Μπορεί στην κυβέρνηση και ειδικότερα στο υπουργείο Οικονομικών σχεδόν να πανηγυρίζουν με το κοινωνικό μέρισμα, η αλήθεια ωστόσο είναι διαφορετική. Καταρχήν οι περισσότερες αιτήσεις που έγιναν από συνανθρώπους προκειμένου να πάρουν το κοινωνικό μέρισμα απορρίφθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.
Ουσιαστικά ο τρόπος με τον οποίο θεσπίστηκαν τα κριτήρια, είχε ως αποτέλεσμα να αποκλειστούν περιπτώσεις πολιτών οι οποίοι θα έπρεπε κανονικά να το έχουν λάβει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα μία οικογένεια δύο ατόμων, όπου και οι δύο είναι κατά 80% ανάπηροι. Επειδή συμπεριλαμβάνεται και το ΕΚΑΣ χάνουν τη δυνατότητα να εισπράξουν το κοινωνικό μέρισμα.
Μία άλλη χαρακτηριστική περίπτωση είναι και αυτή διαζευγμένης γυναίκας με δύο παιδιά, το εισόδημά της οποίας δεν ξεπερνά τα 390 ευρώ μηνιαίως. Η συγκεκριμένη γυναίκα παρά το γεγονός ότι δεν λαμβάνει καμία βοήθεια από το σύζυγό της δεν το δικαιούται, καθώς με βάσει τα κριτήρια θεωρείται ότι είναι φιλοξενούμενη στο σπίτι των γονιών της.
Το ζευγάρι των 60αρηδων ανέργων που διαμένει στην επαρχία είναι μία ακόμη τρανταχτή περίπτωση. Μαζί τους μένουν η κόρη και ο γιος τους με τη σύζυγο και τα τρία παιδιά τους, ενώ έχουν και ένα αυτοκίνητο 15ετίας από κοινού πατέρας και γιος. Με βάση λοιπόν τα κριτήρια που έχουν οριστεί ούτε οι ίδιοι δικαιούνται,
Σε κάθε περίπτωση η υπόθεση κοινωνικό μέρισμα αναδεικνύεται σε τραγέλαφο. Την ώρα που η ελληνική κοινωνία έχει γονατίσει και η φτώχεια σαρώνει την ελληνική κοινωνία εξαιτίας των πολιτικών του Μνημονίου, το να χορηγούνται με το σταγονόμετρο ψίχουλα σε έλληνες πολίτες, είναι το λιγότερο προκλητικό. Κανένα κοινωνικό μέρισμα δεν συγκρίνεται με μία αναπτυξιακή πολιτική που θα εξασφάλιζε μία στοιχειώδη και άνετη διαβίωση στη μέση ελληνική οικογένεια.