Ο Αλέκος Φασιανός εκθέτει στη Μύκονο

Τον κορυφαίο Έλληνα εικαστικό καλλιτέχνη Αλέκο Φασιανό έχει την τιμή να παρουσιάζει το φετινό καλοκαίρι η Kapopoulos Fine Arts στη Μύκονο. Η έκθεση του Αλέκου Φασιανού εγκαινιάζεται στις 18 Ιουλίου και περιλαμβάνει χαρακτηριστικά έργα του από τις πολύ δημοφιλείς σειρές με τους αεικίνητους ποδηλάτες, τους αμετανόητους καπνιστές του, ή τα υπέροχα ζευγάρια του, που φέτος ταξιδεύουν στη Μύκονο. Ανάμεσα στα έργα της έκθεσης και το περίφημο έργο του Αλέκου Φασιανού «Αδάμ και Εύα στην αυλή τους».

Η Αίθουσα Τέχνης Kapopoulos Fine Arts, στα εννέα χρόνια της λειτουργίας της στο κέντρο της Μυκόνου έχει καταφέρει να παρουσιάσει αξιόλογους Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες. Να σημειώσουμε ότι ο Αλέκος Φασιανός έχει να παρουσιάσει έκθεση από το 2007, ενώ το 2008 είχε κάνει έκθεση με κολάζ. Η έκθεση του Αλέκου Φασιανού θα διαρκέσει ως τις 2 Αυγούστου. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης θα δώσει το παρών στα εγκαίνια της έκθεσης του.

Με αφορμή την έκθεση στη Μύκονο, ας δούμε τι έγραφε ο κορυφαίος νομπελίστας ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης για τον Αλέκο Φασιανό και το έργο του:
«Δύο είναι οι δυνάμεις που διεκδικούνε τον πρώτο ρόλο στη διαμόρφωση ενός έργου τέχνης: n σοφία και n σπάθα του Μεγαλέξαντρου… Σπάθα του Φασιανού δεν εστάθηκε, όπως σε τόσους άλλους, n τεχνική του αλλά ο μύθος των παιδικών του χρόνων. Και σοφία του -ασπίδα του- n επιμονή να τον διατηρεί και να τον αναπτύσσει με τρόπο ανένδοτο, ακόμη και με όλα του τα ελαττώματα που τα μετατρέπει σε χάρμα οφθαλμών για τους άλλους, έτσι σαν αγριοτριανταφυλλιά που δεν μπολιάζεται μα που ωστόσο ξέρει ν ‘ανθίσει. Τυχαίο δεν είναι ότι σε μια στιγμή που οι περισσότεροι καλλιτέχνες με απελπισία είχανε καταθέσει τα όπλα μπροστά στη χιλιομεταχειρισμένη παραστατική ζωγραφική, εκείνος, για να’ χει ακριβώς διατηρήσει σε συνεχή κατάσταση ανταρσίας την ιδιότυπη αθωότητά του, επέτυχε να διαχύσει ένα είδος δροσιάς που οι κουρασμένοι των σημερινών μεγαλουπόλεων, όχι χωρίς κάποιαν έκπληξη, αποδεχθήκανε σαν ευεργετική ανοιξιάτικη Βροχούλα. Βέβαια, χρειαζότανε γι’ αυτό ένας θαυματοποιός. Και ο Φασιανός, μικρός ή μεγάλος, έδειξε ότι είχε τον τρόπο να βγάζει από το καπέλο του κουνέλια και σημαίες – στην περίπτωσή του φουμαδόρους και ποδηλάτες – με μια ευκολία που θα τη χαρακτηρίζαμε σαν επικίνδυνη αν, τις περισσότερες φορές, n ίδια του n χειρονομία δεν ήταν τόσο αυθόρμητη και πειστική. Χωρίς άλλο το Χρώμα θα πρέπει να έπαιξε μεγάλο ρόλο στην πρώτη του επαφή με τον κόσμο. Με κάθε του πίνακα μας ξαναφέρνει στη θέση εκείνου που το πρωτοανακαλύπτει. Και με το παραμορφωτικό του σχέδιο, βοηθεί, δίνει έδαφος στο χώμα ν’ αποκτήσει μιαν ευκρασία, ν’ απλωθεί με τις πιο ανεπαίσθητες και τις πιο ουράνιες διακυμάνσεις…
Ανάμεσα στη γειτονιά του πατρικού του σπιτιού και στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, για το καλό το δικό μας, ο Φασιανός εξακολουθεί να καλλιεργεί το μαγικό του κήπο. Για να κατέβουν και να περάσουν οι άγγελοι με το τεράστιο πηγούνι, που όλο παίζουν κομπολογάκι και όλο φουμέρνουν, καβάλα στα ποδήλατα και στις μοτοσικλέτες, να μας χαρίσουν τα Βαθυκύανα και λευκά και Χρυσά λουλούδια του αιώνα μας». (Οδυσσέας Ελύτης Από: Οδυσσέας Ελύτης, Ανοιχτά Χαρτιά, Αθήνα 1987 εκδ. Ίκαρος)

Η δρ. Ιστορίας της Τέχνης Νέλη Μισιρλή σημειώνει για τον μεγάλο Έλληνα ζωγράφο: «Ο Φασιανός δεν διστάζει, µε τα ίδια πάντα αποτελέσματα, να χρησιμοποιήσει όλα τα υλικά και όλα τα είδη γραφικής ύλης, ακόμη δε να υποστηρίξει το σχέδιο µε έχρωμα κραγιόνια και ακουαρέλα. Τότε το χρώμα δεν διαρθρώνει, αλλά υποτάσσεται στη μουσική της γραμμής, στη σαφήνεια και στο δυναμισμό της. Και εκεί που θα ‘λεγε κανείς ότι το μνημειώδες εξυψώνει την παράσταση ο λυρισμός της γραμμής της προσδίδει τρυφερότητα, ρομαντισμό, ποίηση. Με λίγες µόνο κινήσεις του χεριού διαγράφεται ο άνδρας που τραγουδάει στο παλκοσένικο, n γυναίκα που ονειροπολεί στο παράθυρο, το ζευγάρι που ερωτοτροπεί, οι ποδηλάτες που τρέχουν, τα άλογα που καλπάζουν και γενικά, από κάθε σχέδιο, μεταδίδεται n χαρά της ζωής και n αλήθεια της ύπαρξης. Η σχεδιαστική πρωτογενής δημιουργία του Φασιανού μοιάζει να έχει ζηλέψει τους ρυθµούς και τους μουσικούς ήχους της αρχαίας αγγειογραφίας, να έχει παραλάβει το μέτρο και την αρμονία του αναγεννησιακού ζωγράφου, να έχει διαγνώσει το σημαντικό και απαραίτητο σύμφωνα µε την αφαιρετική τάση της σύγχρονης εποχής, να έχει ενσαρκώσει το μνημειώδες της ανθρώπινης μεγαλοσύνης. (Νέλλη Μισιρλή, Δρ. Ιστορίας της Τέχνης Από τον Κατάλογο της Έκθεσης: «Φασιανός: Μυθολογίες του καθημερινού», Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου)