Πάτρα – Δίκη Πισπιρίγκου: Η απολογία της κατηγορουμένης

Συνεχίζεται σήμερα, στην κατάμεστη αίθουσα του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου η απολογία της Ρούλας Πισπιρίγκου. Αρχικά η κατηγορουμένη έκανε αναφορά στα περιστατικά πριν την εισαγωγή της κόρης της στο Καραμανδάνειο:

“Η Τζωρτζίνα έχει πάει και σταθμό δίπλα από το σπίτι για πολύ λίγες μέρες γιατί ήταν επικίνδυνη η εγκατάσταση και αλλάξαμε και πήγαμε στο ιδιωτικό μετά. Σας έδωσα πιστεύω την προηγούμενη φορά να καταλάβετε πώς ήταν το παιδί μου μέχρι που αρρώστησε.

Των Νίκου Νικολετάκη & Τζένης Μάρκου

Ας πάμε στα γεγονότα του Καραμανδάνειου. Θα ξεκινήσω μια μέρα πριν την εισαγωγή της Τζωρτζίνας στο Καραμανδάνειο. Εκείνη την περίοδο υπήρχε ένας τσακωμός με τον εν διαστάσει σύζυγο μου και εγώ είχα πάρει το παιδί μου και είχα πάει στο σπίτι της μητέρας μου να μείνω. Την πήρα το μεσημεράκι και πήγαμε στην μητέρα μου. Προς κάτω Αχαγιά. Ήμασταν εκεί με τη μητέρα μου τον πατριό μου την αδερφή μου, η Τζωρτζίνα μου κι εγώ. Το μεσημέρι έκανα την τηλεδιάσκεψη το μάθημα με το λάπτοπ. Μετά διάβασε και το βράδυ παραγγείλαμε απ έξω και έφαγε και παγωτό.

Περίπου στις 11 ήμασταν στον καναπέ και είπα μια κουβέντα για την 4η εγκυμοσύνη μου. Και λέω είμαι αποφασισμένη να κρατήσω το μωρό κι ας μην είμαι με τον Δασκαλάκη. Μόλις της το ανακοίνωσα πετάχτηκε πάνω και μου είπε μαμά σε ευχαριστώ σε αγαπάω μου έκανε σφιχτή αγκαλιά. Βλέπαμε μετά τηλεόραση και περίπου 11 πήρε το τάμπλετ και πήγε στο δωμάτιο να ξαπλώσει.

Είναι σπίτι που έχει δύο υπνοδωμάτια. Σε αυτό το σημείο να πω επειδή έγινε μια ερώτηση στο θείο μου για το αν κοιμόταν μαζί με το παιδί. Να σας πω ότι ήμασταν πολλά άτομα σαν οικογένεια. Φανταστείτε σε ένα σπίτι με δύο υπνοδωμάτια, ανοίγαμε καναπέδες για να κοιμηθούμε όλοι μαζί. Η Τζωρτζίνα κοιμόταν ακριβώς μπροστά στον καναπέ που γίνεται κρεβάτι.

Το βράδυ εκείνο η αδερφή μου κοιμόταν σε εκείνον τον καναπέ. Η Τζωρτζίνα πήρε το τάμπλετ και κοιμήθηκε. Η νύχτα ήταν ήρεμη περίπου εγώ κοιμάμαι με την τηλεόραση ανοιχτή δεν υπήρχε σκοτάδι. Η πόρτα ανοιχτή. Υπήρχε οπτική επαφή με το σαλόνι. Και το κεφάλι της αδερφής μου ήταν στην πόρτα. Η Τζωρτζίνα γύρω στις 6μιση την ένιωσα δίπλα μου να τινάζεται. Σηκώθηκα την ξύπνησα την σκούντησα στον ώμο της πετάχτηκε και της λέω τι συμβαίνει. Μου λέει δεν ξέρω δεν κατάλαβα κάτι.

Της λέω όλα καλά ;

Μου λέει “ναι γύρισε πλευρό” και κοιμήθηκε. Με άκουσε η Δήμητρα (αδερφή) μου, λέει τι έγινε, της λέω έτσι κι έτσι και ξανά ξαπλώσαμε. Η Τζωρτζίνα είχε τα μαλλιά της μπροστά και της τα γύρισα να βλέπω το πρόσωπο της, την γύρισα στο χέρι μου να την έχω αγκαλιά και έβλεπα τηλεόραση. 10 λεπτά όλο αυτό να ήταν; Και πετάχτηκε ξανά. Όμως αυτή τη φορά το παιδί άνοιξε τα μάτια μου και μου λέει τρέμω γιατί τρέμω; Ανοίγω το φως τη βλέπω τρομαγμένη. Το πάνω χείλος ήταν κάπως κόκκινο. Της λέω τι συμβαίνει. ; Μου λέει μαμά μου κάτι έχω τρέμω. Μου είπε ότι είδε ένα όνειρο. Το ακούει η αδερφή μου , λέω στο παιδί θα φωνάξω λίγο τη Δήμητρα μέσα. Λέει το παιδί πονάει η κοιλιά μου. Δεν μπορώ λέει γιατί πίσω στην πλάτη έχω μια βόμβα .

Είναι μεγάλος ο πόνος. Η Τζωρτζίνα δεν ήθελε τους γιατρούς και για εμβόλιο που πηγαίναμε δεν ήθελε. Εκείνη την ημέρα το παιδί ζητούσε γιατρό. Ωστόσο εγώ είχα πάει στο υπνοδωμάτιο κ είχα ξυπνήσει τον πατριό μου γιατί εγώ δεν οδηγώ. Ξύπνησε και η μητέρα μου. Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε αν είναι κάτι σοβαρό αυτό που της συμβαίνει η αν είναι κάποιο άγχος.

Εκείνη επέμενε ότι ήθελε να πάει στον γιατρό. Εκείνη την ώρα που ήταν 7, άλλαζε η εφημερία και μας βόλευε πιο γρήγορα να πάμε στο Καραμανδάνειο. Να σας πω την αλήθεια δεν ντύθηκα. Ήμουν με ένα κολάν και το παιδί με τις πιτζάμες.

Μια φόρμα unicorn που ήταν και η αγαπημένη της. Δεν πιστεύαμε ότι θα μείνουμε. Αλλά όταν έχεις χάσει 2 παιδιά και βηχαλάκι να κάνει το παιδί σου είναι ο απόλυτος φόβος. Είχα βάλει μια ασπίδα για να είναι υπερπροστατεύεται η Τζωρτζίνα. Πίστεψα ότι όλο αυτό δημιουργήθηκε από το όνειρο που είδε. Δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι η έκβαση της νοσηλείας θα είναι αυτή.

Πήγαμε στο αμάξι , στη διαδρομή πατούσε κόρνες. Φτάσαμε. Πήγαμε στα εξωτερικά και μας είπαν ότι πρέπει να περιμένουμε 5-10 λεπτά γιατί δεν μπορούσαν να μας δεχτούν λόγω εφημερίας. Εξηγώ το περιστατικό στους γιατρούς. Εγώ δεν μπορούσα να γνωρίζω αν είναι σπασμός ή κάτι άλλο.

Ενημερώθηκε ο μπαμπάς της, ήρθε μαζί με τον σύντροφο της μητέρας του. Η Τζωρτζίνα ήταν με μένα στα ιατρεία και περιμέναμε να πάρουμε πίεση πυρετό και αίμα. Θα χτυπούσαν λέει και στον καρπό για να πάρουν αέριο. Λόγω κορονοϊού δεν μπορούσαν να είναι δύο μέσα. Οπότε βγήκα εγώ να ενημερώσω τον Μάνο έμεινε η Δήμητρα. Μπήκε ο Μάνος. Απ’ ότι μου είπε η αδερφή μου μετά, το παιδί δεν τον ήθελε. Βγήκε ο Μάνος φώναζε μου έλεγε “το παιδί δε με θέλει και τι συμβαίνει.” Του λέω έχει περάσει πολλά το παιδί για αυτό. Δεν ρώτησα την Τζωρτζίνα γιατί δεν ήθελε τον μπαμπά της γιατί είχα στο μυαλό μου τι θα γίνει με την υγεία της. Ο Μάνος δεν ήθελε να δεχθεί την άρνηση του παιδιού προς εκείνον και πίστευε ότι μπορεί να το έχουμε στρέψει το παιδί εναντίον του. Πράγματα που δεν έγιναν ποτέ. Το τι συζητούσα εγώ με τους γονείς μου δεν τα λέγαμε ποτέ στην Τζωρτζίνα.

Η Τζωρτζίνα τελικά έκανε εισαγωγή γιατί μου είπαν ότι υπάρχει ένα είδος επιληψίας που εμφανίζεται στα 8 και πρέπει να το διερευνήσουν. Θεώρησαν ότι έπρεπε να νοσηλευτεί. Την κράτησαν. Κατευθείαν μετά από λίγη ώρα πήγαμε στο δωμάτιο. Εγώ όμως ήμουν με τα ρούχα του ύπνου. Έφυγα με τον πατριό μου να πάμε να πάρουμε πράγματα για το παιδί. Της πήγα και τηλεόραση και το λάπτοπ μήπως ήθελε να μπει στο μάθημα λίγο το μεσημέρι να ακούσει τους συμμαθητές της κλπ. Μου είπε η δασκάλα αν θέλει να μπει χωρίς να της κάνουν κάποια ερώτηση κλπ.

Πήρα τα πράγματα του παιδιού, παντόφλες σαμπουάν, είδη πρώτης ανάγκης. Το παιδί είχε μείνει με την αδερφή μου. Είχαν κανονίσει την πρώτη μαγνητική εγκεφάλου και κάναμε και ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Δε θυμάμαι με ποια σειρά έγιναν. Μέχρι να γυρίσουμε πίσω επικοινώνησα με τον Μάνο ο οποίος με κάποιο τρόπο μέσω γνωστού είχε μάθει για την μαγνητική και μου είπε ότι είναι καθαρή. Μου εξήγησε ο κος Κατερέλλος ότι υπάρχει ένα είδος επιληψίας που εμφανίζεται γύρω στα 8 έτη. Μου εξήγησε ο γιατρός ότι ναι μεν το καρδιογράφημα ήταν καλό αλλά δεν μπορούσε να μου δείξει τι είχε γίνει πριν στο σπίτι. Μου είπε όμως ότι θα έκανε και ένα δεύτερο για το οποίο έπρεπε να την κρατήσω ξύπνια μέχρι τις 4 το πρωί.

Ήταν 8 του μήνα. Δε θυμάμαι να με προβλημάτισε κάτι. Κάποια στιγμή ανέβασε κάποιες σφίξεις. Και φώναξα τους γιατρούς και μου είπαν ότι μέχρι 120 μην σας προβληματίζει καθόλου. Της είχαν βάλει ένα μόνιτορ. Έδειχνε την αναπνοή και τους παλμούς. Αυτό το είχε από τις 8 του μήνα που μπήκε στο νοσοκομείο. Κάναμε το εγκεφαλογράφημα. Μου είπε πάλι ο γιατρός ότι δεν έβλεπε κάτι. Ήρθε και νοσοκόμα να δει αν είχαμε ξυπνήσει δεν είχε κοιμηθεί καθόλου ήταν πολύ ταλαιπωρημένη. Μετά από λίγη ώρα περνάει επίσκεψη ιατρείου.

Μου είπε ο γιατρός ότι μάλλον είναι κάτι ψυχολογικό από αυτά που έχει ζήσει τα άσχημα. Πίστεψα κι εγώ ότι το σωματοποιεί όλο αυτό. Με τα παιδιά που χάσαμε και δεν εκφραζόταν. Στο σχολείο η Τζωρτζίνα είχε παιδοψυχολόγο. Μας είχε πει ότι το παιδί δεν έχει κάποιο πρόβλημα απλά το μόνο που είχε ήταν ότι είχε μέσα στο μυαλό της επίμονα την ιδέα να κάνει αδερφάκι. Όταν μας το πρώτο είπε ο Μάνος ήταν εντελώς αρνητικός. Την επόμενη φορά έκπληκτη η ψυχολόγος άκουσε τον Μάνο να λέει “θέλω κι εγώ να κάνω άλλο ένα παιδί”.

Δεν μπορούσα κι εγώ να το εξηγήσω. Ίσως είχε σκεφτεί αυτά που του είπε η ψυχολόγος. Ξαφνικά χάνεις το παιδί κι εκεί που περπατάς στο δρόμο και τα δυο χέρια σου είναι με τα χέρια των παιδιών και ξαφνικά το ένα είναι κενό, παθαίνεις σοκ! (Κλαίει) . Η Ίριδα δεν αναπλήρωσε το κενό της Μαλένας στην ψυχή μου, ήταν όμως πάλι η χαρά της ζωής. Το σπίτι είχε πένθος και μαυρίλα. Η Ίριδα , το όνομα της είναι χαρακτηριστικό. Από το ουράνιο τόξο γιατί ήταν αυτό μέσα στο σπίτι μας. Μετά όμως έσβησαν κι αυτά τα χρώματα της Ίριδας πάλι ξαφνικά.

Όμως είχα 2 ιατροδικαστικές οι οποίες μου έλεγαν ότι το ένα σου παιδί έχει αυτό το άλλο έχει το άλλο. Δεν υπήρχε υποψία κατηγορίας ούτε προς το πρόσωπο μου ούτε προς κανέναν άλλον. Επιστρέφω στις 9/4, ήταν η ώρα του εξιτηρίου. Συζητήσαμε , εγώ όμως, είχα ήδη επικοινωνήσει με την αδερφή μου και τη μητέρα μου γιατί στην Πάτρα υπάρχει ένα κέντρο ψυχικής υγείας για παιδιά. Η μαμά μου είχε επικοινωνήσει για να πάμε κατευθείαν εκεί με το που βγούμε. Ήταν και δημόσιο. Γιατί οικονομικά δεν ήμασταν καλά. Τα 11 χρόνια που ήμασταν παντρεμένοι είχαμε βοήθεια από τους δικούς μας αλλά δεν ήμασταν πλούσιοι. Καθόλου. Μαζεύω τα πράγματα και ακούω την Τζωρτζινα να κάνει έναν τεράστιο βήχα.

Η δίκη διακόπηκε καθώς από ένα σημείο και μετά δεν λειτουργούσε το καταγραφικό και γίνονται προσπάθειες να αποκατασταθεί η βλάβη.

Η συνεδρίαση συνεχίζεται καθώς φαίνεται ότι λύθηκε το πρόβλημα με το καταγραφικό. Στην αίθουσα βρίσκονται η οικογένεια της κατηγορουμένης, ο Μάνος Δασκαλάκης και πλήθος κόσμου.

“Πεθάναμε”

Στη συνέχεια της απολογίας της η κατηγορουμένη αναφέρθηκε στις καρδιολογικές εξετάσεις της Τζωρτζίνας:

“Σήμερα μπορεί να σας κουράσω και να πηγαίνω μπρος-πίσω γιατί είναι τόσες πολλές οι πληροφορίες. Η κα Καρατζά λοιπόν μας είχε πει μετά το θάνατο της Ίριδας “να κάνουμε στην Τζωρτζίνα προληπτικά υπέρηχο και καρδιογράφημα”. Κάναμε και μας είχε πει ότι το παιδί δεν είχε κάτι. Θέλω να επισημάνω ότι προφορικά μας είχε πει ότι ακούει ένα φύσημα. Το ίδιο μας είχε πει και για την Ίριδα το περίεργο είναι ότι το φύσημα το άκουσα στο Παίδων. Δεν πίστευα ότι μετά από τόσα νοσοκομεία και εξετάσεις δεν μας είχαν αναφέρει κάτι για φύσημα. Ήταν σοκαριστικό ότι το άκουσα στο Παίδων.

Μπορείτε να έρθετε λίγο γιατί το παιδί δεν είναι καλά. Της εξηγώ ότι ενώ η Τζωρτζίνα ήταν στο κρεβάτι και έβηξε δυνατά και έβγαλε αυτό το υγρό. Της είπα μα είναι δυνατόν; Μου απαντάει ότι το παιδί είναι καλά μου λέει ότι το παιδί δεν έχει τίποτα είναι ψυχολογικό.

Αυτό το παιδί θα βγάζατε έξω ; Ήμουν πολύ εκνευρισμένη γιατί πίστευα ήθελαν να διώξουν το παιδί. Μου έλεγε ηρεμήστε το μόνο που είχε ήταν αύξηση στα λευκά αιμοσφαίρια. Ήρθαν έβαλαν ένα τετράγωνο πράγμα που έβλεπες το οξυγόνο και τους παλμούς αλλά δεν είχε την μορφή όπως το προηγούμενο έδειχνε μόνο νούμερα. Την έβαλαν το οξύμετρο κοιμήθηκε δεν πέρασε ούτε μια ώρα πιστεύω και ξυπνάει βήχει κάνει εμετό. Το παιδί είχε να φάει από την προηγούμενη μέρα. Δεν έβγαζε τροφή μόνο υγρά. Εάν θυμάμαι καλά έκανα μια συζήτηση με την γιατρό για ποιον λόγο ανεβαίνουν οι σφίξεις και μας είπαν λόγω στρες. Πρώτη φορά το άκουσα εδώ γιατί δεν μας το είχαν πει ούτε σαν ιδέα αυτό. Μετά η Τζωρτζίνα άρχιζε να πέφτει μετά τον εμετό δεν ήταν τόσο ζωηρή, δεν μιλούσε πολύ. Σε αυτό το σημείο θέλω να πω ότι το παιδί απαντούσε στις ερωτήσεις των γιατρών γιατί είπαν ότι το παιδί δεν μιλούσε. Αφού ηρέμησε καθόμουν δίπλα της και βλέπαμε το λαπτοπ και το απόγευμα λίγο πριν την επίσκεψη των γιατρών άρχισε πάλι το βήχα μου είχαν πει να βλέπω την οθόνη για τις σφίξεις.

Είχα συνέχεια τα μάτια μου συνεχώς εκεί. Έβλεπα ότι ανέβαιναν οι σφίξεις του παιδιού και μου έλεγαν μην αγχώνεστε είναι φυσιολογικό. Θα κάνουμε έναν υπέρηχο στην κοιλιά και θα σας πούμε. Κάνουν υπέρηχο και έχει διογκωμένους λεμφαδένες . Κατευθείαν σκέφτηκα την Μαλένα λέω, “πάει πεθάναμε”. Μην μου πείτε ότι το παιδί έχει καρκίνο ή λευχαιμία. Όχι μου λέει γαστρεντερικά. Παίρνω τον Μάνο, τον ρωτάω αν έχει αυτός ή από το περιβάλλον να έχει συμπτώματα. Μου απαντάει όχι. Μου λένε ότι μπορεί να κόλλησε από το νοσοκομείο.”

Μάλιστα μου την χαρακτήρισαν ιογενή. Περνάει το απόγευμα κοιμόμαστε, ξαφνικά άρχισα να βλέπω ότι το παιδί δεν πολύ μιλούσε. Μετά το συζήτησα με τον Μάνο και τον προβλημάτισε κι εκείνον. Ότι δεν είχε όρεξη κλπ.

Είπαμε να ξεκινήσει σιγά σιγά να πίνει γουλιές νερό. Ρώτησα τότε κατά πόσο μπορεί να φάει το παιδί κάτι απέξω, πχ στήθος κοτόπουλο. Μου είπαν ότι και μπιφτέκι μπορεί να φάει αρκεί να είναι στεγνά. Έφαγε μπιφτέκι. Το βράδυ ενώ κοιμόμασταν πάλι με ξύπνησε ξανά 9 προς 10 με τον ίδιο βήχα. Δεν μπορούσε να πάρει ανάσα. Τρέχοντας πάλι γιατροί νοσηλευτές μέσα στο δωμάτιο. Πάλι γιατροί , νοσηλευτές. Έκανε στις 10 τον υπέρηχο και τίποτα άλλο μέσα στην ημέρα. Φωνάζω τους γιατρούς η νοσοκόμα που μπήκε της μιλούσε και δεν αντιδρούσε.

Παίρνω τον Μάνο τηλέφωνο και του λέω “το παιδί Μάνο δεν αντιδρά, είναι σαν να κοιμάται”. Μπήκε μέσα η γιατρός και της φώναξε το όνομα της και το παιδί δεν άνοιξε τα μάτια του. Της είχαν βάλει και οξυγόνο και μας είπαν ότι λόγω του επεισοδίου αυτού θα της κάνουν μια ακτινογραφία. Ο Μάνος την είχε αγκαλιά και εγώ κρατούσα δίπλα τον ορό. Θα πάρουμε λένε πάλι αέρια . Η Τζωρτζίνα δεν ήθελε γιατί είχε πονέσει την προηγούμενη φορά. (Κλαίει). Εντωμεταξύ εγώ προσπαθούσα να την ξεγελάσω να μην το καταλάβει γιατί δεν έπρεπε να κουνηθεί.

Πέρασε κι αυτό ήταν ήσυχη μετά .το πρωί έφυγα εγώ να καθίσει λίγο με τον μπαμπά της. Για να φτιάξουν οι σχέσεις τους πάλι. Για το οξυγόνο να σας πω ότι το προηγούμενο βράδυ της ακτινογραφίας ήρθε η γιατρός έκανε μια πρόβα με τη μάσκα και το οξυγόνο του παιδιού έπεφτε. Και της ξανά έβαζε τη μάσκα. Μας είπαν ότι τώρα πλέον θα μπει αντιβίωση. Έκαναν μια υπόθεση ότι μπορεί να έχει καταπιεί σάλιο ανάποδα και να έχει πάει στους πνεύμονες. Τη μια μέρα κοινώς είχε γαστρεντερίτιδα, την άλλη βρογχοπνευμονία και κάναμε τον σταυρό μας. Τι θα μας ξημερώσει και τι θα έχει την επόμενη. Σκέφτηκα ότι στο Ρίο λόγω του ότι είναι πανεπιστημιακό μήπως μας δώσουν μεγαλύτερη προσοχή. Το Καραμανδάνειο εντάξει ήταν ένα ετοιμόρροπο κτήριο, στις περισσότερες βάρδιες οι γιατροί είναι ειδικευόμενοι. Έπρεπε να καταλήξουμε επιτέλους τι συμβαίνει. Δηλαδή μπήκαμε για άλλο πράγμα και μετά μας έλεγαν άλλα.

Εκείνη τη στιγμή της έπεφτε στο οξυγόνο ενώ είχε στη μύτη της αυτά τα «γυαλάκια» που το παρέχουν. Πάω να χτυπήσω το κουδούνι. Σηκώνεται το παιδί πάνω, και κάνει προς τα πίσω! Αρχίζω να φωνάζω από την πόρτα “Τζωρτζίνα, Τζωρτζίνα”! Εκείνη την πόρτα ανοίγει η πόρτα της άλλης μαμάς που ήταν στο δωμάτιο. Λέω στο νοσοκόμα τρέξτε. Είχα πολλή ταραχή εκείνη τη στιγμή. Μπαίνει μέσα και μου λέει φωνάζω τους γιατρούς. Ταράχτηκε κι αυτοί . Εγώ φεύγω προς το διάδρομο και πάω προς τους γιατρούς. Στα ενδιάμεσα συναντηθήκαμε και θυμάμαι μα με ρωτάει η γιατρός .

Της λέω “το παιδί είναι μπλε, τίναξε τα χέρια της, δεν ανασαίνει” δε θυμάμαι ούτε τι έλεγα. Την ρωτούσα τι συμβαίνει; Βλέπω την Κα Δημητροπούλου να κατεβάζει το κρεβάτι γρήγορα και να κάνει πάνω στο παιδί συμπιέσεις. (Κλαίει) . ΛΕΩ ΟΧΙ, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ, ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ! Γιατί το είχα δει στη Μαλένα. Παίρνω τον Μάνο του λέω τρέχα. Απέναντι ήταν ένα σκαλοπάτι. Μου κόπηκαν τα πόδια. Έκατσα στο σκαλοπάτι. Μου είπαν να βγω έξω. Έβλεπα κλειστή την πόρτα και κάποια στιγμή βγαίνει μια νοσοκόμα και μου δίνει αυτά τα 3 κομποσκοίνια. (Τα δείχνει) και βλέπω ξαφνικά μια γιατρό που ανέβηκε τρέχοντας από τα επείγοντα.

Ήταν η γιατρός που είχε αναλάβει την Ίριδα τότε. Και ανοίγει η πόρτα και βλέπω το παιδί (κλαίει) σε μια σανίδα πάνω. Μόνο τα μαλλιά της έβλεπα από πίσω! Η γιατρός είχα καβαλήσει το παιδί και την βλέπω να κάνει μια ένεση εδώ στην καρδιά! Μετά όταν την συνάντησα μου είπε ότι είχε χορηγήσει αδρεναλίνη. Δε θυμάμαι μετά από πόση ώρα. Λέγαμε “φωνάξτε το γιατρό!” Βλέπουμε τον κο Χασαπόπουλο από τον διάδρομο και τον κοιτάζω αργά να περπατάει προς τα μέσα. Λέω στον Μάνο “αυτόν περιμέναμε τόση ώρα;” Δεν ξανά άνοιξε η πόρτα. Ο Μάνος δίπλα είχε πιάσει το κεφάλι του. Έλεγε η Τζωρτζίνα “είσαι δυνατή!”

Και μετά ακούμε από μέσα: «Μπράβο κορίτσι μου, μπράβο κορίτσι μου!» Βγαίνει η Κα Δημητρόπουλου πιάνεται από τα κάγκελα και λέει «επανήλθε, ζει.» Πέφτω στην αγκαλιά της και πάω να της φιλήσω τα χέρια.

Αυτά όμως έβγαιναν με δυσκολία. Ήμουν σε σοκ σε πανικό. Δεν μιλούσα πολύ. Ήμουν σα χαμένη. Βγαίνει και λέει «θα πάει στην εντατική του Ρίο.» Δεν μας είπε κανείς εκείνη την ώρα ότι το παιδί είχε επανέλθει με πρόβλημα. Βγαίνει ο Χασαπόπουλος έξω κλαμένος και το μόνο που μας είπε ήταν, έπαθε ανακοπή. Ρώτησε ο Μάνος από τι; Επανήλθε μας απάντησε. Πάμε εντατική. Εγώ κατέβηκα κάτω με αυτή τη γιατρό που σας λέω. Δεν θυμάμαι το επίθετο της. Ενημέρωσα όλους κάτω (τους συγγενείς) ότι το παιδί έπαθε ανακοπή αλλά επανήλθε. Όταν την έβαλαν στο ασθενοφόρο έβγαλε ο γιατρός το κοκαλάκι από τα μαλλιά της και μου το δώσε. (Κλαίει) δεν το έχω πάνω μου γιατί μου το πήραν στη ΓΑΔΑ

Την Τζωρτζίνα την λέγαμε Μιτσιμπόνα. Και λέγαμε “Μιτσιμπονάκι θα φτάσεις αγάπη μου”.
Στην πόρτα μας περίμενε ο κ. Ηλιάδης και ο κ. Κοτσώνης. Δεν θυμάμαι πόση ώρα πέρασε.

Ήταν όλοι στον προαύλιο χώρο του Ρίο και τους είπα ότι δεν έχουν βγει ακόμα να μας κάνουν ενημέρωση.

Καθόμουν δίπλα με τον Μάνο. Μας είπε ότι ήταν κρίσιμη η κατάσταση αλλά δεν ήξερε γιατί. Τον ρωτήσαμε θα ζήσει . Μας είπε το πρώτο εικοσιτετράωρο είναι κρίσιμο.

Του είχαμε πει ότι εγώ ήμουν έγκυος πάλι και γυρνάει και μου λέει γιατί είσαι εδώ ; Και λέει στον Μανό γιατί έφερες εδώ τι γυναίκα σου και εκτίθεται στα μικρόβια αφού είναι έγκυος ; Μου λέει ο Μάνος πήγαινε σπίτι και θα ήμαστε σε επικοινωνία με τα κινητά θα παραμείνω εγώ εδώ. Εγώ κάθισα με την αδερφή μου κάτω γιατί δεν ήθελα να φύγω.

Μου λέει πάμε σπίτι και θα έρθουμε ξανά. Ο γιατρός βγήκε τα ξημερώματα και είπε στον Μάνο ότι καρδιά της Τζωρτζίνας βελτιώνεται. Εδώ στο δικαστήριο άκουσα ότι το παιδί είχε πρόβλημα με τα λευκά. Ποτέ δεν είπε για τα λευκά και για το ήπαρ.

Ο γιατρός μας είπε ότι ανέβασε πίεση εγκεφαλική μπορεί να είναι και εγκεφαλική νεκρή μπορεί και τίποτα. Πριν καν γίνει μαγνητική του παιδιού μας καλεί στο γραφείο του ο Ηλιάδης κάθεται στο γραφείο του και βλέπω όλο φωτογραφίες παιδιών μου λέει τα κοιτάς ; Βλέπεις τα παιδάκια αυτά; Έχουν ηρωίδες μανάδες που έχουν δωρίσει τα όργανα. Εμένα το ενδιαφέρον μου ήταν για ένα παιδάκι που είχε πάθει αδιευκρίνιστη ανακοπή δεν με ένοιαζαν τα αλλά παιδάκια που έβλεπα στις φωτογραφίες.

Το συγκεκριμένο παιδί είχε επανέλθει, είχε εγκεφαλοπάθεια όμως το παιδί μίλαγε εφτά γλώσσες . Οπότε η ελπίδα ήταν αυτό το παιδί στον τοίχο πως τα κατάφερε, τι έκαναν οι γονείς, πως το μετέφεραν. Απαντήσεις δεν πήρα. Όταν μας είπε για τα παιδάκια που οι γονείς τους δώρισαν τα όργανα, μας ρωτάνε πώς βλέπουμε αυτόν τον θεσμό. Από την μαλενα ο Μάνος είχε μπει στην λίστα για δωρεά μυελό των οστών.

Μας είπε ότι θα ήταν τετραπληγική. Δεν θα μπορούσε να περπατήσει, δεν θα μπορούσε να φάει, να καταπιεί. Δεν ήξερε καλά καλά αν θα έβλεπε η αν άκουγε. Είχε γίνει μια κουβέντα για γονιδιακό έλεγχο, και θα προχωρούσε ο Αναστασάκης το γονιδιακό. Μετά από λίγες μέρες από την μαγνητική η Τζωρτζίνα αποσωληνώθηκε. Πήγαμε στο Ωνάσειο

Τα επισκεπτήρια του παιδιού 11-12 και το απόγευμα. Δεν υπήρχε μέρα που να μην πηγαίναμε εκεί και οι δυο. Μόνο εκείνες τις μέρες που ο Μάνος είχε βρει και δεύτερη δουλειά. Μόνο δύο μέρες εγώ είχα αμυγδαλίτιδα είχα πυρετό. Είχα ενημερώσει τον κ. Ηλιαδη για τα συμπτώματα και τον ρώτησα “μπορώ;” και μου είπε όχι για να γίνω καλά για την γαστροστομία.

Σε αυτό το σημείο θέλω να σας διαβάσω κάποιους διαλόγους με έναν γενετιστή. Του οποίου το όνομα δεν το μάθαμε ποτέ. Αυτή η συνομιλία έγινε στο γραφείο του κου Ηλιάδη :
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι αυτά που είδα στην τηλεόραση και τα άκουσα είναι ατόφιοι οι διάλογοι. Είναι απίστευτο αυτό το πράγμα.

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ
Γιατρός : ήταν σε εγκεφαλικό θάνατο και έδωσαν τα όργανα τους σε αλλά παιδάκια.
ΡΟΥΛΑ. Κοίτα φωτό παιδιών με τον γιατρό να της διευκρινίζει
ΗΛΙΑΔΗΣ. Αυτά είναι τα παιδάκια που έφυγαν απ τη ζωή.
ΡΟΥΛΑ: Να ρωτήσω το παιδάκι με την ανακοπή είχε κι αυτή εγκεφαλοπάθεια ή όχι;
Αυτά ή κάποιος τα ηχογραφούσε ή κάποιος τα βιντεοσκοπούσε! Αλλιώς δεν γινόταν να τα ξέρει. Να ξέρει πού κοιτούσα εκείνη τη στιγμή. Εγώ δεν ήμουν προφανώς ούτε και ο ΜΑΝΟΣ. Ο γενετιστής από την άλλη άκρη του τηλεφώνου δεν ξέρω καν αν ήταν γενετιστής. Άρα ποιος ;
Γενετιστής : εσείς αυτή τη στιγμή καλείστε να αντιμετωπίσετε ένα παιδί αλλά και μια εγκυμοσύνη. Εσείς βρίσκεται στη φάση της απόφασης. Αν εσείς μου πείτε ότι θέλετε να διακόψετε την εγκυμοσύνη για να αφοσιωθείτε στην Τζωρτζίνα κλπ και να γίνει γονιδιακός έλεγχος εγώ θα το δεχόμουν. Από την άλλη αν θέλετε να δώσετε ευκαιρία σε αυτη την εγκυμοσύνη πάλι θα το καταλάβω.

ΜΑΝΟΣ: γιατροί στην Αθήνα έχουν τη γνώμη ότι πρέπει να σταματήσει η εγκυμοσύνη και αφού γίνει γονιδιακός έλεγχος να γίνει αργότερα τεχνητή γονιμοποίηση .

Ήταν άσχημο συναίσθημα για μένα γιατί ήμουν μια γυναίκα και 3 άντρες μιλούσαν για το σώμα μου. Κι εγώ ήμουν έγκυος.

Γενετιστής : να γίνει προ γενετικός έλεγχος
ΜΑΝΟΣ. Μπορείτε σε αυτό να μας βοηθήσετε εσείς ;
Γενετιστής. Ναι
Μάνος:. ΡΟΥΛΑ θες να ρωτήσεις κάτι;
ΡΟΥΛΑ: Όχι το ρώτησες εκεί.
Ηλιάδης. Τι μπορεί να γίνει από δω κ πέρα ;

Ρωτούσα για το παιδί στη φωτογραφία στο γραφείο. Γιατί για μένα ήταν η εξέλιξη της Τζωρτζίνας αυτό το παιδί. Ήλπιζα ότι θα γίνει καλά και θα πιάσει το μικρόφωνο να ξανά τραγουδήσει. Για την κατάστασή της ενημερωνόμουνα κάθε μέρα επι μια ώρα τουλάχιστον. Όταν λοιπόν σε βάζει ένας γιατρός – που σου λένε ότι καλύτερος δεν υπάρχει – και βλέπω αυτά τα πράγματα μετά να μιλάμε με τον Μάνο και να μας ηχογραφεί και να τα δίνει! Και σε αυτόν τον γιατρό ήταν η ζωή του παιδιού μου στα χέρια του! (Κλαίει) Και εγώ τον είχα θεό μέχρι τελευταία στιγμή. Και συνεχίζει και λέει:
Ηλιάδης : εσείς τι σκέφτεστε ;
ΜΑΝΟΣ . ΡΟΥΛΑ ;
ΡΟΥΛΑ : δεν ξέρω ( ήταν αυτό που σας έλεγα ότι δεν ήξερα τι μου γινόταν)
Το λογικό θα ήταν να τα μιλήσω αυτά με τον πατέρα του παιδιού τότε. Όπως και έκανα μετά για αυτό και διέκοψα την κύηση. Εμείς επιλέξαμε να στέψουμε όλη την προσοχή στην Τζωρτζίνα.

Έβλεπα τρεις άντρες και μιλούσαν για το σώμα μου. Να έπαιρνε το μικρόφωνο να τραγουδήσει (κλάμα) αυτό ήταν το ενδιαφέρον μου.

Το λογικό θα ήταν να τα μιλήσω αυτά με τον πατέρα του παιδιού τότε. Όπως και έκανα μετά για αυτό και διέκοψα την κύηση. Εμείς επιλέξαμε να στέψουμε όλη την προσοχή στην Τζωρτζίνα.

Ο κος Ηλιάδης μας είχε πει ότι όταν πηγαίνουμε κοντά στο παιδί θα πρέπει να της μιλάμε και να της δίνουμε δύναμη. Μας είπε επίσης ότι σε κάποια τεστ των γιατρών δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται. Ο γιατρός αυτός ήρθε εδώ και είπε ότι οι συγγενείς και από τις 2 οικογένειες ήταν ανύπαρκτοι. Αυτό δεν ισχύει.
Αφού πέρασαν οι μέρες έγινε ένα περιστατικό. Εγώ δεν ήξερα ότι ο Ηλιάδης είχε πιάσει άπαντες και έλεγε για το Μινχάουζεν. Εδώ το άκουσα. Περίπου το Φλεβάρη του 2022. Μετά το θάνατο του παιδιού μου βγήκαν κάποια πρωτοσέλιδα που έλεγαν για αυτό το σύνδρομο. Εμένα δεν μου είχε δείξει ότι με υποψιάζεται για κάτι τέτοιο. Και με στεναχώρησε πάρα πολύ.
Πήγαμε μέσα να δούμε την Τζωρτζίνα και με τραβάει η γιατρός από το χέρι την ώρα που χασμουρήθηκε το παιδί και του λέει εδώ εδώ τον μπαμπά Κοίτα .! Και με τράβηξε εμένα πίσω. Βγαίνω έξω έβαλα τα κλάματα. Μου λέει ο Μάνος μην δίνεις σημασία . Λέω γιατί να με σπρώχνει εμένα η γιατρός ; Αυτό με στεναχώρησε πάρα πολύ αλλά το προσπέρασα γιατί συνεχώς προσπερνούσα πράγματα. Εγώ δεν ήθελα δημόσιες σχέσεις με το νοσηλευτικό προσωπικό και τους γιατρούς εμένα με ενδιέφερε η πορεία του παιδιού μου. Γιατί άκουσα κιόλας στα Facebook κλπ. Να σας εξηγήσω για το Facebook . Είχαμε κοινό Facebook. Μερικές από τις αναρτήσεις μπορεί να φαίνονται Ρούλα Πισπιρίγκου αλλά είναι παλιές του Μάνου. Το μόνο που έκανα κάποια στιγμή ήταν να σβήσω πάρα πολλούς φίλους και κράτησα πολύ συγκεκριμένα άτομα. 2-3 αιτήματα που έγιναν στο Facebook σε νοσοκόμες κ γιατρούς της ΜΕΘ.

Φέραμε στην Τζωρτζίνα το κουκλάκι της και το ταμπλετ για να της έρθουν μνήμες. Οι ιατροί μας είπαν να μπαίνουμε με χαρά και αισιοδοξία και να της λέμε ποιοι ήμαστε και ότι αν δεν μας ακούει να πηγαίνουμε κοντά στο αυτί της και σιγά σιγά θα έρθουν οι μνήμες της.

Ξαφνικά ακούω έξω από το γραφείο του Ηλιάδη έναν διάλογο ανάμεσα σε αυτόν και την κα Τσιόλα. Μόνο που δεν μου έπεσαν τα μαλλιά. Ο κ. Ηλιάδης να του λέει η μάνα της Τζωρτζίνας η Ρούλα κάτι έχει κάνει και τον παρακαλούσε να δει την ιατροδικαστική έκθεση της Ίριδας. Ο Ηλιάδης επίσης είπε ότι όταν πηγαίνω με τον Μάνο πάω καλοντυμένη με άρωμα που μυρίζει όλος ο διάδρομος, όταν ήταν μια βάρδια νύχτα είχε ανοίξει το θυροτηλέφωνο και από την κάμερα είδε να κάθεται και κοιμάται ενώ για εμένα ότι δεν έχω συναντήσει ξανά τέτοια μάνα ότι είναι πολύ ψυχρή. Έστειλα μήνυμα στο Μανό και του έγραψα ότι μας κράζουν και ανοίγει η πόρτα και βγαίνει η κα Τσιόλα και με βλέπει και ξαφνικά μεταμορφώθηκαν και ήταν χαμογελαστοί και αυτή και ο Ηλιάδης και της λέω σας άκουσα και μου απαντάει ναι το παραδέχομαι. Λέω γιατί τα λέτε αυτά ;

Γιατί δεν είναι συμπεριφορά γονέων αυτή.

Της απάντησα ότι εγώ εκτελώ αυτά που μου έχετε πει να είμαι χαρούμενη όταν με βλέπει

Αν θέλω να κλάψω πηγαίνω στα μάρμαρα των άλλων δυο μου παιδιών και να κλαίω. Μόνο εγώ ξέρω όταν κλείνω την πόρτα της εντατικής πως είμαι. Έπειτα, μου ζήτησε συγνώμη και με συμβούλεψε να μιλήσω με κάποιον ειδικό.

Γιατί δεν είναι συμπεριφορά γονέων αυτή.

Της απάντησα ότι εγώ εκτελώ αυτά που μου έχετε πει να είμαι χαρούμενη όταν με βλέπει
Αν θέλω να κλάψω πηγαίνω στα μάρμαρα των άλλων δυο μου παιδιών και να κλαίω. Μόνο εγώ ξέρω όταν κλείνω την πόρτα της εντατικής πως είμαι. Έπειτα, μου ζήτησε συγγνώμη και με συμβούλεψε να μιλήσω με κάποιον ειδικό.

Κατά την διάρκεια των φυσικοθεραπειών βρήκα το παιδί σαν τον Ιησού Χριστό (δείχνει φωτό) σταυρωμένο με επιδέσμους. Είναι αυτό που αντικρίζω. Αν είναι δυνατόν οκτώ χρονών με τετραπληγία να το αλυσοδένουν. Είναι αυτό θεραπεία για το όνομα του Θεού και της Παναγίας. Αυτός ο άνθρωπος που την κοιτούσε, έλεγε ότι είναι η φωνή της Τζωρτζίνας. Εγώ και ο μπαμπάς της είμαστε η φωνή της Τζωρτζίνας. Το αποτέλεσμα είναι το παιδί να έχει αυτές τις πληγές (δείχνει φωτό). Δηλαδή λέω συγγνώμη παιδάκια ΑΜΕΑ έτσι γίνεται να τα δένουν σαν τον Ιησού Χριστό;

Όταν μου έδειξαν γαστροστομία μου έδειξαν κανονικό μάθημα πως να την ταΐζω. Αυτά που άκουσα εδώ “έφυγε, δεν ήθελε κτλ” κάνανε την τρίχα τριχιά. Έτυχε δύο φορές που έγινε ανακαίνιση στο δωμάτιο του παιδιού για να πάρουμε το παιδί στο σπίτι. Έπρεπε να προμηθευτούμε μηχάνημα αναρρόφησης, οξυγόνο, πάνες, μωρομάντηλα.

Έφτασε η μέρα που η Τζωρτζίνα ήρθε σπίτι. Μας είχαν δώσει εντολές. Το παιδί μου είχε δίψα για ζωή και μας έδειχνε ότι ήθελε να ξανά σταθεί στα πόδια της. Όλη η πορεία που είχαμε στο σπίτι δεν μας προβλημάτισε πέρα από τις πρώτες μέρες. Το πως ήρθε σπίτι μετά την εντατική σε σχέση με το πως ήταν όταν έφυγε καμία σχέση.

Όταν ήρθε σπίτι πρώτη φορά την τάισα και τραβούσε βίντεο και έφευγα πήγαινα στην κουζίνα έτρεμα και έκλαιγα. Μου ήταν πολύ δύσκολο όμως σιγά-σιγά έβλεπα ότι το παιδί μου με τον τρόπο της μου έλεγε είμαι εδώ και προσπάθησε για εμένα. Από την στιγμή που την πήραμε στο σπίτι φαινόταν ότι άρχιζε να καταλαβαίνει. Της μάθαινα τα φωνήεντα και με έλεγε μαμά (κλάμα) και μετά την λέξη μπαμπά με δυσκολία αλλά προσπάθεια. Της μιλούσα σαν μωρό. Προσπαθούσε και αυτή να μου μιλήσει και κάποια στιγμή εκνευρίζεται γιατί δεν μπορεί και αρχίζει και κλαίει. Η πορεία μας έδειχνε ότι η Τζωρτζίνα πήγαινε καλύτερα. Θα ήθελα να σας προσκομίσω ένα γράμμα του Μάνου προς εμένα και κάποιες ζωγραφιές (9 ζωγραφιές) που βρήκα αλλά είδα ένα περαστικό στο πάνω όροφο του σπιτιού μας που ήταν άδεια είχα αποθηκεύσει μαζί με τα Χριστουγεννιάτικα την σχολική τσάντα της Τζωρτζίνας ο συνήγορος των συγγενών της σπιτονοικοκυράς πήρε την τσάντα την πήγε στην ανακρίτρια. Μέσα είχε πιο πολλές ζωγραφιές από την πρώτη και Δευτέρα δημοτικού. Πήρε την τσάντα του παιδιού μου και την έκανε βόλτες στην ανακρίτρια και στην Εισαγγελία της Πάτρας. Αυτή η ζωγραφιά που σας προσκομίζω ( δείχνει την ζωγραφιά) γράφει Ρούλα, Τζωρτζίνα πεταλούδες Μάνος και Μαλένα μαμά και μπαμπά σας αγαπώ πολύ 12/10/2020.

Η απολογία θα συνεχιστεί την Τετάρτη 29/11/2023