PLUS
Ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου παρεμβαίνει έσω συνεργατών του στη συζήτηση που γίνεται τις τελευταίες ημέρες, σχετικά με το δημοψήφισμα που είχε προτείνει, για τα όσα συνέβησαν ή δεν συνέβησαν στη συνάντηση των Καννών, αλλά και για πολλά άλλα άκρως ενδιαφέροντα θέματα που έβαλαν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Ο συνεργάτης του κ. Παπανδρέου Γιώργος Ελενόπουλος προβαίνει σε εκτεταμένο σχολιασμό των γεγονότων εκείνης της περιόδου, προκειμένου να γίνουν γνωστά όσα πραγματικά συνέβησαν και να αποκατασταθεί η αλήθεια γύρω από αυτά, καθώς μέχρι τώρα μιλούν κάποιοι που δεν γνωρίζουν ή γνωρίζουν ένα πολύ μικρό μέρος όσων διαδραματίστηκαν εκείνη την κρίσιμη περίοδο.
Τα… έκτροπα της Συνόδου των Καννών
Αναφέρεται στα πιο πρόσφατα που είδαν το φως της δημοσιότητας και αποδίδονται στον πρώην πρωθυπουργό της Ισπανίας Χοσέ Θαπατέρο σχετικά με τη συνάντηση των Καννών (σ.σ. Δεν επρόκειτο για Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. αλλά για ειδική συνάντηση στο περιθώριο της ομάδας των πλέον ανεπτυγμένων κρατών), στα «γαλλικά» του Ν. Σαρκοζί, στο πως ο κ. Παπανδρέου κατέληξε στην απόφαση για το δημοψήφισμα, στην οποία εμμένει και σήμερα, κάνει μικρή αναδρομή στις εξελίξεις από την αρχή του 2010, για το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο, για το ΔΝΤ και τη συμμετοχή του στον μηχανισμό στήριξης (αποκαλύπτει ότι η ΕΕ είχε αποφασίσει, με επιμονή της κ. Μέρκελ για τη συμμετοχή του πριν συζητηθεί και αποφασιστεί η ένταξη της Ελλάδας), για την άρνηση του κ. Σαμαρά να συμφωνήσει στον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας τον Ιούνιο του 2011, για τη στάση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ έναντι της πρότασής του για δημοψήφισμα.
Και αποκαλύπτει ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι αρνήθηκαν την παρέμβαση της ΕΚΤ για την αγορά ελληνικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, κάτι που, αν γινόταν όπως είχε ζητήσει η Ελλάδα, θα αποσοβούσε την κρίση. Αργότερα οι ισχυροί της Ευρώπης έδωσαν αυτή τη δυνατότητα σε Ισπανία και Ιταλία.
Η ίδια η Σύνοδος και η διαπραγμάτευση
Αναφέρεται και στην πρώτη σκληρή διαπραγμάτευση, τον Οκτώβριο του 2010 προκειμένου να μην αρθεί το δικαίωμα των χωρών-μελών που είχαν ενταχθεί ή θα εντάσσονταν στον μηχανισμό, να μετέχουν με δικαίωμα ψήφου στα κοινοτικά όργανα.
Σχετικά με τη συνάντηση των Καννών, διαψεύδονται δύο πράγματα: πρώτο, ότι ο κ. Θαπατέρο ήταν παρών και, δεύτερο, ότι ο Γάλλος Πρόεδρος αντέδρασε, μεν έντονα για το δημοψήφισμα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μίλησε υβριστικά στον κ. Παπανδρέου, που αν είχε συμβεί θα ελάμβανε και την κατάλληλη απάντηση. Και σημειώνεται ότι αν αυτά έχουν λεχθεί κάπου αλλού, σε κάποια άλλη συνάντηση «είναι, προφανώς, απαράδεκτα».
Το δημοψήφισμα
Αναφορικά με το δημοψήφισμα αναφέρεται, μεταξύ πολλών άλλων, ότι κατέστη η μόνη δυνατή διέξοδος λόγω της στάσης του κ. Σαμαρά, ενώ ο κ. Παπανδρέου είχε ενημερώσει, σχετικά, τους εταίρους το καλοκαίρι του 2011 (σ.σ. προφανώς στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουλίου).
Στις Κάννες, απλά, ο κ. Παπανδρέου, έχοντας πάρει την οριστική του απόφαση, ενημερώνει τους εταίρους για τις λεπτομέρειες της απόφασης, την οποία στηρίζει η κ. Μέρκελ. Και αναφέρεται ότι μετά τη συνάντηση, Μέρκελ και Σαρκοζί μιλούν με δεδομένο ότι το δημοψήφισμα θα γίνει.
Η μη πραγματοποίηση του δημοψηφίσματος αποδίδεται στις αντιδράσεις που υπήρξαν, από αντιπάλους του μνημονίου που ξαφνικά έγιναν θιασώτες του, από τα ΜΜΕ, τους πάσης φύσεως «ενδιαφερόμενους», αλλά και σε ένα μέρος της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ.
Η αδυναμία χρηματοδότησης της Ελλάδας – Πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο
Για το πώς φθάσαμε στο μνημόνιο, γίνεται αναφορά στα «βαρύτατα συμπτώματα κρίσης» της Ελλάδας, δηλαδή την αδυναμία χρηματοδότησης της χώρας και την επίθεση των αγορών που εκδηλώθηκε τον Φεβρουάριο του 2010. Επίσης τονίζεται ότι ούτε από τη Ρωσία ούτε από τις Αραβικές χώρες ούτε από οπουδήποτε αλλού υπήρχε καμία δυνατότητα.
Επίσης τονίζεται πως αν η Ελλάδα είχε στηριχτεί μέσω της αγοράς ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, θα είχε αποφύγει την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης.
Διαψεύδεται, εξάλλου, ότι οι ευρωπαϊκές Τράπεζες «ξεφορτώθηκαν» ελληνικά ομόλογα, πλην ενός μικρού ποσοστού. Βεβαίως δεν παραλείπεται η αναφορά στην κυριαρχία των συντηρητικών δυνάμεων στα ευρωπαϊκά όργανα, οι οποίες έκαναν τις συγκεκριμένες επιλογές.
Πώς το ΔΝΤ «μπήκε στο παιχνίδι»
Σχετικά με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, τονίζεται ότι δεν ήταν επιλογή η μονομερής προσφυγή σε αυτό, καθώς δεν μπορούσε να καλύψει παρά ένα πολύ μικρό μέρος των ελληνικών αναγκών, αλλά ήταν μια πιθανή διέξοδος αν η χώρα δεν έβρισκε άλλη λύση.
Αυτή ακριβώς η δυνατότητα λειτούργησε ως «μοχλός πίεσης» και ίσως ακόμα και «εκβιαστικά» προς τους εταίρους, οι οποίοι, τελικά, αποφάσισαν να συγκροτήσουν τον μηχανισμό στήριξης.
Σημειώνεται, μάλιστα ότι η παρουσία του ΔΝΤ στην ΕΕ προϋπήρχε της συμφωνίας για βοήθεια προς την Ελλάδα, καθώς η Γερμανία δεν εμπιστεύονταν τις υπηρεσίες της Κομισιόν.
Η αναδιάρθρωση του χρέους
Αναφορά γίνεται και στο ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους, εκείνη την περίοδο, για το οποίο τονίζεται ότι δεν υπήρχε δυνατότητα να γίνει, καθώς οι εταίροι δεν ήταν έτοιμοι να δεχτούν κάτι τέτοιο, ενώ μια παρόμοια μονομερής απόφαση θα οδηγούσε τη χώρα σε βίαιη χρεοκοπία.
Γίνεται, μάλιστα, αναφορά σε δήλωση του κ. Σαμαρά, τον Μάρτιο του 2011, ο οποίος ήταν κατηγορηματικά αντίθετος, ένα χρόνο αργότερα, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Οι δυνατότητες της Ελλάδας, πριν ενταχθεί στο μνημόνιο, αναφέρεται, ήταν είτε βίαιη χρεοκοπία είτε χρηματοδότηση μέσω συμφωνίας με τους εταίρους, όπως και έγινε.
Υπενθυμίζεται επίσης ότι, τον Μάιο του 2010 έληγε ένα ομόλογο 8,5 δισ. ευρώ και δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα αποπληρωμής του. Το ομόλογο αυτό αποπληρώθηκε στις 18 Μαΐου, μια μέρα πριν τη λήξη του κι αφού προηγουμένως είχε, εσπευσμένα, συμφωνηθεί η δημιουργία του μηχανισμού στήριξης.
Η εκκρεμότητα σχετικά με το ομόλογο των 8,5 δισ. ευρώ, όπως αναφέρει ο κ. Ελενόπουλος, δεν έδινε κανένα, απολύτως, περιθώριο είτε για διεξαγωγή εκλογών ή δημοψηφίσματος.
Μάλιστα, για το τελευταίο αναφέρεται ότι δεν θα μπορούσε να διεξαχθεί, έτσι κι αλλιώς, διότι καμία κυβέρνηση στο παρελθόν δεν είχε φροντίσει να ψηφιστεί κανονιστικός νόμος, κάτι που έγινε το 2011, από την κυβέρνηση Παπανδρέου.
