Ο διαχρονικός κοσμοκαλόγερος

Τέτοιες μέρες ο κυρ Αλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης είναι για εμάς τους Έλληνες το συνώνυμο των μεγάλων γιορτών. Αυτές οι μέρες είναι δικές του. Μέσα από τα κείμενά του γίνεται ο ψαράς, ο καϊκτσής, ο βοσκός, ο γεωργός, του έχουν μάθει ό,τι έμαθαν κι εκείνοι. Ξέρει έθιμα, συνήθειες, την ιερά παράδοση και τα μάγια, τα ξόρκια και τις δεισιδαιμονίες, τις προλήψεις. Ξέρει ανέκδοτα και ιστορίες, παραμύθια – τόσα και τόσα που διηγείται ατελείωτα μέσα στις πληκτικές ώρες του «καφενέ», εμπνευσμένος από τον Θεό, τη φύση και τον λαϊκό άνθρωπο-βιοπαλαιστή της ελληνικής υπαίθρου.

Τα άγια Χριστούγεννα (του τεμπέλη), τα Φώτα (Ολόφωτα), όλα όσα ιστόρησε με την πένα του διηγούμενος τις μεγάλες στιγμές του ανθρώπου: τη χαρά, τον πόνο, τη λύπη, το κλάμα, τον κάματο, τη μοναξιά, την ορφάνια, τη χηρεία, την ξενιτιά, αλλά και τον γυρισμό, την ατυχία της ζωής… Για όλα μας μίλησε ο κυρ Αλέξανδρος, για τις δύσκολες μέρες που μοιάζουν  τόσο πολύ με τις σημερινές, με τον άγριο καιρό τους, σαν τους άγριους καιρούς που ζούμε, με την ελπίδα να μας παρασύρει νοερά στον μυστικό λιμένα όπου βρήκε απάγκιο η τσακισμένη από την κακοκαιρία βαρκούλα.

Μια καλή αρχή για μια νέα χρονιά σε έναν νέο κόσμο γεμάτο προκλήσεις, με την ευχή να γίνει λαμπερός ο κόσμος μέσα μας όχι από λάμψεις που φοβίζουν τους ανθρώπους, αλλά από λάμψεις πνευματικές που να πηγάζουν από σκέψεις τις οποίες γεννάει πρωτίστως η αγαθή ψυχή μας! Χρόνια πολλά, με υγεία και ειρήνη σε όλο τον κόσμο!