PLUS
Η άνετη επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές μπορεί να ήταν έκπληξη για τα συστημικά μέσα ενημέρωσης σε όλο τον πλανήτη, μηδέ των ελληνικών εξαιρουμένων, αλλά οι προβλέψεις για αμφίρροπη μονομαχία, για ντέρμπι με την Κάμαλα Χάρις και τους Δημοκρατικούς, ήταν περισσότερο επιθυμία που γινόταν είδηση, παρά πραγματικότητα.
Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗ
Η Ελλάδα δεν φοβάται για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις αλλά για τις ευρωαμερικανικές…
Ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει από τους Ευρωπαίους να πληρώνουν περισσότερα για το ΝΑΤΟ, επί της ουσίας να αναλάβουν μόνοι τους την ασφάλεια της Ευρώπης!
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έπεσε από τα σύννεφα. Ήταν προετοιμασμένη. Γι’ αυτό άλλωστε είχε γίνει και το ταξίδι-αστραπή του πρώην υπουργού Εξωτερικών επί διοικήσεως Τραμπ, Μάικ Πομπέο.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ενημερωθεί από τον κ. Πομπέο -ο οποίος θα είναι από τους λίγους της προηγούμενης κυβέρνησης Τραμπ που θα αναλάβει υπουργείο και στη νέα, κατά πάσα πιθανότητα το χαρτοφυλάκιο της Άμυνας- ότι η εκλογή Τραμπ είναι 100% σίγουρη. Έτσι εκτιμάται ότι η ελληνική κυβέρνηση ήταν πολύ φειδωλή σε σχόλια και δεν υπέπεσε σε λάθη που έγιναν σε άλλες χώρες, όπου διάφοροι πολιτικοί μιλούσαν ανοιχτά εναντίον του Τραμπ.
Η Ελλάδα, λοιπόν, δεν φοβάται για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Η Ελλάδα αποτελεί στρατηγικό σύμμαχο των ΗΠΑ, και πολλά από αυτά που έχουν δρομολογηθεί, όπως η μετατροπή του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σε κόμβο του ΝΑΤΟ, είχαν δρομολογηθεί επί Τραμπ. Η συνεργασία θα συνεχιστεί και η Ελλάδα θα παραλάβει κανονικά τα F-35 στις προβλεπόμενες ημερομηνίες
Δυσκολίες
Το ερώτημα βέβαια είναι τι θα γίνει με τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Εδώ πρέπει να θυμίσουμε τα προηγούμενα. Επί Τραμπ η Τουρκία πετάχτηκε εκτός του προγράμματος των F-35, διότι είχε προμηθευτεί τους ρωσικούς πυραύλους S-300. Ο Τραμπ απείλησε την Τουρκία ότι θα διαλύσει την οικονομία της αν δεν απελευθερωθεί ο πάστορας Μπρόνσον. Από την άλλη πλευρά, ο Τραμπ έχει καλή προσωπική σχέση με τον Ερντογάν. Πολιτικά, ιδεολογικά και αισθητικά ταιριάζουν. Όμως, άλλο είναι η προσωπική σχέση και άλλο η πολιτική. Ο Ερντογάν έχει κηρύξει τζιχάντ εναντίον του Ισραήλ. Οι αλλαγές του Τραμπ, ο οποίος θα αλλάξει την αμερικανική πολιτική στο ουκρανικό ζήτημα, στο παλαιστινιακό ζήτημα θα είναι προς το χειρότερο σε σχέση με τα όσα θέλουν οι Δημοκρατικοί. Δηλαδή, αντί για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, ο Τραμπ πριμοδοτεί τις πολιτικές Νετανιάχου -με τον οποίο δεν έχει καλή προσωπική σχέση- για περισσότερη κυριαρχία του Ισραήλ επί των Παλαιστινίων, με αντάλλαγμα μόνο την οικονομική τους ανάπτυξη. Βεβαίως εδώ κρύβεται μία παγίδα. Η Τουρκία θα βιώσει μεγαλύτερες πιέσεις από τις ΗΠΑ να σταματήσει να στηρίζει τη Χαμάς. Μπορεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η Τουρκία να ζητήσει κάτι που θα αφορά τα ελληνοτουρκικά θέματα, εις βάρος των ελληνικών κόκκινων γραμμών.
Ο φόβος
Η Ελλάδα, λοιπόν, δεν φοβάται για τις ελληνοαμερικανικές και τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, ούτε για τα ελληνοτουρκικά. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν ήρθε στην Αθήνα, συναντήθηκε με τον ομόλογό του Γιώργο Γεραπετρίτη, και ουσιαστικά αυτό που επιβεβαιώθηκε είναι το καλό κλίμα που υπάρχει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις την παρούσα περίοδο. Καμία από τις δύο πλευρές δεν κάνει πίσω σε αυτά που θεωρεί κόκκινες γραμμές, οι τουρκικές διεκδικήσεις παραμένουν στο τραπέζι και καμία πρόοδος δεν υπάρχει στο ενδεχόμενο υπογραφής συνυποσχετικού για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο προκειμένου να λυθούν εκεί τα θέματα που απασχολούν την κάθε πλευρά. Διότι η Ελλάδα μιλάει μόνο για τις θαλάσσιες ζώνες, ενώ η Τουρκία μιλάει για κυριαρχικά δικαιώματα και για τα θέματα κυριαρχίας της Ελλάδας.
Ο φόβος της Ελλάδας αφορά τις ευρωαμερικανικές σχέσεις. Ο Τραμπ έχει πει ότι θα αλλάξει πολλά. Θέλει από τους Ευρωπαίους να πληρώνουν περισσότερα για το ΝΑΤΟ, επί της ουσίας να αναλάβουν μόνοι τους την ασφάλεια της Ευρώπης. Η αποχώρηση των ΗΠΑ από τον πόλεμο στην Ουκρανία, εφόσον γίνει, θα αλλάξει πολλά στην Ευρώπη. Πολύ, δε, περισσότερο θα υπάρξει μεγάλη πίεση στην Ευρώπη αν μπουν δασμοί στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Βεβαίως η απάντηση σε όλα αυτά μπορεί να είναι ενίσχυση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Άλλωστε ο Τραμπ θέλει να μιλάει ξεχωριστά με τα κράτη, καθώς δεν πολυκαταλαβαίνει τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Αντιθέτως θέλει να μιλάει απευθείας στο τηλέφωνο με έναν ηγέτη. Όμως, το πώς θα αντιδράσει ολόκληρη η Ευρώπη απέναντι στις νέες πολιτικές των ΗΠΑ και στη μετεξέλιξη που θα επιχειρήσει ο Τραμπ στις ΗΠΑ θα καθορίσει και το κοινό μέλλον της Ευρώπης. Το βλέμμα είναι στον Τραμπ και στο τι θα πράξει. Η μπάλα είναι τώρα στο δικό του γήπεδο. Περιμένουν στην Ευρώπη τις αποφάσεις του και έτσι περιμένει και η Ελλάδα.
