Ο Β. Σόιμπλε διαγνώστηκε με καρκίνο το 2006, αποκάλυψε η κόρη του – Κυκλοφορούν σήμερα τα απομνημονεύματά του

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε διαγνώστηκε με καρκίνο το 2006, κάτι που γνώριζαν μόνο η οικογένεια και οι πιο στενοί του φίλοι, αποκάλυψε η κόρη του Κριστίνε Στρομπλ χθες Κυριακή, παραμονή της κυκλοφορίας των απομνημονευμάτων του υπό τον τίτλο «Αναμνήσεις: Η ζωή μου στην πολιτική».

«Πριν από οκτώ χρόνια ήταν ήδη σαφές ότι ολόκληρο το σώμα του ήταν γεμάτο μεταστάσεις. Εκτός από τον καρκίνο, είχαμε πάντα δύσκολα θέματα υγείας, τα οποία δεν γνωρίζαμε πώς θα κατέληγαν», δήλωσε η μεγαλύτερη από τα τέσσερα παιδιά του, η διευθύντρια προγράμματος του ARD Κριστίνε Στρομπλ, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Bild. Παρά την κατάσταση της υγείας του, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος απεβίωσε την 26η Δεκεμβρίου 2023, συνέχισε να εργάζεται κανονικά, πρώτα ως υπουργός Οικονομικών, κατόπιν ως πρόεδρος της Bundestag. Ακόμη και μετά την ήττα του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) στις εκλογές του 2021, συνέχισε να εκτελεί τα καθήκοντά του ως βουλευτής.

Σύμφωνα με την κυρία Στρομπλ, η αναπηρία του πατέρα της ήταν «το λιγότερο από τα χειρότερα», καθώς αντιμετώπιζε προβλήματα στο ουροποιητικό σύστημα και στους πνεύμονες και τις συνέπειες της κατάκλισης. «Έλεγε πάντα ότι το μυαλό μπορεί να σκεφτεί σωστά, μόνο αν το σώμα είναι σε φόρμα και γυμναζόταν όσο μπορούσε, με κολύμπι, ποδήλατο και φυσιοθεραπεία. Είχε πλήρη διαύγεια μέχρι την τελευταία ημέρα. Δεν μπορούσε κανείς να καταλάβει πόσο άρρωστος ήταν», σημείωσε η κυρία Στρομπλ και, ειδικά για την τελευταία ημέρα της ζωής του πατέρα της, ανέφερε: «Όταν ο μπαμπάς ξύπνησε το πρωί της επομένης των Χριστουγέννων, τον ρώτησα πώς κοιμήθηκε. Χαμογέλασε και είπε ότι ένιωθε τόσο καλά που θα μπορούσε σίγουρα να λύσει μερικά παγκόσμια πολιτικά προβλήματα. Το βράδυ, λίγο μετά την έναρξη του δελτίου ειδήσεων, αποκοιμήθηκε ήσυχος».

Μιλώντας για το βιβλίο (έκτασης 641 σελίδων) του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αποσπάσματα του οποίου έχουν ήδη κυκλοφορήσει, η Κριστίνε Στρομπλ λέει ότι όσο διαβάζει, αισθάνεται σαν να ακούει τον πατέρα της να μιλάει. «Η αυτοπεποίθησή του και η επιθυμία του για δημιουργία μέχρι το τέλος με συναρπάζουν. Θέλω πραγματικά να κρατήσω αυτή τη μνήμη».