PLUS
“Παρελθόν” από την ηγεσία της γαλλικής εφημερίδας «Libération» αποτελεί πλέον ο Nicolas Demorand, σύμφωνα με συνέντευξη που παραχώρησε ο ίδιος στη «Le Monde».
Με το πέρασμα του χρόνου, οι σχέσεις του με τη σύνταξη του καθημερινού φύλλου επιδεινώθηκαν σε τέτοιο σημείο που πέρασε τέσσερις φορές από «ψήφο εμπιστοσύνης» μεταξύ των συντακτών της εφημερίδας. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειώσουμε ότι στις γαλλικές εφημερίδες, οι συντάκτες ψηφίζουν οι ίδιοι ποιος θα είναι ο διευθυντής τους. Πρώτη διδάξασα θεωρείται η «Le Monde». Η κρίση των σχέσεων του Demorand με τους υφιστάμενους δημοσιογράφους οξύνθηκε ακόμη περισσότερο στις 7 Φεβρουαρίου, ημέρα της γενικής απεργίας των εργαζομένων στη «Libération». Αιτία ήταν ένα κείμενο που έγραψε για το φύλλο του Σαββάτου το οποίο λογοκρίθηκε από τη σύνταξη και δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Ο ίδιος μίλησε για πρώτη φορά για το εν λόγω περιστατικό στο αντίπαλον δέος της εφημερίδας που μέχρι και σήμερα ήταν διευθυντής της, τη «Le Monde».
«Αποφάσισα να παραιτηθώ από το πόστο του διευθυντή και να εγκαταλείψω τη “Libération”», λέει στη συνέντευξή του ο Demorand.
Υπενθυμίζεται ότι «Liberation» αντιμετωπίζει σοβαρή οικονομική κρίση, την οποία οι μέτοχοί της θέλουν να αναχαιτίσουν μεταμορφώνοντας την καθημερινή αυτή γαλλική εφημερίδα σε «κοινωνικό δίκτυο», κάτι που αρνείται σύσσωμη η σύνταξη. Για τον λόγο αυτό προχώρησε σε γενική απεργία την Παρασκευή και το Σάββατο προχώρησε στην έκδοση ενός φύλλου-μανιφέστου. «Είμαστε μια εφημερίδα, όχι ένα εστιατόριο, όχι ένα κοινωνικό δίκτυο, όχι ένας πολιτιστικός χώρος, όχι ένα τηλεοπτικό πλατό, όχι ένα μπαρ, όχι μια μηχανή εκκόλαψης επιχειρήσεων…» αναφερόταν στο εξώφυλλο του φύλλου.
Χρησιμοποιώντας για άλλη μια φορά τα λογοπαίγνια στους τίτλους της που έκαναν διάσημη την εφημερίδα, αυτή η «φωνή οργής» των εργαζομένων εκφράζεται την επομένη της ανακοίνωσης από τους μετόχους ενός σχεδίου με στόχο να μην είναι πια η εφημερίδα «μόνο ένας εκδότης Τύπου σε χαρτί», αλλά ένα «κοινωνικό δίκτυο, δημιουργός περιεχομένων που μπορούν να εξαργυρωθούν από μέσα όπως το βίντεο, η τηλεόραση και τα φόρουμ».
Η «Liberation», η οποία ιδρύθηκε το 1973 από τον φιλόσοφο Ζαν-Πολ Σαρτρ, δεν είχε αρχικά ούτε διαφημίσεις ούτε οικονομικούς μετόχους και είχε εξαρχής ενθαρρύνει τη μάχη όλων των καταπιεσμένων στη Γαλλία και τον κόσμο. Η ελεύθερη πτώση των πωλήσεων, η οποία συνεχίζεται τα τελευταία χρόνια, δημιούργησε μια παγερή ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια εορτασμού των 40 χρόνων ζωής της εφημερίδας.
