PLUS
Βάζει στην ίδια…συνομοταξία τον Τσακαλώτο και την Αχτσιόγλου!
«Είμαι ευτυχής που αναπνέω τον ζωοκτόνο, τον ζωογόνο αέρα της ωραίας μας Πλατανιάς. Δεν είμεθα οι άνθρωποι των λόγων. Είμεθα οι άνθρωποι των έργων. Θα σας εξαφανίσωμεν. Όχι, ρε. Θα σας εξασφαλίσωμεν. Άκου, εξαφανίσωμεν. Σκέψου και να το έλεγα, τι είχε να γίνει».
Για κάποιον περίεργο λόγο, η ομιλία του Ευκλείδη Τσακαλώτου στη Βουλή, κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων, έφερε στη μνήμη μας την πρόβα που έκανε ο Ανδρέας Μαυρογιαλούρος για τον λόγο του στην Πλατανιά. Ήταν η σκηνή κατά την οποία κάποια στιγμή τον έκοψε το γκάρισμα του… γαϊδάρου.
Ο Ευκλείδης, βέβαια, δεν μας απείλησε με εξαφάνιση. Αντίθετα, υποσχέθηκε να μας εκπλήξει. Όχι, βέβαια, μόνος του, αλλά με όλο τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα μας αποδείξει ότι το κόμμα της Κουμουνδούρου δεν ήταν μία κατάσταση ειδικής ανάγκης. Πόσους έπεισε ο Τσακαλώτος δεν το ξέρουμε. Ίσως και να μην το μάθουμε στον αιώνα των αιώνων. Όπως εξελίχθηκε το πράγμα, άλλωστε, φαίνεται ότι δεν είναι αργά η ημέρα που θα πούμε «αμήν» και «αιωνία η μνήμη του».
Εκείνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι ο Ευκλείδης έπεισε ήδη τον Δημήτρη Βίτσα. Το είπε ο άλλοτε υπουργός και τέως αντιπρόεδρος της Βουλής.
«Την πρώτη φορά, θα ψηφίσω Τσακαλώτο», ανακοίνωσε ο Βίτσας. Αλλά έσπευσε έπειτα να πλέξει το εγκώμιο και της Έφης Αχτσιόγλου.
«Όλα τα λουλούδια πρέπει να ανθίζουν», είπε ένας από τους βασικούς καθοδηγητές του ΣΥΡΙΖΑ την εποχή του 3% και του 4%. «Τα λουλούδια στην κυρία, από μένα», θα τραγουδούσαμε εμείς.
Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με σοβαρά ζητήματα. Όχι με τα γούστα.
Ακόμα και αν έμεινε εκτός Κοινοβουλίου, ο Δημήτρης Βίτσας εκφράζει ένα σημαντικό τμήμα της Αριστεράς, την οποία εξέφραζε ο Συνασπισμός στην προ Αλέξη Τσίπρα εποχή. Ή πιο σωστά, στην π.δ., δηλαδή, προ διακυβέρνησης. Όταν, λοιπόν, ένα παραδοσιακό στέλεχος, από το οποίο περιμένεις να έχει αποκρυσταλλωμένη άποψη, ξεκάθαρη, με επιχειρήματα, αυτό σε πηγαίνει μια εδώ και μια εκεί, τότε αντιλαμβάνεσαι και τους λόγους της εκλογικής κατρακύλας, μα και του δυσοίωνου μέλλοντος.
Αδυναμία συνεννόησης
Το βασικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ στη διάρκεια των δύο προεκλογικών περιόδων ήταν η αδυναμία συνεννόησης και η έλλειψη ενός ξεκάθαρου λόγου. Τη μία μέρα έβγαινε ο Τσίπρας και μιλούσε για το μέλλον εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την καθημερινότητα των πολιτών να διασφαλίζεται μέσω του ευρώ, και την επομένη διαβάζαμε σκέψεις και μελέτες του Τσακαλώτου για παράλληλα νομίσματα σαν τις Δήμητρες που ονειρευόταν ο Γιάνης Βαρουφάκης. Πώς μπορούσε κάποιος να προσπεράσει τις αναρτήσεις του Ευκλείδη όταν επί τέσσερα χρόνια τον μάθαμε ως «τσάρο της οικονομίας» και ως επίδοξο διάδοχο του πρώην πρωθυπουργού;
Αυτή η πολυγλωσσία στην Κουμουνδούρου προκάλεσε σύγχυση στον κόσμο. Αντί να συζητούν οι πολίτες για το πρόγραμμα διακυβέρνησης, έφτασαν στο σημείο να μιλούν τη μία μέρα για τις σκέψεις του Τσακαλώτου, την επομένη για τα απωθημένα του Γιώργου Κατρούγκαλου και κάποιες αργότερα για την αδυναμία της Θεανώς Φωτίου να καθορίσει τη μεσαία τάξη.
Ουσιαστικά, λοιπόν, τα σημαντικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μετέφεραν στην κοινωνία τη δική τους σύγχυση. Και, παρότι το πλήρωσαν και τον Μάιο και τον Ιούνιο, στην πράξη αποδεικνύεται ότι μυαλό δεν έβαλαν. Κοτζάμ Βίτσας βάζει στην ίδια συνομοταξία τον Τσακαλώτο και την Αχτσιόγλου. Με το σκεπτικό ότι όλα τα λουλούδια πρέπει να ανθίζουν. Μιλάμε για δύο άτομα με εντελώς διαφορετική θεωρητική προσέγγιση. Με άλλα ερεθίσματα, διαφορετική διαδρομή και… κόντρα ρόλο, όπως θα έλεγε κι ένας κατασταλαγμένος σκηνοθέτης. Κάπως έτσι μπέρδεψαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και το κοινό τους όταν πήγαν και συγκυβέρνησαν με τον Πάνο Καμμένο, αντί να κάνουν τότε το άνοιγμα προς την Κεντροαριστερά. Αλλά φαίνεται ότι στην Κουμουνδούρου δεν ισχύει η ρήση «στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα». Διότι στην πράξη μιλούν και ενεργούν λες και η γνώση δεν αποκτήθηκε ούτε με καθυστέρηση μιας μέρας.
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
