιμη κρίση.
Η συνεχιζόμενη επιθετικότητα υπό το πρόσχημα της άμυνας από το Ισραήλ αναζωπυρώνει τις παλιές εντάσεις και όσο θα συνεχίζονται αυτές οι συνθήκες, οι εξεγέρσεις τόσο με δικαιολογημένα όσο και με παράνομα μέσα, από μια νέα Ιντιφάντα θα συνεχιστούν πυροδοτώντας έναν νέο κύκλο αντιδράσεων και συγκρούσεων μεταξύ των κρατών της περιοχής, κυρίως από το Ιράν και των συμμάχων του όπως η Χεζμπολάχ και οι Χούθι. Η εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο υποθάλπει μια βαθιά απειλή για τη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής και του ευρύτερου αραβικού κόσμου, την οποία το Ισραήλ τραβάει όλο και περισσότερο στο χείλος του γκρεμού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πακιστάν: Συγκρούσεις αστυνομικών με διαδηλωτές σε κινητοποίηση για τον θάνατο του Χασάν Νασράλα
