Πάτρα: Δικαστική απόφαση-κόλαφος για την ελευθερία του Τύπου από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών!

Η υπ’ αριθμ. 2453/2023 Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα Ασφαλιστικών μέτρων), η οποία εκδόθηκε κατόπιν αίτησης ασφαλιστικών μέτρων της κ. Πισπιρίγκου, υποχρέωσε τον Πέτρο Κουσουλό και την «ΜΠΑΜ» να παραλείπουν προσωρινά κάθε προσβολή της προσωπικότητας της κ. Πισπιρίγκου και των προσωπικών της δεδομένων, κάθε αναφορά στο ονοματεπώνυμό της, κάθε δημοσίευση της φωτογραφίας του προσώπου της και κάθε διαρροή εγγράφων των ποινικών δικογραφιών που την αφορούν.

Από τον Πέτρο Κουσουλό

Η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί ευθεία προσβολή στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελευθερίας του Τύπου (άρθρο 14 Σ.), στρέφεται κατά του πλουραλισμού και της πολυφωνίας και πλήττει στον πυρήνα του το δικαίωμα των δημοσιογράφων να ενημερώνουν την κοινή γνώμη για ζητήματα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος, καθώς θέτει ανεπίτρεπτους, νομικά, ηθικά και κοινωνικά, περιορισμούς στην άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.

Το παράδοξο της συγκεκριμένης απόφασης, που την καθιστά πρόδηλα αντισυνταγματική, είναι ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται η ερμηνεία της νομικής έννοιας «του δικαιολογημένου ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης», καθώς o εκδώσας αυτήν πρόεδρος του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών υιοθέτησε μια ακραία ερμηνευτικά παραδοχή, η οποία και δεσμεύει απεριόριστα τους λειτουργούς του Τύπου και αντίκειται στην ημεδαπή και ενωσιακή νομοθεσία για την ελευθερία του Τύπου.

Ειδικότερα στο 6ο φύλλο της αποφάσεως έγιναν δεκτά τα ακόλουθα:

«Στην τελευταία όμως περίπτωση, εφόσον τα πρόσωπα αυτά έχουν κριθεί προηγουμένως ένοχοι με αμετάκλητη δικαστική απόφαση, δεδομένου ότι, πριν από την αμετάκλητη καταδίκη τους λόγω του τεκμηρίου της αθωότητας, δεν έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα και για τον λόγο αυτόν δεν έχουν καταστεί ακόμα πρόσωπα της επικαιρότητας με την παραπάνω έννοια και επομένως ισχύει και γι’ αυτούς ό,τι ακριβώς και για οποιοδήποτε άλλον, στον οποίο δεν έχει αποδοθεί κατηγορία, η προσβολή δηλαδή της εικόνας τους δεν είναι δυνατή, παρά μόνο με τη συναίνεση ή την έγκρισή τους. Συνεπώς, πριν από την αμετάκλητη καταδίκη κάποιου για έγκλημα που του αποδίδεται και έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον του κοινωνικού συνόλου, δεν υφίσταται, από μόνο το γεγονός τούτο, δικαιολογημένο ενδιαφέρον του Τύπου για την προβολή της εικόνας του».

Με τη συγκεκριμένη ευθέως αντικείμενη στον νόμο παραδοχή του, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το δικαιολογημένο ενδιαφέρον του Τύπου για ενημέρωση του κοινού συντρέχει μόνο μετά την αμετάκλητη καταδίκη ενός κατηγορουμένου και όχι πριν από αυτήν. Επομένως κατά το σκεπτικό της απόφασης, από την άσκηση της ποινικής δίωξης μέχρι και την αμετάκλητη καταδίκη ενός προσώπου, δηλαδή αφού εξαντληθεί ο α’ βαθμός, ο β’ βαθμός κατ’ έφεση και εφόσον δεν αναιρεθεί από τον Άρειο Πάγο (δηλαδή στην πράξη μετά από τουλάχιστον δέκα χρόνια!), η κοινή γνώμη δεν πρέπει να ενημερώνεται για κανένα ζήτημα για το όποιο δικαιολογημένο ενδιαφέρον της να γνωρίζει! Κατά συνέπεια κατά την άνω απόφαση, η οποία θα τεθεί υπ’ όψιν των αρμόδιων ημεδαπών δικαστηρίων και των αρμόδιων ευρωπαϊκών Αρχών, πριν από την αμετάκλητη καταδίκη ο Τύπος θα πρέπει να είναι φιμωμένος και να κρατάει τους πολίτες στο απόλυτο σκοτάδι, αναμένοντας σειρά ετών για να τολμήσει να τους ενημερώσει!

Μάλιστα, το παράδοξο -και όχι μόνο- της άνω απόφασης καθίσταται ακόμη πιο έκδηλο εκ του ότι στην άνω υπόθεση η ίδια η κατηγορουμένη κ. Πισπιρίγκου ήταν αυτή η οποία αυτοβούλως και με ιδιαίτερη ζέση, όχι μόνο εκτέθηκε στη δημοσιότητα, αλλά και επιμελώς την καλλιέργησε επιδιώκοντας η ίδια τη συμμετοχή της σε πλείστες όσες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές.

Τέτοιου είδους αποφάσεις, ιδίως σε χώρες όπως η Ελλάδα, που σε ορισμένες περιπτώσεις για την αμετάκλητη καταδίκη ενός προσώπου, απαιτούνται δέκα (10) και πλέον έτη, αποτελούν τεράστια δέσμευση για τους δημοσιογράφους και καταργούν τη συνταγματικά κατοχυρωμένη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο προστατευόμενη ελευθερία του Τύπου.

Επιπλέον, η συγκεκριμένη απόφαση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πάγια νομολογία του Αρείου Πάγου (ενδεικτικά ΑΠ 292/2020), καθώς το Ανώτατο Δικαστήριο έχει κρίνει ότι:

«Δικαιολογημένο ενδιαφέρον, που πηγάζει από τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία και κοινωνική αποστολή του Τύπου, έχουν και τα πρόσωπα που συνδέονται με τη λειτουργία του, όπως προπάντων είναι οι δημοσιογράφοι, αλλά και γενικότερα όσοι κάνουν χρήση του Τύπου για τη δημοσίευση ειδήσεων και σχολίων σχετικών με τις πράξεις και τη συμπεριφορά φυσικών ή νομικών προσώπων ή ομάδων προσώπων, που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για το κοινωνικό σύνολο. Έτσι, είναι επιτρεπτά για τα πρόσωπα αυτά δημοσιεύματα προς ενημέρωση του κοινού, ακόμη και αν περιέχουν οξεία κριτική και δυσμενείς σε βάρος τους χαρακτηρισμούς (ΑΠ 1662/2005)…».

Χωρίς αυτονόητα ο ΑΠ να θέτει ως όρο για την παροχή αυτής της επιβεβλημένης για την ελευθερία του Τύπου ενημέρωσης την ύπαρξη προηγούμενης αμετάκλητης καταδίκης.

Η νομική ομάδα του Πέτρου Κουσουλού και της «ΜΠΑΜ» θα προβεί άμεσα στις κατά τον νόμο δέουσες ενέργειες για να αναδειχθεί στις ημεδαπές και ευρωπαϊκές Αρχές, δικαστικές και μη, η σκανδαλώδης αυτή απόφαση, που αποτελεί πληγή για τη Δημοκρατία, την ελευθεροτυπία, την πολυφωνία και τον πλουραλισμό!                                                                           Αθηνών

Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί και την στήλη ΕΔΩΛΙΟ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τέμπη: Ποινική δίωξη σε στελέχη του ΟΣΕ για τη μετάταξη του σταθμάρχη

Πολυτεχνειούπολη: Ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους οι πέντε ανήλικοι που συνελήφθησαν