PLUS
Καθημερινά διανύει πολλά χιλιόμετρα ώστε να μοιράσει τα γεύματα αγάπης που ο ίδιος ετοιμάζει για τους άπορους της Αθήνας. Ο Παρθένιος Βεζυρέας για τους εξαθλιωμένους και τους τοξικομανείς θα λέγαμε ότι είναι κάτι σαν σύγχρονος άγιος, χαρακτηρισμό που σίγουρα δεν αποδέχεται, αφού δεν επιδιώκει την αυτοπροβολή.
Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ
Ο πατέρας Παρθένιος Βεζυρέας μιλάει στη «Μ» για τα γεύματα αγάπης που προσφέρει καθημερινά σε άστεγους και τοξικομανείς
H καριέρα στο μόντελινγκ, στην TV και οι καταγγελίες για κάποια κακώς κείμενα στους εκκλησιαστικούς κύκλους, για τις οποίες δέχθηκε ακόμη και απειλές κατά της ζωής του
Στον αντίποδα, προσπαθεί να επιτελέσει κοινωνικό έργο. Και το καταφέρνει. Στηρίζεται στα χέρια και στις δυνάμεις του και με τα χρήματα που κερδίζει από το κανάλι του στο YouΤube προβαίνει σε αγαθοεργίες. Άλλωστε δεν τον αποκαλούν τυχαία «παπά των φτωχών».
Μέσα από τα βίντεο που αναρτά στο YouTube ο πατέρας Παρθένιος Βεζυρέας καταφέρνει να συντηρεί έναν ιερό ναό, αλλά και να μοιράζει καθημερινά πολλές δεκάδες μερίδες φαγητού σε αδύναμους συμπολίτες μας. «Το κανάλι έγινε από μία φανουρόπιτα που την ανεβάσαμε και λόγω των πολλών προβολών η YouTube μας έστειλε μήνυμα ώστε όλο αυτό να το κάνουμε δουλειά. Έτσι, από το YouΤube συντηρούμε τα γεύματα αγάπης και φτιάξαμε και την εκκλησία του Αγίου Παρθενίου στην Αθήνα, η οποία είναι η πρώτη εκκλησία του προστάτη των καρκινοπαθών στον κόσμο», περιγράφει στην «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» ο ιερέας.
Το σωματείο
Το συσσίτιό του φέρει το όνομα «Άνθρωπε Αγάπα». Πρόκειται για ένα προσωπικό του επίτευγμα που σίγουρα αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, αφού η αγαθοεργία του δεν κοιτάζει χρώματα και εθνικότητες. Το «Άνθρωπε Αγάπα» είναι ένα φιλανθρωπικό σωματείο το οποίο είναι ενεργό και νόμιμο τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
«Άτυπα λειτουργεί 15 χρόνια, όσα χρόνια ασχολούμαι με τα συσσίτια των αστέγων και των τοξικομανών. Ξεκινήσαμε με το να κάνουμε την αλλαγή του χρόνου στην πλατεία Κουμουνδούρου, με τους άστεγους», λέει ο πατέρας Παρθένιος και προσθέτει: «Καθημερινά μαγειρεύουμε πάνω από 70 μερίδες φαγητό και τις μοιράζουμε το βράδυ στην Αθήνα και στον Πειραιά. Η προσπάθεια αυτή ξεκινάει από τη συλλογή προϊόντων, που κάνουμε με τη βοήθεια του κόσμου, καθώς δεν έχουμε εταιρείες να μας βοηθούν. Και γίνεται έτσι γιατί δεν θέλω να είμαι διαχειριστής μιας κατάστασης. Στα συσσίτια δεν κάνουμε διαχωρισμούς. Δεν γίνεται να κοιτάξεις τα φορολογικά στοιχεία κάποιου που βλέπεις ότι έχει ανάγκη να φάει. Βέβαια, προσέχω να μη γίνεται κατάχρηση. Αλλά δεν μπορώ να κλείσω την πόρτα μου σε κανέναν. Αυτό που με συγκινεί ιδιαίτερα είναι η ευλάβεια με την οποία με υποδέχονται οι άνθρωποι εκεί. Δηλαδή, βλέπεις τα παιδιά κάτω να τρυπιούνται με τις βελόνες και με το που με δουν σηκώνονται να με χαιρετήσουν από σεβασμό προς το ράσο. Αυτό είναι σπουδαίο από μόνο του».
Αρκετοί γνωστοί μάγειρες και σεφ έχουν σταθεί αρωγοί και συνοδοιπόροι στο όραμα του πατέρα για μια καλύτερη κοινωνία, όπως αναφέρει ο ίδιος στην «Μ»: «Μέσα στην πορεία του ‘‘Άνθρωπε Αγάπα’’, μας έχουν σταθεί και πολλοί γνωστοί σεφ, αφού βοήθησαν το έργο μας. Η Μαρία Εκμεκτσίογλου και η Ντίνα Νικολάου με βοήθησαν πάρα πολύ. Όπως και ο Ιάκωβος Απέργης και ο Γιώργος Τσούλης. Υπήρξαν και δημοσιογράφοι που μας στήριξαν, αλλά και δημοσιογράφοι που χτύπησαν αυτή την κατάσταση και χειρίστηκαν την παλαιότερη κατάσταση, την τηλεοπτική μου παρουσία, την αναπαρήγαγαν μετά από χρόνια και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κλείσουν πόρτες από χορηγούς στο συσσίτιο».
Αλήθεια, λόγω της μεγάλης απήχησης που γνωρίζουν τα βίντεο που αναρτά, θα ήταν ανοιχτός σε μια τηλεοπτική πρόταση; «Θα ήμουν ανοιχτός σε μια τηλεοπτική πρόταση, αν υπάρξει κάτι αξιόλογο. Χωρίς αυτό να προϋποθέτει την αυτοπροβολή. Θέλω να προβληθεί η μοναστηριακή κουζίνα και μόνο, καθώς και το φιλανθρωπικό έργο», ξεκαθαρίζει ο πατήρ Παρθένιος.
Ο π. Παρθένιος από μικρό παιδί βρισκόταν στους κόλπους της Εκκλησίας. Τώρα, ως ιερέας, δίνει τις δικές του μάχες για έναν καλύτερο κόσμο. «Πάντα αγαπούσα την Εκκλησία, απλώς με έναν διαφορετικό τρόπο. Ονειρευόμουν μια Εκκλησία διαφορετική, μακριά από τα πλούτη και τις ίντριγκες. Και δεν ονειρεύτηκα ποτέ να γίνω μισθωτός παπάς, πάντα ήθελα να αγωνίζομαι για να βγάλω τα προς το ζην. Οι κληρικοί του παλαιού ημερολογίου δεν έχουμε ασφάλεια ούτε φάρμακα, και γι’ αυτό παλεύω χρόνια. Ελπίζω κάποιος υπουργός να ευαισθητοποιηθεί», αναφέρει ο ιερέας.
Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 2000 «τράβηξε» πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς να το επιθυμεί. Βρέθηκε στο προσκήνιο επειδή απλώς αντέδρασε σε ένα σάπιο σύστημα που εκείνη την εποχή καλά κρατούσε σε κάποιους εκκλησιαστικούς κύκλους. Ο Βεζυρέας «βγήκε» μπροστά και πρωταγωνίστησε σε σοβαρότατες αποκαλύψεις, «πολεμώντας» τη βρωμιά. Ο πατέρας χωρίς φόβο και πάθος μίλησε στην «Μ» για εκείνη την εποχή που περιστασιακά βρέθηκε περιστασιακά σε τηλεοπτικά πάνελ και περπάτησε σε μεγάλες πασαρέλες σαν μοντέλο: «Η αναγνωρισιμότητα και η κοσμική ζωή ήρθε μετά τις τηλεοπτικές καταγγελίες που είχα κάνει και αυτή την προσπάθεια που έκανα να αποτυπώσω κάποια κακώς κείμενα που συνάντησα στην ιερατική μου ζωή. Ίσως δεν είχα έρθει από την επαρχία έτοιμος να αντιμετωπίσω τα πάντα, οπότε όταν ήρθα αντιμέτωπος με σκληρές καταστάσεις, με εξόργισαν. Στο κομμάτι του μόντελινγκ και της τηλεόρασης ποτέ δεν αντιμετώπισα αυτά που είδα να γίνονται μέσα στην Εκκλησία. Με προσωπικό κόστος και με την άγνοια του νεαρού της ηλικίας και των δημοσιογράφων μπήκα σε αυτή την περιπέτεια». Και όπως αναλογίζεται πλέον ο π. Παρθένιος όλα έγιναν… «καλώς μάλλον, γιατί αυτό με έκανε πιο δυνατό. Ήταν πάρα πολύ δύσκολη περίοδος, ψυχικά. Και πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να ξεχαστεί όλο αυτό. Τότε είχα εκφοβισμούς και απειλές ακόμα και κατά της ζωής μου. Αν και μίλησα επώνυμα για όλα αυτά, τότε δεν είχα ποτέ καμία μήνυση. Δεν αμφισβήτησε ποτέ κανείς τα λεγόμενά μου. Μετά από 22 χρόνια δικαιώθηκε ο αγώνας μου, γιατί έφτιαξα μια υπέροχη εκκλησία, έχω χιλιάδες κόσμο που με αγαπάει και κάνω όλο αυτό το έργο». Και αυτό, όπως λέει, είναι η δικαίωσή του.
[postgallery]
