PLUS
Γράφει ο Γιάννης Κριτσαντώνης
Παιδί του η Τρόικα (μαμά η Μέρκελ) και ανάδοχοι οι ευρωπαίοι μεγαλοτραπεζίτες, ο κύριος Ρεν, δεν δίστασε προχθές ακόμα και μέσα στο ευρωκοινοβούλιο να «πυροβολήσει» εν ψυχρώ για άλλη μια φορά την κατεστραμμένη Ελλάδα: «Το 2010 δεν έγινε αναδιάρθρωση (κούρεμα) του ελληνικού χρέους, για να μη μεταδοθεί η οικονομική κρίση στα άλλα κράτη μέλη και στις ευρωπαϊκές τράπεζες», απάντησε μεταξύ άλλων σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, σχετικά με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους». Και συνέχισε ψυχρά: «Αν είχε άμεσα αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος, θα είχατε αντιμετωπίσει δραματικές συνέπειες μετάδοσης τόσο σε άλλα κράτη μέλη όσο και μέσω του τραπεζικού διαύλου στην Ευρώπη. Άρα ήταν λογικό να ‘αγοράσουμε χρόνο’ και να προσπαθήσουμε να το κάνουμε με κανονικό τρόπο». (!!)
Με άλλα λόγια, δηλαδή, « αγοράζοντας χρόνο, εκτελέσαμε την Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων για να σωθούν οι τραπεζίτες μας. Και επιπλέον για τον ίδιο λόγο εκτελέσαμε και την Κύπρο, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία… Και το κάναμε με κανονικό τρόπο» (σ.σ. λέγοντάς τους και «καλό κουράγιο»).
Για τον απατεώνα κ. Ρέν, ο «κανονικός» τρόπος ήταν ο… Οθωμανικός! Κόψτε συντάξεις, κλείστε σχολεία και νοσοκομεία, καταστρέψτε την Υγεία, κόψτε το 40% των εισοδημάτων των Ελλήνων και στείλτε την ανεργία στο διάολο (συγνώμη) στο 58% και βάλτε τους να τρώνε απ τα σκουπίδια. Και αν δεν βρουν να φάνε ούτε εκεί, ε, τότε αφήστε τους να αυτοκτονήσουν…
Πόσο απατεώνας μπορεί να είναι ένας «επίτροπος οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων» της ΕΕ που κάθεται σ αυτή τη καρέκλα και δίνει τέτοιες μνημειώδους κυνισμού και ψυχρότατου υπολογισμού απαντήσεις;
«Άθλιο εγκληματία» τον χαρακτήρισε σε άρθρο του στην βρετανική Telegraph τον περασμένο Ιούνιο ο πολιτικός αρθρογράφος της, Evans Pritchard και ζητούσε την παραίτησή του. «Κανείς δεν παραιτήθηκε και δεν ανέλαβε την ευθύνη ή δεν στερήθηκε για μία ημέρα το μισθό του ή δεν υπέστη καμία κύρωση παρά το κατηγορητήριο που εξέδωσε το ΔΝΤ για τα εγκλήματα αυτά», επεσήμανε, για να υπογραμμίσει: «Εάν ήταν ο υπουργός ενός δημοκρατικού κράτους, σίγουρα θα είχε παραιτηθεί».
Δεν χρειάζονται περισσότερα για αυτόν τον άθλιο, παρά μόνο δυο λόγια για την «πολιτική» του ιστορία: Σπούδασε οικονομικά, και… δημοσιογραφία στην Μινεσότα των Ηνωμένων Πολιτειών. (Κάτι μου… θυμίζει η Μινεσότα). Ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα όταν ήταν αρχηγός της νεολαίας του κεντρώου κόμματος τις χρονιές 1987-1989. Το 1988 εξελέγη αντιπρόεδρος του κεντρώου κόμματος και παρέμεινε σ’ αυτή τη θέση έως το 1994. Το 1995 έγινε ευρωβουλευτής και ήταν αναπληρωτής πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος των Φιλελευθέρων, Δημοκρατών και Μεταρρυθμιστών.
Το 1996 έπαψε να είναι ευρωβουλευτής μετά τις Ευρωεκλογές που διεξήχθησαν. Από το 1998 έως το 2002 ήταν προϊστάμενος του γραφείου του Έρκκι Λίκανεν (τότε μέλος της Κομισιόν). Το 2002 ήταν υποψήφιος για πρόεδρος του κεντρώου κόμματος, (πήγαινε, δηλαδή, από το ένα κόμμα στο άλλο) αλλά τελικά η Άννελι Γιαάτενμακι του πήρε την θέση. Το φθινόπωρο του 2002 ο Άλπο Ρούσι (Φιλανδός διπλωμάτης), ο οποίος ήταν χρόνια στενός φίλος του Ρεν, ήταν ύποπτος για κατασκοπία. Έτσι, ο Ρεν αποφάσισε να μην είναι πια υποψήφιος στις Φινλανδικές βουλευτικές εκλογές του 2003 και επικεντρώθηκε στην υποστήριξη του φίλου του.. Από τον Νοέμβριο του 2004 έως το Φεβρουάριο του 2010 ήταν ο επίτροπος υπεύθυνος για τη Διεύρυνση, υπό την Προεδρία του Μπαρόζο, ο οποίος και τον πρότεινε τον Νοέμβριο του 2009 ως Επίτροπο υπεύθυνο για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις την περίοδο 2010-2014. Η πρόταση έπρεπε να ψηφιστεί από το Ευρωκοινοβούλιο τον Ιανουάριο του 2009, ψηφίστηκε, όμως, τελικά τον Φεβρουάριο του 2010. Μετά, υπέγραψε ως εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το κατάπτυστο Μνημόνιο για την Ελλάδα.
Και κάτι ακόμα για τους ψηφοφόρους των επερχόμενων ευρωεκλογών:
Στη σημερινή ΕΕ οι πολιτικοί σαλταδόροι και οι απατεώνες, δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη, ούτε παραιτούνται, ούτε… αυτοκτονούν!
