PLUS
Εδώ και πάρα πολλούς αιώνες η Παρασκευή και 13, είναι η μέρα συνυφασμένη με τους χειρότερους αστικούς μύθους και τη δεισιδαιμονία, ειδικότερα στις αγγλοσαξωνικές χώρες, τις ισπανόφωνες και τη Γερμανία.
Σε αυτές τις χώρες ακόμη πολλά κτίρια και ξενοδοχεία δεν αριθμούν τον 13ο όροφο περνώντας από τον 12ο στον 14ο και φυσικά δεν υπάρχει δωμάτιο με τον αριθμό 13. Το ίδιο γίνεται και με την 13η σειρά καθισμάτων στα αεροπλάνα, αλλά και σε πολλούς δρόμους όπου δεν υπάρχει ο αριθμός 13.
Σύμφωνα με τους λαογράφους, δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι η «Παρασκευή και 13» είναι μια γρουσούζικη μέρα. Η αρχαιότερη γνωστή τεκμηριωμένη αναφορά εμφανίζεται το 1869 στη βιογραφία του «Henry Sutherland Edwards» του Gioachino Rossini, ο οποίος πέθανε «Παρασκευή και 13». Το πιθανότερο σενάριο για το ξεκίνημα αυτής της δεισιδαιμονίας μάλλον είναι το γεγονός πως στην Αμερική και την Αγγλία, την ημέρα αυτή κρεμούσαν τους θανατοποινίτες –με αποτέλεσμα να αποκαλείται συχνά η Παρασκευή και ως Ημέρα του Κρεμασμένου– γεγονός που έκανε πολλούς να θεωρήσουν γρουσούζικες τις Παρασκευές. Τώρα αν τύχαινε και ήταν και 13 του μηνός τότε η μέρα παραήταν γρουσούζικη αφού ο αριθμός 13 θεωρείται γρουσούζικος από τότε που συνέλαβαν και οδήγησαν στην πυρά τους περισσότερους ιππότες από το Τάγμα των Ναϊτών ιπποτών την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 1307. Στρατιώτες του Γάλλου βασιλιά χωρίς καμιά προειδοποίηση συνέλαβαν, βασάνισαν και εξολόθρευσαν εκατοντάδες ιππότες, μεταξύ των οποίων και το Μεγάλο Μάγιστρο του Τάγματος, τον Ζακ ντε Μολέ.
Έκτοτε άνθισε η παραφιλολογία για όσα κακά μπορεί να σε βρουν μία ημέρα που συνδυάζει τον αριθμό 13 και την περίφημη κακιά Παρασκευή! Πάντως για τον Ελληνο-Χριστιανικό κόσμο, είναι η Τρίτη και 13 που θεωρείται μαύρη μέρα, και αυτό διότι αν και η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους κράτησε αρκετές μέρες, ήταν ουσιαστικά ένα πρωινό, στις 13 Απριλίου 1204, όπου έγινε η κατάληψη της Πόλης.
