Ο χοροδιδάσκαλος της αγάπης και της αλληλεγγύης

Ήταν αρχές Νοεμβρίου όταν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύζονταν από τη
φωτογραφία ενός χαμογελαστού άντρα καβάλα σε ένα μηχανάκι, φορώντας ένα κίτρινο
φωσφοριζέ γιλέκο. Τη φωτογραφία αυτή συνόδευε ένα κείμενο: «Αγαπημένοι μου
φίλοι…», ξεκινούσε το μήνυμα.

Του Στάθη Μπαλτά

«Αν γνωρίζετε κάποιον που δυσκολεύεται μέσα στην καραντίνα και δεν έχει κάποιον δικό
του να τον εξυπηρετήσει σε τέτοιου είδους μικροθελήματα, αν επίσης γνωρίζετε κάποιον
που να χρειάζεται μια μερίδα φαγητό καθημερινά και δεν τα φέρνει βόλτα, ενημερώστε με
άμεσα ή δώστε του το τηλέφωνό μου», ανακοίνωνε μέσα από το εγκάρδιο μήνυμα του.

Αφιλοκερδώς

Μέσα σε λίγες γραμμές ο Στέφανος Γανωτής ενημέρωνε τους συμπολίτες του ότι σκοπεύει
να αξιοποιήσει τη δουλειά του ως ντελιβεράς, προκειμένου να μοιράζει αφιλοκερδώς
τρόφιμα και φάρμακα σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, κατά τη διάρκεια της βάρδιάς του,
καθώς και για λίγη ώρα μετά τη λήξη της, έως τις 2 το βράδυ!

Ποιος είναι ο Στέφανος Γανωτής; Πατέρας τεσσάρων παιδιών, ο οποίος διαμένει με την
οικογένειά του στον Άγιο Στέφανο Αττικής. Πρόκειται για τον άνθρωπο της διπλανής
πόρτας, που θα πρέπει, όμως, να τον έχει καλέσει κάποιος στο τηλέφωνο πρώτα, για να τον
βρει πίσω από αυτή, όταν θα την ανοίξει. Είναι χοροδιδάσκαλος εδώ και 30 χρόνια, ενώ
διδάσκει σε σχολεία από το 2004. Μετά το σχόλασμα, περνάει χρόνο με τους μαθητές του,
πολλές φορές πηγαίνοντας βόλτα με ποδήλατα. Όλα αυτά μόνο το πρωί…

Πριν διοριστεί ως εκπαιδευτικός, είχε δουλέψει ως βιβλιοπώλης, οικοδόμος και κούριερ,
μεταξύ άλλων. Παράλληλα, δραστηριοποιείται ερασιτεχνικά στον χώρο της μουσικής, ενώ
τα τελευταία έξι χρόνια ασχολείται και με τη συγγραφή βιβλίων για παιδιά και εφήβους. Για
να τον δει κάποιος να κάθεται, θα πρέπει να τον πετύχει στον δρόμο, πάνω στη σέλα της
μηχανής του.

Ο Στέφανος Γανωτής μίλησε στην «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» σχετικά με τους λόγους που τον
ώθησαν να βρίσκεται «στην πόρτα» των συμπολιτών του που έχουν ανάγκη αλλά και τα
όσα ζει τα βράδια που κάνει ντελίβερι, με άδεια την πόλη.

Ορίζοντες
Η πανδημία έβαλε στον «πάγο» τη δουλειά του ως δάσκαλος χορού. Προέκυψε, λοιπόν, η
θέση του ντελίβερι σε πιτσαρία της περιοχής, την οποία «καπάρωσε» για δύο λόγους. «Ο
ένας λόγος είναι βιοποριστικός. Εφόσον έπαυσαν οι δραστηριότητες που είχαν σχέση με
τον χορό, έπρεπε κάπως να καλύψω το οικονομικό κενό για την οικογένεια. Έτσι
αποφάσισα να δουλέψω στην πιτσαρία και νομίζω ότι αυτή η επιλογή άνοιξε για μένα
κάποιους πολύ σημαντικούς ορίζοντες, πέραν του οικονομικού. Επίσης, σημαντικό είναι και
το ότι έχω στα χέρια μου τις άδειες κυκλοφορίας από το σχολείο και την πιτσαρία, τις
οποίες μπορώ να αξιοποιήσω, για να πάω σε κάποιο σούπερ μάρκετ, μαγαζί, φαρμακείο ή στο γιατρό για να “γράψουν” φάρμακα για ανθρώπους που δεν μπορούν, επειδή είναι είτε
υπερήλικες είτε δεν έχουν κάποιον δικό τους άνθρωπο».

Ο άλλος λόγος που εργάζεται ως διανομέας φαγητού είναι η συγγραφική του ιδιότητα.
Μέσα από τα νυχτερινά του δρομολόγια, σκοπεύει να αντλήσει έμπνευση για να γράψει
ένα βιβλίο, το οποίο θα περιγράφει και θα αντλείται από την καθημερινότητα των
διανομέων, την επικινδυνότητα της δουλειάς και την ποικιλία των ανθρώπων με τους
οποίους έρχονται σε επαφή.

Το 2015, ο Στέφανος Γανωτής είχε λάβει τιμητική διάκριση στο Ελληνικό Φεστιβάλ
Κινηματογράφου του Λονδίνου, στο οποίο συμμετείχε με το σενάριό του βασισμένο στο
βιβλίο «Αντίο Συρία».

Δώρο

Από τη στιγμή που δημοσιοποίησε την προθυμία του να βοηθήσει συμπολίτες του, έλαβε
αρκετές κλήσεις για βοήθεια, είτε για αγορά αγαθών είτε για διανομή φαρμάκων. Πολλούς
από αυτούς τους «εξυπηρετεί» όλο αυτό το διάστημα, με αποτέλεσμα να μπει στη
διαδικασία να εισέλθει στον δικό τους κόσμο. «Δεν είναι μόνο η ανάγκη των ανθρώπων να
ψωνίσουν. Η μεγαλύτερη ανάγκη των περισσότερων είναι η έλλειψη ανθρώπου δίπλα τους.
Για παράδειγμα, όταν είχα παραδώσει σε μια κυρία τα ψώνια της και πήγα να φύγω, εκείνη
με σταμάτησε και μου είπε “Στάσου λίγο, έχω μια βδομάδα να μιλήσω σε άνθρωπο”. Όταν
βλέπεις ανθρώπους που έχουν τόση έλλειψη επικοινωνίας, νιώθεις ότι αυτό που παίρνεις
και όχι αυτό που δίνεις, είναι κάτι σαν δώρο. Γεμίζεις μέσα σου».

Διδασκαλία

Η προσφορά του κυρίου Γανωτή δεν σταματάει στη διανομή ειδών ανάγκης. Στα κενά
ανάμεσα στις παραγγελίες ή εκτός βάρδιας, διδάσκει στους συναδέλφους του διανομείς
φαγητού που κατάγονται από το Πακιστάν την ελληνική γλώσσα. «Είναι κάτι που το
χαίρομαι πολύ. Τους βοηθάω να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν σωστά την ελληνική
γλώσσα. Αυτό τους χαροποιεί, συμμετέχουν στα μαθήματα με ενθουσιασμό. Μέσα σε
μερικούς μήνες κάποιοι θα είναι έτοιμοι να δώσουν για το πιστοποιητικό γλωσσομάθειας»,
επισημαίνει. Ως δάσκαλος, δεν μένει μόνο στη θεωρία. Περνάει χρόνο μαζί τους. Κάνουν
ποδηλασία, διαβάζουν, πηγαίνουν εκδρομές, συμμετέχουν σε περιβαλλοντικές και
πολιτιστικές δράσεις.

«Ενώ κάνουμε όλα αυτά, η πρώτη φορά που μου είπαν ότι χαίρονται που είμαι δάσκαλός τους δεν αφορούσε τίποτα από αυτά . Μου είπαν για πρώτη φορά ότι είναι περήφανοι για εμένα επειδή “ανέβηκα” στο Ινσταγκραμ. Δεν το λέω υποτιμητικά για τα παιδιά, ίσα-ίσα φαίνεται ότι για τα νέα παιδιά, η σημαντικότητα κάποιου ανθρώπου έχει σχέση και περνάει μέσα από το δικό τους κόσμο. Ήμουν μέσα σε έναν χώρο μέσα στον οποίο περνούν χρόνο καθημερινά», ανέφερε γελώντας.

«Αυτό που με κάνει να νιώθω πολύ αισιόδοξος είναι ότι βλέπω τα νέα παιδιά να έχουν
σκέψεις, όνειρα και φαντασία που οργιάζει. Φαντασία που όσο και αν καταπιέζεται με
χίλιους δυο τρόπους, δεν μπορεί να περιοριστεί, δεν μπορεί να αποτραπεί, δεν μπορεί να
κατασταλεί».

Όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Στο κόκκινο και οι ανάγκες για αίμα – Έκτακτη εθελοντική αιμοδοσία