Ο Φακανάπας του Διονύσιου Λαυράγκα στο φουαγιέ της Λυρικής Σκηνής

Η σπανίως παρουσιαζόμενη κωμική όπερα, ο Φακανάπας του Κεφαλλονίτη συνθέτη Διονύσιου Λαυράγκα, φιλοξενείται στο Φουαγέ του Θεάτρου Ολύμπια αυτή την Κυριακή 29 Μαρτίου σε συναυλιακή μορφή. Στόχος της παρουσίασης είναι να ξαναφέρει σε επαφή το κοινό με το ξεχασμένο αυτό έργο ενός τόσο σημαντικού δημιουργού της ελληνικής μουσικής δημιουργίας.
Το χρέος της ελληνικής λυρικής τέχνης προς τον Διονύσιο Λαυράγκα (1860 -1941), ιδρυτή του Γ’ Ελληνικού Μελοδράματος, προδρόμου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, του έχει ανταποδοθεί στο ελάχιστο, καθώς τα έργα του, όπως και των περισσοτέρων Ελλήνων ομοτέχνων του, σπάνια βρίσκουν το δρόμο της σκηνής.
Ο Φακανάπας δε γνώρισε παρά μόνο μία παράσταση στην ΕΛΣ, τον Δεκέμβριο του 1950, μετά το θάνατο του συνθέτη. Γραμμένη το 1935 η όπερα πρωτοπαρουσιάστηκε από την ΕΛΣ -μαζί με την Α’ Πράξη από τη Διδώ- στις 2 Δεκεμβρίου 1950, στο πλαίσιο ενός «πανηγυρικού εορτασμού στη μνήμη του συνθέτη». Το έργο διηύθυνε ο Αντίοχος Ευαγγελάτος σε σκηνοθεσία Φρίξου Θεολογίδη.
Η υπόθεση της κωμικής όπερας αφορά τις προσπάθειες του Φακανάπα, ενός παράξενου πλούσιου να πείσει τη μοναχοκόρη του Λιζέτα να παντρευτεί τον γιο του παλιού του φίλου, Καρδίνη.
Στην παρουσίαση της στο Φουαγέ τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Βαγγέλης Μανιάτης (Φακανάπας), Φύλλη Γεωργιάδου (Λιζέτα), Χρήστος Κεχρής (Καρδίνης), Χρήστος Λάζος (Κάρλος), Δημήτρης Ναλμπάντης (Θωμάς).
Στη μουσική διεύθυνση και στο πιάνο, ο Μιχάλης Παπαπέτρου.
Ο Διονύσιος Λαυράγκας γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1860. Πήρε τα πρώτα μαθήματα μουσικής στη γενέτειρά του και συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο της Νάπολης και του Παρισιού με σπουδαίους δασκάλους, όπως οι Λεό Ντελίμπ, Ζυλ Μασνέ και Σεζάρ Φρανκ.
Το 1894 επιστρέφει στην Ελλάδα αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση της Φιλαρμονικής Εταιρείας Αθηνών.
Το 1896 διευθύνει την εναρκτήρια συναυλία των Ολυμπιακών Αγώνων. Είχε ήδη συνθέσει πολλά έργα (συμφωνίες, σουίτες, κουιντέτα), όταν το 1898 ιδρύει το Γ΄ Ελληνικό Μελόδραμα με τη συμμετοχή διακεκριμένων καλλιτεχνών της εποχής και με το οποίο πραγματοποίησε πολυάριθμες παραστάσεις εντός και εκτός Ελλάδας.
Με βαθιές επιρροές από τη γαλλική και ιταλική μουσική παράδοση, ο Λαυράγκας προσπάθησε στο έργο του να ενσωματώσει στοιχεία της λαϊκής μουσικής παράδοσης των Επτανήσων, όπως και της πατρίδας του ευρύτερα. Η Ελληνική σουίτα θεωρείται το πρώτο συμφωνικό έργο της ελληνικής εθνικής σχολής, ενώ έγραψε πολλά διαφορετικά είδη μουσικής όπως όπερες (Διδώ, Φακανάπας, Φρόσω), οπερέτες, φωνητική και ορχηστρική μουσική, μουσική δωματίου, τραγούδια, καθώς και συγγραφικό έργο.