PLUS
Γράφει ο Γιάννης Κριτσαντώνης
Ένα περίεργο ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες και ενόψει του ιταλικού δημοψηφίσματος του Ρέντζι για το Σύνταγμα, στο «έγκυρο» γερμανικό περιοδικό Wirtscaftswoche (θα εξηγήσω πιο κάτω τι είναι και σε ποιόν ανήκει).
Στο ρεπορτάζ αυτό αναφέρεται ότι οι Ιταλοί αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζές τους και στέλνουν τα χρήματα στην Ελβετία αγοράζοντας χρυσό ή χρυσά νομίσματα, τα οποία φυλάσσουν σε θυρίδες της «ελεύθερης τελωνειακής ζώνης» των… Γερμανών εμπόρων πολύτιμων μετάλλων της Ζυρίχης. Ο ρεπόρτερ διατείνεται ότι ο λόγος είναι η «ανασφάλεια» που υπάρχει για την έκβαση του δημοψηφίσματος της προσεχούς Κυριακής και οι συνέπειες τις οποίες μπορεί να έχει «ως προς την παραμονή ή μη της Ιταλίας στην ευρωζώνη». Και για να «εδραιώσει» το ρεπορτάζ του, προχωράει ακόμα πιο πέρα. Βρίσκει ένα διευθυντή κάποιου υποκαταστήματος εμπορίας πολύτιμων μετάλλων στο Λουγκάνο της Νότιας Ελβετίας, που του αναφέρει ότι εδώ και εβδομάδες οι Ιταλοί παραγγέλνουν «με αυξανόμενο ρυθμό» ράβδους χρυσού και χρυσά νομίσματα. Στο τέλος βάζει και το κερασάκι στην τούρτα: «Οι αναλήψεις από την ευρισκόμενη σε βαθειά κρίση ιστορική τράπεζα Monte dei Paschi ανέρχονται ήδη στο 14% των συνολικών καταθέσεων. Το τέλος του παιχνιδιού έχει μόλις αρχίσει στην Ιταλία», σημειώνει. Βέβαια, αν διαβάσει κανείς προσεκτικά πίσω από τις γραμμές αυτού του «ρεπορτάζ» μάλλον το παιγνίδι μόλις αρχίζει για το Βερολίνο.
Αλλά ποιο είναι αυτό το… έγκυρο περιοδικό που αναμφισβήτητα προβοκάρει με τέτοια δημοσιεύματα την ιταλική Οικονομία;
Είναι το «επίσημο» περιοδικό των χρηματιστηρίων Φρανκφούρτης και Ντύσσελντορφ. Έχει έδρα το Ντύσσελντορφ, εκδίδεται κάθε Παρασκευή με πωλήσεις 170.000 φύλλων και ανήκει στον εκδοτικό όμιλο Handelsblatt GmbH (ΕΠΕ). Πρόκειται για ομάδα εταιριών ΜΜΕ, γνωστή άλλωστε για τον εναγκαλισμό της με το οικονομικό επιτελείο του Βερολίνου. Ιδρυτής του ομίλου το 1948 υπήρξε ο «γαλαζοαίματος» Georg von Holtzbrinck (πέθανε το 1983) ο οποίος υπήρξε στενότατος συνεργάτης του Χίτλερ και δραστήριο μέλος του NSPD, εκδίδοντας διάφορα φυλλάδια προπαγάνδας του κόμματος. Συνελήφθη αιχμάλωτος από τους αμερικανούς και αφέθηκε ελεύθερος για λόγους υγείας (…έλκος στομάχου). Μετά την αποναζιστικοποίηση στη Γερμανία το 1948 και αφού καταδικάστηκε απλώς να πληρώσει πρόστιμο 1.200 μάρκα του τότε Ράϊχ, ίδρυσε αυτόν τον όμιλο μαζί με… σχολή δημοσιογραφίας (!) για οικονομικούς συντάκτες. Σήμερα, αυτός ο όμιλος ανήκει στον γιό του Dieter κάτω από την εταιρία Dieter von Holtzbrinck Medien GmbH. Η εταιρία δραστηριοποιείται σε εφημερίδες, περιοδικά, εμπόριο, εκδηλώσεις, επενδύσεις, μάρκετινγκ, ψηφιακές επιχειρήσεις (είναι από τους ισχυρότερους παίκτες στα δίκτυα διαφήμισης που διαμορφώνει την κοινή γνώμη της Γερμανίας) και φυσικά λειτουργεί και τη σχολή δημοσιογραφίας του ιδρυτή της που κάθε χρόνο «παράγει» νέους οικονομικούς συντάκτες! Άλλωστε, πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, δημιουργήθηκε σάλος στη Γερμανία από την κυκλοφορία του βιβλίου του πρώην αρχισυντάκτη μιας άλλης παντοδύναμης εφημερίδας, της FAZ (Frankfurter Allgemeine Zeitung), Ούντο Ούλφκοτε, ο οποίος μιλούσε για «αγορασμένους δημοσιογράφους» (“gekaufte journalisten” ο τίτλος του βιβλίου) και αποκάλυπτε ότι το 1/3 των γερμανών δημοσιογράφων έχει εξαγοραστεί. «Έδινε» μάλιστα όχι μόνο το ίδιο το.. δικό του όνομα αλλά και πολλών γνωστών συναδέλφων του με συγκεκριμένα στοιχεία. Έγραφε ακόμη ότι απέναντι από την αίθουσα σύνταξης της FAZ είχε εγκατασταθεί κλιμάκιο της BND (αντίστοιχη ΕΥΠ) που έδινε έτοιμα κείμενα για δημοσίευση. Είχα δημοσιεύσει αποσπάσματα από το βιβλίο αυτό (ΕΔΩ), που αναμεταδόθηκαν από πάρα πολλά σάιτ . Δυστυχώς το βιβλίο αυτό δεν μεταφράστηκε στα ελληνικά από κανένα εκδοτικό οίκο μέχρι σήμερα…
Είναι λοιπόν γεγονός ότι το παντοδύναμο οικονομικό επιτελείο του Βερολίνου (λέγε με Σόϊμπλε), που περιμένει στη γωνία τον Ρέντζι, έχει στα χέρια του αποτελεσματικά «εργαλεία» όταν θέλει να καθοδηγήσει την κοινή γνώμη εντός και εκτός Γερμανίας σήμερα. Να θυμίσουμε μόνο ότι η περίφημη Handelsblatt, έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν αρκετά προβοκατόρικα άρθρα για τις Οικονομίες κρατών-μελών του Νότου, παρ ότι παρουσιάζεται ως έντυπο χαμηλού και σοβαρού προφίλ, αντίθετα με τη Bild. Απλώς, κάποιος με «σοβαρό προφίλ» πρέπει να ξεκινήσει το παιγνίδι. Εκτός Γερμανίας, πρόθυμα παπαγαλάκια με «σοβαρό προφίλ» υπάρχουν αρκετά που κάνουν πάντα… αναμετάδοση του ματς!
Όλη αυτή η ιστορία τώρα εναντίον του «μεγάλου εχθρού» που λέγεται Ρέντζι και δημιουργεί προβλήματα στο Βερολίνο, μπορεί εύκολα να θυμίσει και τα δικά μας γεγονότα του κλεισίματος των τραπεζών του περασμένου καλοκαιριού….
Μόνο που ο Ρέντζι δεν είναι τόσο «μικρός» να πέσει στο λάκκο των… μνημονίων.
Κυριακή κοντή γιορτή, που λένε.
