PLUS
Ο Ησαΐας Ματιάμπα άφησε για λίγο τα παπούτσια του χορού και μίλησε στην εφημερίδα Πρώτο θέμα…
“Στην ( φρονημάτων), με μεγάλωσαν με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι αδύνατον να ψωνιστώ. Προσπαθώ να είμαι ευγενικός, να συμπεριφέρομαι σωστά. Την καλύτερη συμβουλή μου την έδωσαν στο ξεκίνημα μου, “ Να συμπεριφέρεσαι στην καθαρίστρια, στον σερβιτόρο, στον θεατή και στο πρώτο όνομα με τον ίδιο τρόπο. Να μην έχεις ψηλά τη μύτη”
Μα δεν πρέπει ένας καλλιτέχνης να δηλώσει μουσικός ή ηθοποιός, ποιοτικός ή έντεχνος;
Δεν είμαι υπέρ της ταμπέλας. Ο καλός η κακός τραγουδιστής κρίνεται από τη φωνή του, από τα τραγούδια που επιλέγει στα live, από τη δισκογραφία του. Ουσιαστικά σε κάθε χώρο, είτε λαϊκό είτε ποπ, μόνο με τη δουλειά μπορείς να ξεχωρίσεις. Κάνω χρόνια ασκήσεις φωνητικής, έβλεπα πως η Ελευθερία Αρβανιτάκη ή ο Γιώργος Μαζωνάκης συμπεριφερόταν στο κοινό. Έπαιρνα τα καλά στοιχεία τους. Βελτιώνομαι διαρκώς. Στο Rent βρέθηκα τυχαία, όμως δέχτηκα με χαρά, λατρεύω τα μιούζικαλ. Θέλω να ασχοληθώ με την υποκριτική. Δεν δηλώνω ούτε ηθοποιός, ούτε τραγουδιστής, μακάρι να μπορούσα να πω ότι είμαι μουσικός. Στην εφορία πάντως βάζω ως επάγγελμα “ τραγουδιστής”.
Κάνοντας αυτοκριτική παραδέχεται πως δεν βάζει εύκολα όρια, “ Δεν έχω μέτρο, ούτε στην χαρά ούτε στη λύπη μου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στο “Dancing”, όπου είμαι στον κόσμο μου, φωνάζω από χαρά, αλλά και με τους φίλους μου όταν βγαίνουμε αντροπαρέα σίγουρα θα κάνουμε καφρίλες. Πλέον κάνω και με τις γυναίκες. Κατάλαβες τι εννοώ; Δεν έχω όρια. Τη λύπη μου μπορεί να μην την μοιραστώ με ψυχή. Αλλά θα με πιάσουν κλεισούρες, θα κλαίω, θα ακούω μουσική. Είμαι υπερβολικός.”
