PLUS
Αν η Κουμουνδούρου επιχείρησε και επιχειρεί να φτιάξει μια νέα στρατηγική φόβου για ενδεχόμενη διακυβέρνηση της ΝΔ, ο Μητσοτάκης έχει επιλέξει τη σύνθεση, τις ενωτικές πινελιές και τη στρατηγική της μετριοπάθειας
Ολα δείχνουν αυτοδυναμία – λέει η κυρίαρχη ανάγνωση. Για τη Νέα Δημοκρατία και για την αναμέτρηση των εθνικών εκλογών. Οι τάσεις όπως καταγράφηκαν στις ευρωεκλογές και στους δύο γύρους των αυτοδιοικητικών και μια σειρά παραμέτρων που σημειώνονται ανάμεσα στην 26η Μαΐου και την 7η Ιουλίου, σε αυτό οδηγούν. Μια δυναμική που δείχνει δύσκολο ή αδύνατον να ανασχεθεί.
Και που μπορεί να είχε ως αρχικό σπινθήρα το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα που η κεντροδεξιά παράταξη κατάφερε να στεγάσει, σήμερα όμως μοιάζει να μετασχηματίζεται σε θετική κυβερνητική δυναμική. Είναι χαρακτηριστικό, όπως το ανέδειξε και ο Γιάννης Πρετεντέρης στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», πως η ΝΔ έλαβε 43,6% στις περιφερειακές εκλογές, καθώς και σε σύνολο 5.415.675 εγκύρων ψηφοδελτίων, πήρε 2.360.778 – όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε μόλις 18,7%. Το παραπάνω, συν τις τάσεις που καταγράφονται αυτές τις μέρες, δείχνουν όλο και πιο κοντά την αυτοδυναμία της ΝΔ και την επιχείρηση «λυμένα χέρια» του νέου – δυνητικά – πρωθυπουργού.
Σε ποσοστά προ κρίσης
Η ψήφος στις περιφέρειες ήταν προάγγελος επιστροφής σε εκλογικά ποσοστά προ κρίσης, δηλαδή άνω του 40%. Επιπροσθέτως, στις 10,2 μονάδες φθάνει το προβάδισμα -μεσοσταθμική διαφορά της ΝΔ στην εκτίμηση ψήφου έναντι του ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, την πρώτη μετά τις ευρωεκλογές, που έκανε η Μetron Analysis (Alpha). Ειδικότερα, στην εκτίμηση ψήφου η ΝΔ συγκεντρώνει από 37% έως 42,6%. Ποσοστά συν τοις άλλοις που επαναφέρουν μια δυναμική της προηγούμενης δεκαετίας και προ υπαγωγής της χώρας στο ΔΝΤ με φόντο το Καστελλόριζο.
Οι νέοι αριθμοί, η γαλάζια ηγεμονία στον χάρτη της χώρας και η επιτυχία της συντηρητικής παράταξης να διεμβολίσει το Κέντρο αλλά και να πάρει ακόμη και ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ (το 11% των συριζαίων πήγαν στη ΝΔ βάσει ευρημάτων των exit polls) είναι τα νέα δεδομένα. Για πολλούς τα παραπάνω έχουν ως αιτία την επιτυχία του αφηγήματος που επέλεξε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Αυτό δεν ήταν μόνον το διαρκές αίτημα για εκλογές από την αρχή του 2016 αλλά και πιο μετά μια σαφή οριοθέτηση στο τι Ελλάδα θέλει και πώς τη φαντάζεται – με κορμό ανάταξης τη μεσαία τάξη. Το τελευταίο διάστημα δε, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε και κάτι ακόμη εκλογικά επωφελές. Μετατόπισε τη συζήτηση στην όποια θετική ατζέντα δική του και δεν ετεροπροσδιορίστηκε από την ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν η Κουμουνδούρου επιχείρησε και επιχειρεί να φτιάξει μια νέα στρατηγική φόβου για ενδεχόμενη διακυβέρνηση της ΝΔ, ο Μητσοτάκης έχει επιλέξει τη σύνθεση, τις ενωτικές πινελιές και τη στρατηγική της μετριοπάθειας και των χαμηλών τόνων.
Ενωτικά μηνύματα
Τα τελευταία έγιναν για μία ακόμη φορά διακριτά στην επίσκεψη Μητσοτάκη στα Δωδεκάνησα και ειδικότερα στην πρώτη διήμερη προεκλογική περιοδεία (Ρόδος – Καστελλόριζο – Κάλυμνος – Κως). Εδώ ο πρόεδρος της ΝΔ ξεκαθάρισε: «Είμαστε πολύ λίγοι για να είμαστε διχασμένοι. Μόνο ενωμένοι μπορούμε να διεκδικήσουμε την καλύτερη Ελλάδα που μας αξίζει». Για τη ΝΔ σημείωσε ότι «είναι το κόμμα που δεν χωρίζει τους έλληνες πολίτες σε πολλούς και σε λίγους, αλλά θέλει να κάνει μια καινούργια αρχή με όλους τους πολίτες».
Επίσης έστειλε μήνυμα στον Αλέξη Τσίπρα: «Διαπιστώνω μια απελπισμένη προσπάθεια από τους πολιτικούς μας αντιπάλους να παρουσιάσουν τη Νέα Δημοκρατία ως ένα σκιάχτρο που θα φοβίσει τον κόσμο». Η ελπίδα νικάει πάντα τον φόβο, όπως είπε: «Αυτοί που σήμερα επενδύουν στον φόβο μιας ΝΔ που υπάρχει μόνο στον δικό τους φαντασιακό κόσμο, θα δουν το αποτέλεσμα στην κάλπη.
Η ελπίδα, όμως, δεν θα είναι μια ελπίδα φρούδων υποσχέσεων αλλά θα είναι η ελπίδα της αλήθειας». Στην καμπάνια του φόβου, η ΝΔ θα συνεχίσει τις επόμενες μέρες να απαντά με καμπάνια προγραμματικών διακηρύξεων. Οπως εκτιμούν στο γαλάζιο επιτελείο, του εκλογικούς στόχους βοηθάει η εξαΰλωση των ΑΝΕΛ, η μη κάθοδος του Ποταμιού, η εσωστρέφεια του ΚΙΝΑΛ και η αποπομπή Βενιζέλου, αλλά πάνω απ’ όλα το ηττοπαθές αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ πως η ΝΔ είναι ήδη κυβερνητική δύναμη εχθρική για τις υποτελείς τάξεις του λαού.
