PLUS
Tου ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗ
Παλαιά και νέα στελέχη. Άνοιγε τις φτερούγες της και τα αγκάλιαζε. Συνεργάστηκε με
όλους. Άκουσε τους παλαιούς και ανέδειξε τους νέους. Τους έδωσε βήμα και αυτά τα
παιδιά αποτελούν μέρος του πολιτικού προσωπικού και είναι ελπίδες για το αύριο της
δημοκρατικής παράταξης. Σήμερα μιλούν με συγκίνηση στην «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» για τη
Φώφη Γεννηματά, τη Φώφη που γνώρισαν. Ο Χρήστος Πρωτόπαπας, πρώην βουλευτής και
υπουργός και στενός συνεργάτης της Φώφης Γεννηματά, ο Νίκος Βοσδογάνης, επί 20
χρόνια υπεύθυνος των θεμάτων Τύπου και διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Κινήματος
Αλλαγής, ο Παύλος Χρηστίδης, πρώην εκπρόσωπος Τύπου του Κινήματος Αλλαγής, o
Μανώλης Χριστοδουλάκης, γραμματέας του Κινήματος Αλλαγής, και ο Σπύρος
Καρανικόλας, ο οποίος είχε οριστεί από την πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ εκπρόσωπος
Κοινοβουλευτικού Έργου του Κινήματος Αλλαγής και πλέον είναι εκπρόσωπος του Ανδρέα
Λοβέρδου για τη μάχη των εκλογών του Κινήματος Αλλαγής.
Χρήστος Πρωτόπαπας
«Τις τελευταίες ημέρες μας έλεγε συνεχώς ‘‘προσέξτε την ενότητα της παράταξης,
κρατηθείτε εκτός της κομματικής αντιπαράθεσης για την ηγεσία, διαχειριστείτε την
καθημερινότητα και κυρίως να προσέχετε να μη διασπαστεί η ενότητα’’. Αυτές ήταν οι
τελευταίες οδηγίες της.
Ήταν πρώτα άνθρωπος, πρώτα άνθρωπος και μετά πολιτικός, ήταν αυτή που μας έδινε
δύναμη, μας έλεγε “προχωράμε, μην κοιτάτε τι λένε οι δημοσκοπήσεις, προχωράμε, πάμε
καλύτερα” και έτσι ήταν και θα πηγαίναμε καλύτερα και τώρα. Ήταν δυνατή και
επιτυχημένη ως αρχηγός του ΚΙΝΑΛ, το οποίο παρέλαβε στα όρια της κατάρρευσης. Το
κυριότερο ήταν ότι ήταν άνθρωπος που νοιαζόταν για τον κόσμο, όταν ταλαιπωρείται ένας
ΑμεΑ, όταν ταλαιπωρείται κόσμος στις ουρές. Νοιαζόταν και για τα μεγάλα, αλλά
νοιαζόταν και γι’ αυτά. Αυτό τη χαρακτήριζε, το ύφος, η καθαρότητα».
Νίκος Βοσδογάνης
«Η Φώφη Γεννηματά αποφάσισε να ζήσει χωρίς φόβο. Αποφάσισε να αντιμετωπίσει μόνη
της κάποια πράγματα, δεν τα μοιράστηκε μαζί μας, δεν γνωρίζαμε, δεν περιμέναμε. Εγώ
είχα επικοινωνία την Παρασκευή και μου είπε ότι ήταν πάρα πολύ καλά. Με παρακάλεσε
να δώσω στους δημοσιογράφους τα μηνύματα από τον πρωθυπουργό της Ισπανίας που
της μετέφεραν από τις Βρυξέλλες και δώσαμε ραντεβού για το σπίτι να κάνουμε τις ομιλίες
μας και τις δηλώσεις μας. Καθόμασταν μαζί στο ίδιο γραφείο ώρες και δουλεύαμε τα
κείμενα πολλά χρόνια τώρα. Ήθελε να μην τη λυπηθεί κανείς. Ήταν μια γυναίκα δυνατή,
έδινε αγάπη, έπαιρνε αγάπη. Μας προστάτευε η Φώφη Γεννηματά, αλλά εμείς θα θέλαμε
να ξέρουμε. Θα θέλαμε να γνωρίζουμε και να είμαστε κοντά της. Η Φώφη Γεννηματά θα
μπορούσε να είναι πιο ψηλά, έδινε μάχες και δεν της χαρίστηκε κάτι. Η Φώφη Γεννηματά
κέρδισε μάχες που ήταν χαμένες. Πήρε μια υπερνομαρχία που δεν ήθελε να τη διεκδικήσει
κανείς, πήρε ένα κόμμα που δεν το ήθελε κανείς και το κατάφερε να σταθεί ξανά στα
πόδια του. Κέρδιζε πολύ από την προσωπική επαφή, κέρδιζε από όποιον άνθρωπο τη
συναντούσε. Τον κέρδιζε. Έτσι λιθαράκι λιθαράκι τα καταφέραμε. Αλλά η Φώφη Γεννηματά
δεν ήταν μόνο το χαμόγελο, αυτήν τη στιγμή έχει αφήσει στο κόμμα ένα συναίσθημα που
πλημμυρίζει και είναι μεγάλη πολιτική παρακαταθήκη, αλλά έχει αφήσει και μια δουλειά,
είμαστε η παράταξη που έχει προτάσεις σε όλα τα επίπεδα. Ίσως το μόνο της λάθος ήταν,
το οποίο φυσικά δεν το μετάνιωσε γιατί υπερασπίστηκε τη γυναικεία ταυτότητα, που δεν
γεννήθηκε άνδρας. Θα ήταν πολύ πιο ψηλά έτσι όπως λειτουργεί η πολιτική. Κι εγώ το λέω
και το εννοώ ότι ήταν ένας άγγελος μέσα στην κόλαση της πολιτικής».
Παύλος Χρηστίδης
«Η Φώφη Γεννηματά αδικήθηκε, αμφισβητήθηκε και τη χτύπησαν σε όλα. Δεν υπήρχε
μέρα που να μη μιλήσουμε πρωί και βράδυ. Ήταν άνθρωπος με Α κεφαλαίο. Ήταν τολμηρή
και δημιούργησε μια αδιαμεσολάβητη σχέση με τον κόσμο μακριά από ίντριγκες. Ό,τι
αντιμετώπισε στη ζωή της, το έκανε με αξιοπρέπεια. Αν δεν έτρωγες εσύ, δεν θα έτρωγε
και η Φώφη. Ο τρόπος με τον οποίο πορεύτηκε δείχνει ότι η αγάπη που παίρνει σήμερα της
αξίζει παρά πολύ. Δεν είναι τυχαίο ότι η Φώφη Γεννηματά θα μείνει στην Ιστορία με το
μικρό της όνομα. Είναι κάτι που συμβαίνει πολύ σπάνια για ανθρώπους, πολύ σπανιότερα
με τους πολιτικούς. Η ζεστασιά της από κοντά δημιουργούσε τέτοια σχέση με τον κόσμο,
και η Φώφη έβλεπε πάντοτε τον δρόμο της επαφής με τον κόσμο, έβλεπε πάντα τη μεγάλη
εικόνα. Είχε πάντοτε στο μυαλό της τον άνθρωπο, δεν ξεχώριζε ποιον είχε γύρω της.
Κρατούσε μέσα της τον πόνο που υπήρχε και έκανε τα πάντα να τον ξεπεράσει με
χαμόγελο και αισιοδοξία, είχε και αξιοσύνη, χάραξε δρόμο απέναντι σε χαμένες υποθέσεις
και τις κέρδισε. Ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε τη ζωή, ρουφούσε το μεδούλι της ζωής,
χάριζε χαμόγελα σε όλους, ήταν η ψυχή της παρέας. Tον Γενάρη του 2018, θα μου μείνει
αξέχαστο, σε μία από τις γιορτές που έκανε στο σπίτι μετά από πίεση των φίλων και
συνεργατών της, σηκώθηκε να χορέψει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Έβλεπες μια γυναίκα
που έβγαζε από μέσα της ζωή, περηφάνια, γενναιότητα, αυτό που κουβαλούσε».
Μανώλης Χριστοδουλάκης
«Μετράγαμε μέρες για να βγει από το νοσοκομείο, κανείς μας δεν είχε αντιληφθεί την
πραγματικότητα, γιατί εκείνη γενναία και αξιοπρεπής δεν παραπονέθηκε ποτέ. ‘‘Χαίρομαι
πολύ, αγόρι μου’’, μου απάντησε σε προσωπικό μου μήνυμα. Κι αυτό δείχνει ότι ακόμα
έδινε μάχη, γιατί πίστευε στην αισιοδοξία. Μας λείπει ο άνθρωπος, αλλά πρέπει να την
κάνουμε υπερήφανη για την προσπάθεια που ξεκίνησε μόνη της, σε πολύ δύσκολες
συνθήκες. Πήρε το κόμμα στα όρια της διάλυσης, δικαιώθηκε στα πάντα, πολεμήθηκε πολύ
άσχημα. Μας αφήνει παρακαταθήκη το τρίπτυχο πολιτική ενότητα, αυτονομία και το δικό
της πρόσημο-ταυτότητα σε ένα πολιτικό σχήμα πολύ δύσκολο. Πέραν των άλλων είχε και
πολιτική γενναιοδωρία. Απέναντι στους πολιτικούς της αντιπάλους δεν ήταν ποτέ μικρή.
Όχι μόνο με το βλέμμα στον πατέρα της, αλλά δίνοντας και τη δική της ταυτότητα. Ακόμα κι
εμείς δεν είχαμε την εικόνα του τι συνέβαινε. Δεν έδινε μόνο πολιτική μάχη, αλλά μάχη για
τη ζωή της με τόσο μεγάλη αξιοπρέπεια που δεν άφηνε τίποτα να φανεί προς τα έξω, ούτε
στους ανθρώπους που ήταν δίπλα της. Ήξερε πολύ καλά να δίνει μάχες, λέγαμε ότι δεν έχει
χάσει ποτέ της. Ποτέ δεν ‘‘εργαλειοποίησε’’ την κατάσταση της υγείας της. Μία ημέρα πριν
μπει στο νοσοκομείο η Φώφη Γεννηματά βρισκόταν στη Ρόδο, γιατί συνέχιζε τις ομιλίες της
με το απόλυτα φυσικό της χαμόγελο που το μετέδιδε σε όλους. Οι ανθρώπινες στιγμές στο
σπίτι της, εκεί όπου έδειχνε τι άνθρωπος ήταν, είναι αυτό που κρατάμε για τη συνέχεια και
τους νέους αγώνες, στον δρόμο που μας άνοιξε εκείνη».
Σπύρος Καρανικόλας
«Είμαι ευγνώμων στη Φώφη Γεννηματά που με ανέδειξε, όπως πολλούς νέους. Πίστεψε
στη νέα γενιά και μας έβαλε σε θέσεις ευθύνης. Ακόμα και τώρα αδυνατώ να πιστέψω ότι
η πρόεδρος δεν θα είναι ούτε στην Ελλάδα για να δώσει τη μάχη για την πατρίδα της που
τόσο αγαπούσε, ούτε στην παράταξη που επίσης τόσο αγαπούσε και ούτε θα είναι δίπλα
στην οικογένεια και στα παιδιά της. Είναι δύσκολο, μας ήθελε δυνατούς. Με συμβούλευε
και μου έλεγε ότι μας θέλει όλους μαχητές. Εμείς τώρα λυγίζουμε, αλλά εκείνη ήταν ένας
πολύ δυνατός άνθρωπος. Υπηρέτησε την παράταξη με αίσθημα συνείδησης και ευθύνης. Η
Ιστορία της πιστώνει ότι κράτησε την παράταξη όρθια. Το ΠΑΣΟΚ το 2015 ήταν στα
πρόθυρα να μην μπει στη Βουλή και κατάφερε όχι μόνο να το βάλει, αλλά μεγάλωσε το
ΠΑΣΟΚ. Αν μένει κάτι είναι η ακεραιότητα του χαρακτήρα της, η ανθρωπιά, η γενναιότητά
και η εντιμότητά της».
